Een deels Nederlandse band die Turkse psychedelische folkrock uit de seventies speelt. Het debuutalbum van de Amsterdamse band On verscheen driekwart jaar na hun optreden op het Valkhof Festival in 2017, maar de aanstekelijke single 'Goca Dünya' was al wel gedropt. 'Altin Gün is hier precies de juiste band op het juiste moment en kon wel eens de ultieme festivalband zijn van deze zomer', schreven we in onze recensie.
3voor12 Gelderland doet al sinds haar oprichting in 2004 uitgebreid verslag van de Vierdaagsefeesten in Nijmegen, en dan met name van het Valkhof Festival (voorheen De Affaire). Aan de vooravond van een - door corona helaas uitgeklede - nieuwe editie van het Festival vroegen we onze vrijwilligers een toplijst van hun meest memorabele momenten in te sturen uit de periode 2004-2019. In alfabetische volgorde: De 50 beste concerten van 15 jaar Valkhof Festival volgens de medewerkers van 3voor12 Gelderland.
De instrumentale mathrock van de Noord-Ierse rockband keerde na hun optreden op De Affaire in 2010 terug op het Valkhof. Het retestrakke optreden zorgde halverwege voor een mosh-pit vooraan het podium die groeide en groeide. 'Het blijft echt ongelooflijk hoe strak deze band is en bijzonder hoe hun a-typische muziek al jaren voor een zegetocht langs podia en (volle) festivalweides zorgt.'
Het optreden van de Amerikaanse instrumental progressive metalband klonk als een klok op het Valkhof. De muziek is een mengeling van progressive metal en progrock met vleugjes jazz en fusion. 'Het is een lust voor het oog om te zien hoe de vingers van met name Tosin Abasi foutloos de acht snaren van zijn bijzondere gitaar bespelen.' Het publiek was echter minder onder de indruk dan de recensent.
Het allereerste optreden van de Nijmeegse rockband Black Bottle Riot (net opricht destijds) op het Valkhof Festival; er zouden er nog een aantal volgen. Van plankenkoorts was geen sprake: 'Met de ontspannenheid van een derde reünietour en het speelplezier van een stel jonge honden weten ze hun op stevige Southern rock geïnspireerde set vakkundig af te werken.'
Noem het wat je wilt, mathrock, noise rock of post-punk: feit is dat het Engelse black midi een enorme dosis energie van het podium knalde die zondagavond in Nijmegen. Debuutalbum Schlagenheim was net een maand uit en het publiek op het Valkhof kreeg nauwelijks ademtijd om de nummers van die plaat tot zich te nemen. 'Zelden zie je zoveel ideeën en zoveel energie in drie kwartier. Eigenlijk verdienen we als publiek massaal een Vierdaagsespeldje.'
Blanck Mass is het soloproject van Benjamin John Power, ook bandlid van het elektronic duo Fuck Buttons. Stijl: elektronisch, experimenteel en ambient. Power maakte indruk op het Valkhof met de visuals en de geluiden die hij tevoorschijn tovert. 'Power imponeert en doet dat door de structuur en de houvast van de tracks los te laten en ons keer op keer weer in de brij te zuigen. De grandeur die dan ontstaat is ongekend.'
Een regenachtige start van de zondag werd zonnig halverwege de middag. De Nijmeegse all female rootsband Bootleg Betty speelde een thuiswedstrijd de zondagmiddag van het Valkhof Festival. Met de destijds net verschenen eerste ep op de zak werd het publiek getrakteerd op een mix van rock-‘n-roll, country en rockabilly. 'Iedereen die bij deze energieke muziek stil kan blijven zitten of geen lach op zijn mondhoeken voelt mag meteen naar de dokter.'
De Nijmeegse hardcorepunkers van Brat Pack presenteerde vlak voor hun optreden op De Affaire hun debuut dat deed denken aan het oudere werk van Bad Religion en NoFX en een band als 7 Seconds. 'Het optreden van vanavond past perfect in de lijn die Brat Pack al twee jaar uitzet. Een overtuigende combinatie van goede optredens, oude Amerikaanse hardcore met een hedendaags geluid en flink veel enthousiasme.' Helaas stopte de band in 2014.
De Amsterdamse indierockband Canshaker Pi had al een aantal singles en releases op zak toen ze hun debuut maakte op het Nijmeegse Valkhofpodium. 'De band omarmt zijn eigen identiteit, is gegroeid door de opgedane podiumervaring en is niet raar gaan doen na al die positieve kritieken. Ook op de Boog komen de vier in de juiste mindset, en zetten ze het park in brand.'
