© L'Asset

Columns Columns

U bent hier:

  1. 3voor12 lokaal
  2. rotterdam
  3. stories
  4. overzicht
  5. dossiers

Columns

Alle columns, blogs en andere artikelen door gastschrijvers verzameld per jaar

Gastschrijvers 2015

Column: bedriegen of bedrogen worden

Toen ik vorig jaar een concert van Tori Amos in het Concertgebouw bezocht, sloot zij de avond af met haar jaren '90 hit 'Cornflake Girl'. Geen nieuws zou je zeggen? Doet ze wel vaker... Ze deed dit toen echter onder de begeleiding van een backing-track waarop een volledige band te horen was. Ik vond dat eigenlijk een enorme teleurstelling. Vooral door de locatie waarop dit plaatsvond voelde het als vloeken in de kerk. Zelfs de door haar zelf ingezongen backing-vocals waren hoorbaar. Het was niet meer duidelijk wat nou live was en wat niet.

Column: Kinderlijke eenvoud

Het is maart en dat betekent dat ik met The Stream ben aangekomen bij het derde liedje van het continuous release project 'MMXV'. En waar mijn column van februari nog vol zat met lastige termen, zware onderwerpen en het Wikipediabezoek sindsdien zichtbaar was toegenomen, houd ik het deze maand iets eenvoudiger. Kinderlijk eenvoudig zelfs.

Vriendelijk knikkende discjockey's

Toen ik nog een klein Loutje was en van mijn ouders naar de kinderdisco mocht, waar altijd kutmuziek werd gedraaid, had ik al een teringhekel aan DJ's. Ik ging daar natuurlijk niet heen voor de muziek, want thuis had ik een heleboel cassettebandjes, lp's en cd's met échte bands zoals Aerosmith en Skid Row. Maar thuis waren geen meisjes en ik was met mijn twaalf jaar oud al heel erg geinteresseerd in meisjes. Zij meestal niet zo heel erg in mij, want ik was een beetje een raar mannetje: lang haar, Guns n' Roses shirts en legerkisten in plaats van O'Neil truien en Nike Air Max sneakers... Ja kindertjes, populaire merken veranderen, maar snobs zijn er altijd geweest.

“Paris, mais oui!”

De release van ‘The end of laissez-faire’, de tweede track van project 'MMXV', vierden we vorige week in Parijs. Een tripje met meerdere doelen: ontspannen en inspiratie opdoen met de bandleden, plannen maken, brainstormen over de rest van het jaar, een concert bezoeken en natuurlijk zelf optreden. De reis begon op woensdagochtend met het oppikken van de bandleden en onze promo-agente Kirsten (King Play Music). Zij had op het laatste moment haar agenda leeg kunnen krijgen om mee te gaan, en aangezien de plannen voor 2015 flink ambitieus aan het worden zijn leek het ons slim om 'ns samen ideëen te spuien en doelen te stellen.

Van witte wijn naar Jack Daniel’s

In september vorig jaar heeft Laura Palmer afscheid genomen van het geautomatiseerde deel van haar ritmesectie. Een real-life drummer schaarde zich bij haar bonte gezelschap, want Laura wilde extra dynamiek toevoegen aan haar liedjes, zowel live als in de opnamen. Nou, ze heeft gekregen waar ze om vroeg! En op meer gebieden dan vooraf gedacht. Want Jezus, wat een invloed heeft een drummer op het geluid en het schrijfproces. Vijf maanden en een aantal shows later wordt Laura met haar neus op de feiten gedrukt…

Sneeuw is een klootzak!

Mijn moeder is 60 en m'n vader is 66. Als je dat soort dingen hardop zegt realiseer je je ineens dat je zelf ook al een beetje een oud lijk begint te worden. Eigenlijk viel het mij tot nu toe niet zo op, omdat allebei m'n ouders verschrikkelijke bikkels zijn. Mijn vader staat bijvoorbeeld met z'n ouwe lijf gewoon nog vrolijk wasmachines en bankstellen te versjouwen als er iemand uit z'n vriendenkring moet verhuizen. Hij is gepensioneerd, maar werkt harder dan ooit. Ook m'n moeder laat zien dat ze nog geen oud vrouwtje is door gewoon op vakantie in Ecuador door de jungle te gaan banjeren. Mij niet gezien, geef mij maar strand en een biertje!

