Op deze show moest je voorbereid zijn en zelfs dan zou het zo maar eens te donker zijn en te zwaar kunnen vallen. The Soft Moon is geen makkelijke koek. Kon de band toch een positieve indruk achterlaten? 3voor12 Gelderland oordeelt.

Het concert

The Soft Moon, Arc, Woensdag 22 Juli

De act

Het Californische The Soft Moon, onder leiding van Luis Vazquez, is nooit de meest vrolijke of de meest toegankelijke band geweest, maar met hun nieuwste plaat Deeper spannen ze de kroon. Post-punk gemixt met Darkwave zo duister als deze zul je maar zelden horen. Toch houdt The Soft Moon de nummers kort en strak. Stevige drums, gillende alarmtonen en een naar verlossing schreeuwende leadzanger in explosieve tracks. Thema’s? Depressie en in de vergetelheid raken. Toch positieve recensies alom.
 

Het moment

Bij het inzetten van ‘Alive’ is het gelijk te horen. Dit wordt de eerste mijlpaal van de show. Vergis je niet, dit is een aanstekelijke popsong in vermomming, met een enkele darkwave-riff aan de basis. Deze galmt op heerlijke wijze door het valkhof. Tijdens de onvermijdelijke climax van het nummer beweegt Vazquez extatisch over het podium, met af en toe een gil in de microfoon. Subliem. 

Het publiek

Vazquez heeft de overtuiging dat zijn eigen werk helemaal de bom is en dat slaat over op het publiek. Hoewel het niet massaal toegestroomde publiek in het begin geïntimideerd lijkt, beginnen langzaam de hoofdjes te knikken en gaan na de massieve uitbarstingen de handjes toch echt in de lucht. Men is onder de indruk.

Het oordeel

The Soft Moon neemt niet de moeite om mensen de tijd te geven om te wennen aan hun sound. Vanaf de eerste minuut levert Vazquez strijd tegen de afkeer die zijn muziek kan oproepen, hij zal het Valkhof Festival breken en het publiek toevoegen aan zijn schare fans. Het lukt hem met verve. Het effectenpaneel blijft enkele malen maar nauwelijks staan, als hij zijn passie erop los laat. Als halverwege de show het tempo verder opgevoerd wordt, zit er tot en met knallende afsluiter ‘Want’ geen zwak moment meer in.

Samen met het materiaal van de eerste twee platen brengt The Soft Moon een complete performance met genoeg variatie. Het bewijs dat duisterheid heel goed kan voelen. Hoewel er live van de stem van Vazquez wel heel weinig overblijft, komt de muziek onverbiddelijk aan bij het publiek. Het is ondertussen donker.
 

De Foto