#4df17: The Vintage Caravan is ongecompliceerde metal
Wapperende haren, supersnelle gitaren en zeventiger jaren
Dat IJsland niet alleen geothermische energie produceert, maar ook energieke metal wisten we al van zware jongens als Sólstafir, Sinmara en Angist. The Vintage Caravan past ook in dit rijtje, al is hun metal ongecompliceerder dan eerder genoemde bands, blijkt deze vrijdagavond.
The Vintage Caravan is in 2006 opgericht en bestaat uit Óskar Logi Ágústsson (zang, gitaar), Alexander Örn Númason (bas, achtergrondzang) en Stefán Ari Stefánsson (drums). De band heeft tot nu toe drie albums uitgebracht en tekende kort na het verschijnen van het tweede album bij Nuclear Blast.
De jaren zeventig belden vrijdag en vroegen of het zijn kleren en muziek terug kon krijgen van de band. Want dat is wat de bezoekers op het Valkhof voorgeschoteld krijgen deze slotavond. Wapperende haren, hogesnelheidgitaren, shirts open tot aan de navel en jaren zeventig hardrock. Frontman Ágústsson speelt alsof hij achterna gezeten wordt door een jaloerse ex met een hongerige pitbull. Snel en gejaagd dus.
Het is in ieder geval duidelijk waar The Vintage Caravan zijn inspiratie vandaan haalt. Het gitaarloopje in ‘Midnight Meditation’? ‘Paranoid’ van Black Sabbath. De bas in ’Last Day of Light‘? Een doorgesnoven versie van de riff in ‘Animals’ van Muse. De bandbezetting (bas, gitaar, drums)? Cream. De zware, uitgesponnen gitaarsolo’s? Flashback naar Deep Purple en Led Zeppelin. Is het origineel? Nee. Maakt het uit? Dat zeker niet. The Vintage Caravan stort in een hoog tempo pakkende en vingervlugge metal over het volop aanwezige publiek uit. Nummers als ‘Craving’, ‘Let Me Be’ en ‘Cocaine Sally’ krijgen een aanmerkelijk enthousiastere ontvangst van het Valkhofpark dan bij het optreden van de band vorige week op de Zwarte Cross. Ongedwongen zware rock zonder pretenties.
HET MOMENT:
Bij M.A.R.S.W.A.T.T. (“een dansnummer” aldus frontman Ágústsson) roept de leadzanger het publiek op om te dansen. Hij neemt zelf alvast het voorschot met wat charmante edoch onbeholpen pasjes. Het past bij de band. Niet al te serieus, maar spélen kunnen ze wel.
Volg alle recensies, fotoverslagen en andere artikelen in ons dossier van de Vierdaagsefeesten.