Punk uit Eindhoven. De band pakte met hun ongepolijste optreden het publiek in. 'De uitgesproken intensiteit van het Brabantse punkgezelschap is uitstekend verspreid over de bandleden. Het publiek lijkt niet super bekend te zijn met de band, maar vanwege de uitlaatklep die het levert, stromen velen toe. Muzikaal stort het wellicht in, maar de connectie met het publiek blijft maar groeien.'
©
Paul Wijsen
Valkhof Festival
Elektropop uit Gent met Caraïbische roots van een zangeres die ook deel uitmaakt van elektropunkgroep WWWater. Adigéry maakte een ijzersterke indruk tijdens Valkhof 2019. 'Verrassende tempowisselingen, dansbaar, maar verhullend en intrigerend. Het is minimalistisch zonder afbraak te doen, sterker nog, het versterkt juist het stemgebruik van madame Adigéry. Zij doet de onbeat lyrics en ook de melancholische en dromerige achtergrond met gemak.'
'In your face’ punk uit België met een frontvrouw die meer stuitert dan een Duracellkonijn dat net nieuwe batterijen heeft gekregen. Bracht inmiddels meerdere albums en ep's uit, waarvan Passionate and Tragic het licht zag een paar dagen voor hun optreden in Nijmegen. 'Als Aurélie klaar is met rollen, springen en vliegen op het podium is het natuurlijk tijd om dat ook in het publiek te doen. Zo davert de punk Cocaine Piss onvermoeibaar de tweede helft in.'
Amerikaanse indierockband die is opgericht in 2004 en doorbrak door met het album Mine is Yours uit 2011. Een paar jaar daarvoor stond de band op het Valkhof met een - volgens de inzender - optreden dat 'erg goed en donker was, maar wel wat weinig variatie in de nummers had'. Een speurtocht in onze rijke archief leverde helaas geen verslag op. Gelukkig hebben we de beelden nog.
Cold War Kids, De Affaire 2009
Hilarisch optreden van een stel knetterstonede Fransen. De band zegt direct na het optreden weg te moeten, maar een paar uur later komen we nog een bandlid op blote voeten tegen bij een drankkraam. En spelen ze nou twee keer hetzelfde nummer? 'Dit is de vrolijkste band van de week. Tel daar een prima uitvoering en een enorm enthousiasme bij op, en je krijgt een aanstekelijke performance en een dansende menigte.'
Amerikaanse singer-songwriter die o.a. ook deel uitmaakt van Bright Eyes. Rode draad in Conors teksten zijn de struggles met de mensheid, depressies en zichzelf. Een heel degelijk optreden op het Valkhof, tot vlak voor het eind Conor solo 'Lua' inzet en vrijwel tegelijk vuurwerk van een ander podium te zien is. Henk-Jan Smits zou het een kippenvelmoment noemen. 'Het applaus na afloop is veelzeggend. Een enkeling trekt de a-typische zang van Conor minder goed, maar dat kan de grootste opkomst in het Valkhof tot nu toe niet voorkomen.'
Een beladen laatste dag van Vierdaagse en de Vierdaagsefeesten, vanwege het neerstorten van MH-17 een dag ervoor. De intocht verloopt sober en om 20.00 uur die avond wordt er een minuut stilte gehouden door de gehele stad. Het optreden van Daniel Norgren direct erna kon niet beter getimed. 'Een deel van het publiek is nog met zijn gedachten bij de minuut stilte voorafgaand aan het optreden. Toch worden er zichtbaar meer en meer mensen gegrepen door de rauwe en eerlijke performance van dit Zweedse vijftal. '
Het van oorsprong Achterhoekse Donnerwetter maakt spannende muziek van rauw tot romantisch, zwalkend tussen country, rock-‘n-roll en blues. 'Donnerwetter is een band waar Gelderland en Nijmegen trots op kunnen zijn. Het is een heerlijke festivalband die door de snelle wisselingen van tempo en stijl het publiek goed wakker houdt. Ondanks het vroege festivaluur zit de sfeer er meteen goed in en reageert het publiek enthousiast.'