The end of Laissez-Faire

Deze week speel ik met The Stream in Parijs, op een locatie die de magische naam 'AbracadaBar' draagt. Het is een mid-size poppodium, vlakbij een paar hele grote concertzalen. Een mooie plek voor live muziek, met goede apparatuur en zelfs een backline, inclusief drumstel. Dat betekent dat we dit keer alleen met mijn piano hoeven te zeulen. Wat ’n luxe!

Lekker vloeken

De grootste beperking van een column schrijven is het feit dat jullie het ook gaan lezen. Zou ik het alleen voor mezelf doen, dan kon ik het digitale papiertje voor mijn neus vol kladderen met profaniteiten en tekeningetjes van harige vagina’s. Maar ik heb natuurlijk de taak om jullie even te laten glimlachen, of misschien juist wel even boos te maken, of aan het denken te zetten. Ik zal me dus een klein beetje moeten gedragen. Zo gaat het in het leven, je moet je altijd een klein beetje gedragen. Je weet maar nooit wie er achter je loopt bij de Albert Heijn of wie er naast je zit in de wachtkamer van de huisarts.

Sprookjes, en waarom we ze zo graag geloven

Ik las een tijdje terug een bericht waarin werd beweerd dat 'Bohemian rhapsody' in slechts drie uur geschreven zou zijn. Nu ben ik een echte Queen-feiten-fetishist en moest dus hartelijk lachen om deze klinklare onzin. In diverse interviews is namelijk te horen hoe tijdens de opnames in de studio er nog vele stukken werden bij bedacht en toegevoegd. De keyboardspeler van Smile (de band waar uiteindelijk Queen uit zou ontstaan) Chris Smith refereert naar het “Mamma, just killed a man” gedeelte als 'The cowboy song', en dat Freddie al eind jaren '60 met dat stukje muziek aan het worstelen was. Het geeft wellicht precies het tegenovergestelde beeld dan wat men heeft willen schetsen, maar een geniaal liedje componeren kost (soms) simpelweg veel tijd.

Van cafévloer tot Ponium

Als rock ’n roll band word je geboekt voor shows. Nogal wiedes, dat is immers de bedoeling. Maar het is natuurlijk niet zo dat je een bandje samenstelt, een paar liedjes schrijft en een maand later al in een uitverkochte Kuip staat te spelen. Er zitten nog allerlei stapjes tussen en er is uiteindelijk natuurlijk maar een extreem klein percentage artiesten dat het daadwerkelijk tot de grote podia schopt. Ik realiseerde me onlangs dat ik in de afgelopen twintig jaar vier verschillende soorten podia ben tegen gekomen.

Gastschrijvers 2014

Project MMXV

Het is december, de tijd van terugblikken en van plannen maken. Het afgelopen jaar stond voor mij in het teken van de release van het album 'Art Nouveau', maar ondanks alle bijbehorende commotie en hectiek heb ik aan veel nieuw materiaal kunnen werken. Toen ik de balans opmaakte hoeveel er inmiddels geschreven was, kwam ik tot de conclusie dat het reeds ruimschoots het wenselijke aantal van een bovengemiddeld album voorbij geschoten was. Een huiveringwekkend idee, want het moordende proces van het vorige album lag nog erg vers in het geheugen…

Autotune, Popprinsesjes en lelijke smoelwerken

Mijn tanden knarsten en mijn vingers penetreerden bijna de bekleding van de Toyota Yaris uit 2012. In mijn eigen Cadillac Seville uit 1975 is het verboden om bepaalde radiozenders op te zetten. Meestal voorziet de USB-stick die uit mijn krakkemikkige autoradio steekt mij dan ook van te gekke muziek die ik lekker zelf heb uitgekozen. Helaas zat ik niet achter het stuur en was ik niet de baas in deze moderne wagen met snufjes, toeters, bellen en kutmuziek. Onzin-jingles sloegen mij rond de oren en hoewel ik niet weet waarom, is mij wel bijgebleven dat “Q good for you” is…

DAG MENEER SPAGHETTIIIIIIIII!

Een jaar of wat terug, toen mijn dochter nog geen puber was maar een lief en schattig klein meisje, luisterden we samen naar muziek. Het was niet dezelfde muziek als waar we nu samen naar luisteren, maar ik was destijds al lang blij dat ze net zo verslaafd was als haar ouwe. Er gebeurt iets raars met een getatoeerde en langharige rocker als hij met zijn kind naar K3-musicals luistert. Mijn beste maat Dave Gonzo, gitarist van mijn band en broeder van een andere moeder, kon me wel wurgen. Want steeds als we elkaar zagen, begon ik weer over een nieuw K3-nummer dat ik wilde coveren. Hij heeft er ooit eens aan toegegeven en zo stonden we ineens elke show een verhardrockte versie van 'Oya lele' te spelen. Het publiek vond het meestal hilarisch en spectaculair, maar Dave schold me altijd voor uit rotte vis en zei dat hij me in mijn slaap zou vermoorden. Gelukkig heeft hij dat nooit gedaan…

Elektronische muziek is dom!

