Van witte wijn naar Jack Daniel’s

Column Rob Huurman

Rob Huurman ,

In september vorig jaar heeft Laura Palmer afscheid genomen van het geautomatiseerde deel van haar ritmesectie. Een real-life drummer schaarde zich bij haar bonte gezelschap, want Laura wilde extra dynamiek toevoegen aan haar liedjes, zowel live als in de opnamen. Nou, ze heeft gekregen waar ze om vroeg! En op meer gebieden dan vooraf gedacht. Want Jezus, wat een invloed heeft een drummer op het geluid en het schrijfproces. Vijf maanden en een aantal shows later wordt Laura met haar neus op de feiten gedrukt…

Tijdens de voorbereidingen op een aanstaande nieuwe opnamesessies komt ze voor veel dilemma’s te staan. Welke kant wil ze op qua sound? In hoeverre wil ze afstand doen van het (kille) new wave–geluid zoals op haar eerste EP ‘Spring Traffic’ nog goed te horen is? Hoe gaat ze de samples en synthesizers invullen nu de heilige graal van Apple naar de achtergrond is verschoven? Het lijkt wel of Laura Palmer terug is bij af en zichzelf moet herontdekken, en dat klopt! Kut man...het enige wat Laura wil is live spelen en mensen omver blazen met shows die de boeken in gaan als “beestachtig goed”. Het zou niet onredelijk zijn om te denken dat Laura haar gitaar aan de wilgen hangt en een puzzelclub begint voor mensen met een betrekkelijk dubieus verleden.

Uit betrouwbare bron kan ik je melden dat deze gedachte zeker door haar hoofd heeft gespeeld.

Aan mensen met een betrekkelijk dubieus verleden heeft Laura namelijk geen gebrek, maar puzzelen is nooit haar grootste hobby geweest, dus vertelde ik haar: “Fuck it! Neem de tijd en werk aan je creatieve uiting. Het is juist te gek dat je niet meer vast zit aan vastomlijnde nummers. Dat je niet meer het risico loopt dat een dooie accu de show voortijdig dreigt af te breken. Dat het godverdomme weer mogelijk is om vanuit een jam liedjes te schrijven.” Gelukkig bleek Laura ontvankelijk voor mijn argumenten, pakte haar gitaar weer op en ging aan de slag.

Het resultaat is een vertrouwd en tegelijkertijd nieuw geluid. Laura Palmer heeft weer het gevoel dat ze had toen ze als 15–jarige liedjes begon te schrijven. Puur, eerlijk en oprecht. De witte wijn maakt plaats voor Jack Daniel’s. De coke voor speed. Geen voorgeprogrammeerde structuren meer, maar juist de flexibiliteit om in de oefenruimte te proberen welk liedje het beste werkt. Fantastisch!

Okay, over het toevoegen van een toetsenist die een lekkere laag melancholie aan de liedjes toevoegt twijfelt ze nog. Misschien iets voor jou?

Met de nieuwe bezetting gaat Laura de komende tijd de studio in en zal haar ziel en zaligheid toevertrouwen aan de gevoelige band. Ik ben benieuwd met welk resultaat ze de studio uitkomt. Tot die tijd kan je nog even genieten van haar nieuwste videoclip voor ‘Spring traffic’ waarin Laura Palmer nog wel wordt bijgestaan door de locale IT –afdeling.