Is het italodisco? Softporn muzak? De Australische reïncarnatie van een kloon van Tom Jones? Donny Benét is alles in één. Laat zijn optreden op het Valkhof in 2018 de boeken ingaan als zijn doorbraak in Nijmegen, Gelderland en Nederland dankzij een fantastisch hype-optreden en een goede snor. 'De ondergaande zon, de volle tuin, de aalgladde italodisco: de drie kwartier vliegen sneller voorbij dan de dorpsdisco-scène uit Call Me By Your Name.'
Een uitstapje naar de Voerweg, beneden bij het Valkhof Festival waar de Amerikaanse rapper Duckwrth optrad in 2019. Duckwrth is het alter ego van de 31-jarige Jared Lee, een rapper die op zijn sterke An XTRA UUGLY Mixtape (2017) zowel over Michael Jackson als Tamagotchi's wist te zingen. 'Maar vooral overtuigend hoe hij hier op eigen kracht met zijn live-show een flinke moshpit aan de gang krijgt', schreven we in onze recensie.
Belgische indieband rondom gitarist Bert Dockx die in 2016 hun debuut maakte op een Gelders podium met een flinke bult albums onder de riem. 'Het optreden staat als een huis, dendert voort als een trein en gaat zeker niet uit als een nachtkaars. Met een soort zeemansachtige ballade, het acht minuten durende 'Money', nemen zij afscheid.'
©
Egbert Middelink
Valkhof Festival
Toen nog opkomende Ierse band die poëzie in een postpunk jasje stopt en in april 2019 debuteerde met de plaat Dogrel. Het ging daarna heel erg hard voor de band. Een paar uur voor de aanvang van hun show op het Valkhof gelast Fontaines D.C. vijf festivaloptredens af wegens gezondheidsproblemen. Gelukkig gaat het feest in Nijmegen wel door. 'Fontaines D.C. was niet helemaal zichzelf vanavond, maar geven ons nog wel een laatste schop mee voordat we het park achter ons gaan laten.'
Een band waar men later over zegt: 'Ik was erbij op Valkhof en zag ze voor het eerst. Wat een energie!' En inderdaad, de Engelse hardcore en punkband rondom zanger Joe Talbot bouwt een enorm energiek feestje in Nijmegen. 'Telkens als de gitarist met prachtsnor het publiek in duikt, op een bepaald moment zelfs als duo met de andere gitarist, wordt er een feestje gebouwd en prachtig meegebruld.'
De naam van de Rotterdamse band Iguana Death Cult zoemde al een tijdje rond op de festivals die zomer van 2017 en de band maakte furore met hun debuutplaat The first stirrings of hideous insect life. Ook het Valkhof Fetsival werd aan de zegekar gebonden. 'Het is een viertal van telkens aankondigen, ook door de muziek, en het vervolgens keer op keer waarmaken. Effectief en ongepolijst: de telkens terugkerende pit is geen verrassing. De band lukt het telkens om iets te instigeren in het publiek. Elke oerkreet is raak.'
Zuid-Koreaanse traditionele muziek in combinatie met rockinstrumenten in een seated versie die in de huidige coronaperiode zo zou kunnen passen. Bonusfeitje: Op de Wikipediapagina van de band wordt gelinkt naar de 3voor12 Gelderland-recensie over dit optreden. 'Geen hyperenergiek gestuiter vanavond bij Jambinai, het vijftal volbrengt het gehele uur zittend op klapstoeltjes. Wel een bijzonder fraaie, van begin tot eind boeiende trip.'
Band rondom Jimmi Jo Hueting (broer van Rocco van de Nijmeegse rockband De Staat) die o.a. cum laude afstudeerde aan Codarts Conservatorium in Rotterdam en de Erasmus Jazz Award met zijn Jimmi Hueting trio won. Debuutalbum Come, Future verscheen in 2017, het jaar dat de band ook optrad op het Valkhof. 'Terwijl het publiek gevangen zit in de muziek van Jo Goes Hunting, heeft de band de touwtjes stevig in handen. In Nederland hebben we weinig acts die op muzikaal gebied zoveel te bieden hebben als Jimmi Jo en zijn orkest.'
Een kwetsbaar en rauw optreden. De Australische singer-songwriter Julia Jacklin gooide in 2016 hoge ogen met haar debuutplaat Don’t Let the Kids Win. Begin 2019 verscheen de opvolger Crushing, vol persoonlijke uitweidingen over destructieve relaties. 'Het materiaal vergt wat van de luisteraar, maar afwisselend met gesloten ogen of strak in de verte starend weet ze het formaat van het park voor veel bezoekers al snel terug te brengen tot dat van een huiskamer.'
