Rats on Rafts, voorvechters van de new wave- en de post-punkbeweging in ons kleine kikkerlandje, draagt al jaren het label een uitstekende, en vooral energieke live-band te zijn, om maar niet te spreken over het fascinerende plaatwerk van het Rotterdamse viertal onder leiding van David Fagan. Toch zijn er de nodige personele veranderingen geweest. Zou dit kunnen betekenen dat er een nieuw tijdperk voor de band is aangebroken?

Rats on Rafts begint geduldig aan hun optreden tijdens de Nijmeegse Vierdaagsefeesten, maar als een goederentrein met zware lading dendert de machine al gauw onverstoord voort. De afstand tussen de Rotterdamse eenheid en het publiek blijft desondanks groot. Met knikkende hoofdjes tijdens de razende brei van gitaargeluid bevindt Rats on Rafts zich wederom in hun eigen wereld.

Weet Rats on Rafts nog steeds die overweldigende energie over te brengen?

Het genot van hard geluid, het opzoeken van het randje van de comfortzone en het bewust afzweren van elke illusie van een keurslijf zijn de specialiteiten van de band. De timing van elk spervuur - want zo mag je een refrein van Rats on Rafts best noemen - is nog altijd een lust voor oor en oog. De band vraagt nergens om, dat zou namelijk zonde zijn van de tijd. Nieuwe track 'Some Velvet Morning', nota bene een cover van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra, is de nieuwste parel van de show en sluit een eerste deel af. Een deel dat herkenbaar rusteloos en intens is.

Is er dan niks veranderd?

Jawel hoor. In deze samenstelling lijkt Rats on Rafts een nieuwe uitstraling te hebben, een nieuw gevoel van ongenaakbaarheid. Noem het vedettegedrag als je wilt, maar een band als deze heeft profijt van een goede dosis onverstoorbaarheid. Ondanks de strakke gezichten straalt er namelijk genot uit van het viertal als David Fagan zijn troepen op sleeptouw neemt. De lichaamstaal verraadt veel en geeft ons inzicht in wat de koppies van de bandleden proberen te verbergen. Het is goed om bij Rats on Rafts te horen.   

Frontman Fagan is en blijft de ziel van de band en het fundament dat hij gelegd heeft, is van gewapend beton. Of de herziene allure van het viertal positief gaat uitpakken voor de band, zal moeten blijken. Maandagavond is er op Het Valkhof, tijdens de strakke tweede helft van het optreden, in ieder geval geen speld tussen te krijgen. Het meest opvallende van deze avond is dat zelfs een optreden van Rats on Rafts vertrouwd en gewoontjes kan voelen. Je weet wat je krijgt en dat is een indrukwekkende punkband, die zijn gelijke niet kent in Nederland.