We gaan terug naar het Nederland van begin jaren ‘90. Elektronische muziek meldt zich aan de voordeur van de mainstream media en de hitlijsten. Met voorop als vaandeldragers het Nederlandse 2 Unlimited dat met 'Twilight zone' en met name 'No limit' zorgt voor een eerste kennismaking van de massa met elektronica, specifieker de Eurodance. In de periode die volgt is een veelgehoorde opmerking dat “iedere malloot met een computer deze muziek kan maken”. Maar is dat wel zo?

"Ik haat kerstmis!"

Elk jaar weer krijg ik in de eerste week van december ongeveer vijf of zes uitnodigingen om kerstmis te komen vieren bij mensen die mij zielig vinden, zonder dat ze in de gaten te hebben dat zij juist de reden zijn dat ik me zielig voel! “Hey Lou, ik weet dat je geen kerst viert, maar ik wil je niet alleen laten zitten met de feestdagen. Kom je lekker bij ons eten?” Ik zeg altijd ja, omdat ik het onbeleefd vind om hun uitnodiging af te slaan. Vervolgens zit ik op eerste kerstdag te brunchen, lunchen en gourmetten bij mensen die denken dat ze me aan het redden zijn en moet ik m’n uiterste best doen om niet in tirades uit te barsten over waarom Sinterklaas veel beter is dan kerstmis en dat kerstmis vieren iets is wat alleen Christenen zouden moeten doen…

DIY droomconcert

Toen ik op de middelbare school zat tekende ik graag podia met veel instrumenten erop en een grote vleugel in het midden, uitbundige zaalaankleding en opera-achtige muziekgebouwen. Om later zelf in op te treden uiteraard. Na een flink aantal jaren ploeteren op allerlei verschillende soorten en maten podia had ik er echter zelden eentje bespeeld zoals ik voorheen tekende. Hoe krijg je nu de omstandigheden waarin je een concert geeft precies zoals je in gedachten had? Juist, u raadt het waarschijnlijk al: organiseer het zelf.

Waar is de rock ’n roll gebleven?

“Laten we afspreken bij S.U.R. in Rotterdam!”, zei ze via Whatsapp tegen me. Een beetje in de war keek ik The Cheez (rasmuzikant en maat van mij en Dave Gonzo) aan en vroeg of hij ooit van S.U.R. had gehoord. Hij schudde zijn hoofd. Daar zaten we dan, twee echte Rotterdammers die met een Delftenarin hadden afgesproken in Rotterdam. Me kapot schamend tikte ik met mijn dikke jaren ’80 duimen de woorden “Waar is dat dan?” in op mijn hypermoderne iPhone 6. “Op de Wijnhaven, Lou…”, kwam het antwoord, alsof iedereen dat gewoon zou moeten weten.

To shoot or not to shoot (a video), that’s the question

Het is 2 december 1983 en het gonst al dagen door de straten, zelfs in dat gereformeerde klotedorp waar ik ben opgegroeid: die avond wordt namelijk eindelijk de voorbespeelde videocassette van Michael Jackson op tv getoond, gewoon op Nederland 1. Spannend! Iets met ‘Trillert’ of zo. Ik ben acht jaar oud en zit, zoals iedere avond, op schoot bij mijn vader. Het is half 8 ’s avonds en de video begint, en ik schrik me helemaal de tering tijdens de scene waarin Michael zich omdraait en getransformeerd blijkt te zijn naar een weerwolf. Slapen is die nacht een hele opgave en de video maakt zoveel indruk dat ik tot op de dag van vandaag de details van deze kijkervaring nog weet. En natuurlijk heb ik die plaat gekocht en met mij nog zo’n miljoen Nederlanders. Unreal!

Gewoon doen is nooit gek genoeg!

“Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”, zo luidt de bekende Nederlandse uitspraak. Gedverdemme, wat heb ik daar een hekel aan zeg! Ik sta elk weekend met mijn vier knettergekke maten rond te rennen op het podium (of Ponium, zoals wij dat zeggen) en te zingen over alles van behaarde vagina’s tot auto’s jatten. En wat hebben we een plezier. Nadat de aanvankelijke schok van de gezichten van de toeschouwertjes is verdwenen en ze begrijpen waarom wij doen wat we doen, zien we de mondhoeken omhoog krullen en zit de pret er goed in.

Alles voor de muziek!

Muzikanten in Nederland hebben een raar leven. De ene heeft wat meer succes dan de andere en natuurlijk mogen we niet iedereen over één kam scheren, maar helemaal normaal zijn muzikanten niet. We geven een klein fortuin uit aan instrumenten, kabels, batterijen, snaren, drumvellen, oefenruimtes, benzine en studio-opnames. Dit doen we eigenlijk altijd zonder er over te klagen, want muziek maken is geen hobby zoals korfbal of punniken. Nee, muziek maken is een soort ziekelijke religie, waarin we voortdurend offers moeten brengen aan onze Goden. Muziek heeft ons in haar klauwen en ze laat ons niet meer los.

A (re)view from The States: #MILFHUNTERS tape by Indian Askin and The Afterveins

Net zoals ook 3voor12 Zuid-Holland weleens buiten de grenzen van haar werkgebied kijkt, blijken er ook mensen te zijn die van (ver) buiten diezelfde grenzen naar binnen kijken. Vanuit de Verenigde Staten van Amerika heeft onze correspondent de nieuwste tape die The Afterveins uit Rotterdam samen met het Amsterdamse Indian Askin maakte onder de loep gelegd: a (re)view from The States, enjoy!

How not to be a rocker

Okay, je bent tien jaar oud en hebt daarvan zeven jaar fanatiek geluisterd naar alles wat god op muziekgebied verboden heeft. Simpelweg omdat de platenkast van papa en mama een uiterst bedroevend aanbod had en ik een meer dan gemiddelde interesse in muziek vertoonde. Die zeven jaren leveren misschien mooie prijzen op tijdens de gemiddelde muziekquiz, maar daar koop je natuurlijk geen reet voor.

Tourverslag: The Stream in Londen

Kort na de release van het album 'Art Nouveau' hervatte ik de zoektocht naar mooie locaties om op te treden. Naast een aantal emails uit Leiden, Den Haag en Amsterdam ontving ik ook enkele reacties uit Londen. En wat bleek, ondanks dat de data allemaal redelijk dicht bij elkaar in de buurt lagen was er een prima tourtje van te maken. Sterker nog, het werden negen optredens op rij met de laatste drie in Londen. Reden genoeg om te spreken van een heuse herfsttour.

Bel ons niet, we bellen u (ook niet)

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 10:over het binnenhalen van de eerste optredens, afwijzing en vastberadenheid.

Deel 10

Van niks naar gigs

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 9: over zijn eerste momenten in de spotlights van het podium.

Deel 9

Blog: Het publiek luistert met z'n ogen

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 zuid-holland een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 8: over het ‘image’ van een singer-songwriter.

Deel 8

Gastschrijvers 2013

Blog: The Voice, zonder de camera’s

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 7: over mijn eerste kennismaking met de Nederlandse muziekindustrie.

Deel 7

Blog: Studiostress

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 6: over demo-opnames, krukken en een heleboel onzekerheid.

Deel 6

Blog: Een band scheppen

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 zuid-holland een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 5: hoe krijg je een band bij elkaar?

Deel 5

De X Factor en de Gunfactor

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer- songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 4: over koffie, lunchen en visitekaartjes.

Deel 4

Hoe schrijf je een liedje?

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 3: over de meest gestelde vraag aan elke singer-songwriter.

Deel 3

Goede voornemens van een singer-songwriter

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks speciaal voor 3voor12 een kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 2: het voorkomen van ‘het zwarte gat’.

Deel 2

Van manager naar muzikant

Middenin een economische crisis je baan als marketing manager vaarwel zeggen, om je volledig te kunnen richten op een carrière als singer-songwriter. Dat is precies wat Oliver Alexander eind vorig jaar besloot. In deze blogreeks geeft hij tweewekelijks een uniek kijkje achter de schermen: hoe ‘word’ je singer-songwriter en hoe ziet je leven er dan plotseling uit? Een kroniek van een beginnende professionele singer-songwriter die het in de grote muziekwereld wil gaan maken. Vandaag deel 1: de ingrijpende carrièreswitch.

Deel 1
Tags

nu op 3voor12