Zweeds folkduo met José González (die een hit scoorde met 'Heartbeats', zijn cover van de Zweedse electropopgroep The Knife dat gebruikt werd in een commercial van Sony Bravia) en Tobias Winterkorn, aangevuld met andere muzikanten. Een mooi intiem optreden op een dito plek in 2010. Heerlijk hoe de akoestische krautrock van Junip hier over het park galmde, terwijl de band (met González) zelf achter een stel grote planten zat en nauwelijks te zien was voor het publiek.
Junip, De Affaire 2010
Voormalig gitarist van indierockband The War On Drugs die solo dromerige, intense en betoverende rock brengt. Echt zo iemand die je dolgraag op het Valkhof ziet… maar hier ging ontzettend veel mis. Tijdens hitje 'Jesus Fever' doet zelfs de microfoon het niet, waardoor we die geheel instrumentaal krijgen voorgeschoteld. 'Kurt Vile & the Violators gaven zondag een groots en meeslepend optreden weg. Het feit dat er maar sporadisch interactie was met het publiek doet daar weinig aan af.'
De Nijmeegse Linde Schöne tekende als eerste vrouwelijke artiest in 2014 bij hiphoplabel Noah’s Ark een platencontract. Ze debuteerde in 2016 met de ep Liefde van de Vloer. Haar muzikale talent wordt door 3FM betiteld als 'de beste Nederlandstalige r&b in tijden'. Dinsdag 17 juli was hiphop-dag op het Valkhof Festival en Linde stond op de main stage Arc. Een verrassende en ook gerechtvaardigde keuze. 'Het is misschien allemaal nog wat pril, maar Linde Schöne weet verdomd goed hoe ze haar publiek moet bespelen.'
Solo-accordeonist, geboren in Bosnië. Batkovic is een virtuoos op de accordeon waarbij hij de grenzen opzoekt van o.a. minimal music, pop en filmmuziek. Hij laat zich geen beperkingen opleggen door zijn instrument en probeert al het mogelijke eruit te halen. Alleen met een accordeon op het podium weet hij het publiek op het Valkhof stil te krijgen. 'Het optreden vormt één geheel dat Mario Batkovic weet af te sluiten met een spannende finale. Hij laat zijn accordeon klinken als een tientonner van een boot met donkere, lage tonen. Vervolgens weet hij op virtuoze manier het nummer naar een climax te brengen.'
©
Hans van Wijk
Valkhof Festival
Nieuw-Zeelandse singer-songwriter die in 2016 debuteerde en in 2018 Make Way For Love uitbracht; een plaat vol songs over een verbroken relatie met de eveneens Nieuw-Zeelandse singer-songwriter Aldous Harding. 'Met zijn dromerig-droefgeestige blik en imposante falsetstem heeft hij het publiek al vroeg bij de kladden. Stiller was het park dit weekeinde nog niet op het Valkhof Festival. En stiller zal het publiek deze week waarschijnlijk ook niet meer zijn.'
Band uit San Francisco: een stad vooral bekend van de funk (Sly & the Family Stone!) en de psychedelische rock (Jefferson Airplane!). Uit die muzikale geschiedenis put Monophonics, aangevuld met traditionele en eigentijdse soul. 'De band brengt uiterst dansbare soul en funk, gemixt met vleugjes rock, en pakt daarmee het publiek vanavond in no-time in. Degenen die nog geen blaren hadden (van het dansen of van het wandelen) kunnen er nu alsnog een paar noteren.'
De Amerikaanse punkrockband Parquet Courts gooide in 2018 het roer om met nieuwe hun plaat Wide Awake waarop funkinvloeden te horen waren. Hun optreden op het Valkhof in 2018 was misschien niet goed, maar wel opmerkelijk. Het leek erop alsof de band ter plekke uit elkaar ging. 'Ladderzat, wordt de slecht opgebouwde setlist afgespeeld met steeds meer mellow momenten. De brandblusser die Brown tevoorschijn haalt, illustreert het optreden prachtig: in het begin komt er veel uit, daarna dooft het vuurtje en komen de laatste resten schuim eruit.'
