Ik durf wel te stellen dat zonder de video van Thriller er bij lange na niet zulke enorme verkoopcijfers zouden zijn behaald voor het bijbehorende album. En zo is er nog een aantal video’s op te noemen van artiesten die in het pre-MTV tijdperk de verkoopcijfers van muziek enorm hebben gestimuleerd. Clips van onder meer Queen, Genesis en Peter Gabriel waren halve films waar echt iederen het over had. Na de introductie van MTV in Nederland in 1987 ging het hard met de ontwikkeling van de videoclip. Wanneer je als band geen video had dan kon je het wel schudden en met hangende pootjes terug gaan naar de baas die je in al je enthousiasme een jaar eerder de vinger had gegeven…
Heden ten dage zijn vrijwel alle muziekzenders op televisie ter ziele gegaan. Is er dan geen behoefte meer aan video’s? Het lijkt er wel op als je er van een afstand naar kijkt. Des te meer verbaast het me dat op de huidige social media het gebrek aan een video dodelijk lijkt te zijn voor je carrière. Een simpele klik op een link op Facebook naar bijvoorbeeld Bandcamp levert nog geen promille aandacht op vergeleken met het klikken naar een video op Youtube. Da’s toch maf eigenlijk?
Maar een video geeft natuurlijk wel een extra dimensie en vertelt veel meer over een band dan alleen de muziek doet. Dus ook Laura Palmer heeft een clipje gemaakt. Een goede vriend van de band heeft het nummer ‘29 Years’ gekregen, inclusief begeleidende lyrics en de mededeling “succes ermee vrind!” Het resultaat is een soort vloeistofdia geworden die goed gebruikt kan worden als screensaver op je pc. Er zit geen enkele verhaallijn in, maar geeft wél een beeld van de inspiratiebronnen van Laura Palmer. Missie geslaagd? Zeker! Op Facebook stromen de likes binnen en het bereik van onze communicatie is er door vervijftienvoudigd. En dat met een budget net ruim genoeg om een fles wijn te kopen!
De conclusie is dus dat je helemaal geen dure video hoeft te maken om te bereiken wat je als band voor ogen hebt: namelijk zoveel mogelijk mensen die je tof vinden aan je binden. Leg daarom dus ook zoveel mogelijk vast als je kunt. Laat een camara meelopen tijdens repetities, maak foto’s van futiliteiten en zorg voor beeldmateriaal. Je monteert het tegenwoordig in een uurtje tot een hapklare menubrok die door je (potentiële) fans erg op prijs wordt gesteld. En je hebt ook nog eens voldoende materiaal waarmee Ivo Niehe te zijner tijd zijn retrospectief kan maken als jij je hoofd neerlegt. Doen dus!