En blootgeven doet hij, in letterlijke zin iets meer dan ons lief is: gestoken in een wit mouwloos hemd, een oversized voetbalbroek met daaronder een paar spillebenen gestoken in tot de knieën opgetrokken witte Marc O’Polo-sokken en Australische boots ziet hij er potsierlijk uit, naast zijn goedgeklede én voortreffelijk musicerende begeleiders.
Maar genoeg over die looks nu. Want met zijn dromerig-droefgeestige blik en imposante falsetstem heeft hij het publiek al vroeg bij de kladden. Stiller was het park dit weekeinde nog niet op het Valkhof Festival. En stiller zal het publiek deze week waarschijnlijk ook niet meer zijn.
Dat het voor de getergde Williams échter niet een en al kommer en kwel is, bewijst het grimlachje tijdens de fraaie slide-solo van gitarist Dave Kahn tijdens ‘I'm Lost Without You’. En ook de fraaie Barry Gibb-cover ‘Carried Away’ (het bekendst in de versie van Olivia Newton-John) bewijst dat achter alle melancholie een voorliefde voor gelikte popsongs schuilgaat. Iets wat gedurende het hele optreden ook al blijkt tijdens de “oeh’s” en “ah’s” die zijn bandleden in koortjes verzorgen. Het fraaist komt dit tot zijn recht in het samen met ex-vriendin Aldous Harding geschreven ‘Nobody Gets What They Want Anymore’.