Pseudoniem van de Amerikaanse indiefolk & indierock singer-songwriter Matthew Houck. Had al een aantal albums onder zijn riem op het moment dat hij optrad op het Valkhof Fetsival, waarvan Pride uit 2007 destijds de meest recente was. 'Al snel blijkt dat de desolate singer-songwritergospel van Pride plaats heeft gemaakt voor meer rockende Americana. In eerste instantie is dit een teleurstelling, toch blijft de enorme intensiteit van de nummers overeind.'
Rotterdamse postpunkers die in 2012 debuteerden met de plaat The Moon Is Big. Op het Valkhof Festival blijkt dat de band beschikt over het fundament van een wolkenkrabber. 'Frontman Fagan is en blijft de ziel van de band en het fundament dat hij gelegd heeft, is van gewapend beton. Of de herziene allure van het viertal positief gaat uitpakken voor de band, zal moeten blijken. Maandagavond is er op Het Valkhof, tijdens de strakke tweede helft van het optreden, in ieder geval geen speld tussen te krijgen.'
Amerikaans indierock collectief rondom Ellis Ludwig-Leone die in 2013 hun titelloze debuut uitbracht. 'Het album van San Fermin is vooral als geheel sterk, maar live overtuigen ze hier met nummer na nummer. De grote composities blijven live knap overeind op het Arc-podium zonder een moment té groot aan te voelen: Ellis Ludwig-Leone heeft heel intelligent de juiste mix gevonden tussen het grote geluid en compacte popsong.'
Engelse band met noisy postpunk in de directe lijn van onder andere Siouxsie and The Banshees. Debuteerde in 2012 met de ep I Am Here, volledig album Silence Yourself zou krap een jaar na hun optreden op het Valkhof verschijnen. De band ging in 2017 in hiatus en is dat nog steeds. Leuk feitje: Het optreden in Nijmegen in 2012 was het allereerste optreden buiten Engeland. 'Hele prettige kennismaking met deze ‘nieuwelingen’, die doet snakken naar het debuutalbum van Savages!'
Folk en indie van de Amerikaanse singer-songwriter Sharon Van Etten. Ze bracht in eigen beheer al een trits albums uit voor ze opgepikt werd door een label. Het destijds net verschenen album Tramp werd die avond op het Valkhof vrijwel integraal gespeeld. 'Het hoogtepunt is het nummer 'Magic Chords', waarbij ze de omnichord bespeelt: een gesynthesizede autoharp. Het ingetogen 'Give Out' krijgt het publiek even vrijwel stil en afsluiter ' Serpents' brengt de geduldige luisteraars in beweging.'
Metalavond op het Valkhof Festival deze donderdag in 2015, waarbij de IJslandse metalband Sólstafir de afsluiter is. Hun meest recente album destijds was Ótta, een plaat gebaseerd op het oude IJslands tijdsyteem (Ótta), waarbij een dag uit acht gedeeltes bestaat. Het publiek was in groten getale op de band afgekomen en werd niet teleurgesteld. 'De show liep gesmeerd van begin tot eind met een fraaie afwisseling van Engelstalige hardrock en IJslands gezongen mysterieuzer werk.'
Amerikaanse indierockband die een jaar voor hun optreden op het Valkhof Festival hun schitterende plaat Hospice uitbracht. Deed die zomer tijdens de Vierdaagsefeesten van 2010 ook nog een sessie in de kleine en intieme Nicolaaskapel op het Valkhofpark.
The Antlers, De Affaire 2010
©
Heyta Melssen
Valkhof Festival
Nijmeegse rockkwartet, winnaar van de Roos van Nijmegen in 2012 en de Publieksprijs Gesel van Gelderland, bracht een jaar na hun optreden op het Valkhof in 2012 de ep The Engine uit en in 2016 het album Reprimenda Culpa. Helaas stopte de band in 2018. 'Weergaloos optreden van The Liquid Machine. Volgend jaar op de Arc?'
Krautabillyfreakrockpsychblues. Zo wordt de muziek van The Moonlandingz her en der omschreven. Feit is dat de muziek van deze 'outsider ouija psychpop supergroep' (door de band zelf verzonnen) lastig te categoriseren is. Frontman Lias Saoudi heeft een livereputatie, maar daar was deze avond helaas weinig van te merken. 'Het publiek komt nog niet echt los op deze eerste avond van het Valkhoffestival, de band en de zanger geven daarom ook niet zoveel terug als zou kunnen.'
Psychedelische rockband die in 2017 debuteert met het album Psycho Sister, een plaat die op nummer 1 eindigt in de lijst van beste Gelderse releases van 2017. In datzelfde jaar staat de band op het Valkhof Festival, niet wetende dat een jaar later een inkzwart jaar wordt met het overlijden van bandlid Kristian Strik. Het optreden op het Valkhof slaat in. 'Het een kunst om dissonant te klinken als het moet. En dat doet Kollee met verve: het past prima bij zijn psychopatische teksten en het gevoel dat hij bezeten is. The Naked Sweat Drips zijn een bak herrie in de positieve zin van het woord.'
De post-punkers grijpen het Valkhof bij de kladden met een weergaloze set in 2019. 'Frontman Arthur Dussaux kan de dreiging die uit de muziek komt nauwelijks nog de baas, gitarist Martin Bejuy loopt als bezeten over het podium terwijl hij zijn gitaar mishandelt en ook toetsenist Paul laat zich bij tijd en wijle helemaal gaan. De gematigde lichtshow, het scherpe geluid, alles draagt bij aan de onheilspellende sfeer. The Psychotic Monks doen vandaag alles goed. Douze points.'
Post-punk. Dark wave. Krautrock. Geen lachebekjesmuziek of muziek om uitbundig de polonaise bij te gaan lopen. Maar The Soft Moon pákt die dag op het Valkhof in 2015. 'Samen met het materiaal van de eerste twee platen brengt The Soft Moon een complete performance met genoeg variatie. Het bewijs dat duisterheid heel goed kan voelen. Hoewel er live van de stem van Vazquez wel heel weinig overblijft, komt de muziek onverbiddelijk aan bij het publiek.'
2006; het jaar dat de Vierdaagse werd afgelast vanwege de extreme hittegolf en het overlijden van een aantal lopers. De Amerikaanse indierockband stond die week op het Valkhof. Derde plaat The Body, the Blood, the Machine zou krap een maand na hun optreden verschijnen. De band verwerkte in zijn muziek verschillende stijlen, zoals postpunk en invloeden vanuit de grungehoek, en stopte in 2018. 'The Thermals brengen met hun vrij traditionele gitaarrock weinig wereldschokkends, maar wel het soort muziek dat voor een klein feestje op de woensdagavond kan zorgen.'
Ongecompliceerde IJslandse metal. 'De jaren zeventig belden vrijdag en vroegen of het zijn kleren en muziek terug kon krijgen van de band. Want dat is wat de bezoekers op het Valkhof voorgeschoteld krijgen deze slotavond. Wapperende haren, hogesnelheidgitaren, shirts open tot aan de navel en jaren zeventig hardrock. Frontman Ágústsson speelt alsof hij achterna gezeten wordt door een jaloerse ex met een hongerige pitbull. Snel en gejaagd dus.'
Belgische rockband die sinds de oprichting een furieuze livereputatie heeft. Bracht in het jaar dat ze op het Valkhof stond de tweede studioplaat What Grabs Ya? uit en bevestigde met het optreden in Nijmegen dat de band live snoeihard overrompelend te werk gaat. 'Het geluid is recht in je smoel, het trio speelt met vuur, het publiek is geloofwaardig enthousiast. Voor de eerste keer deze Affaire bekruipt het intense gevoel dat je nagenoeg nooit verkrijgt op een festival, maar juist in de betere clubzalen. De band naait het publiek op en andersom.'
Amerikaanse/Nieuw-Zeelandse psychedelica rockband, opgericht in 2010 en die ten tijde van hun optreden op het Valkhof net hun derde album Multi-Love hadden uitgebracht. 'Het optreden is enorm sterk. Vooral de superstrakke drums voeren de boventoon, waarbij de gitaar van Nielson soms overstemd wordt in de meer bombastische nummers van de groep. Het publiek wordt meegenomen op een heerlijke trip waarbij tijd en plaats vergeten wordt.'
De laatste in onze lijst van 50, hoewel we er met gemak nog 50 hadden kunnen toevoegen met beste of meest memorable optredens uit 15 jaar Valkhof Festival verslaggegving door 3voor12 Gelderland. Belgische postpunk met een diepe donkere stem van de in wit geklede Fenne Kuppens met een voorliefde voor muziek uit de donkere jaren tachtig. Indrukwekkend optreden. 'Nee, de donkere muziek van Whispering Sons is wellicht niet voor iedereen. Maar wat de band hier vandaag neerzet, is uitstekend en is een perfect uithangbordje voor hun show in Doornroosje eind dit jaar.'