Enfin, daar zat ik mij dus te verbijten en leerde ik meteen iets nieuws over muziek. Ik zie met grote regelmaat bands spelen. Soms vind ik ze niet zo goed, soms vind ik ze wel goed en soms vind ik ze te gek. Maar ik heb altijd respect voor het feit dat de individuele bandleden een instrument hebben leren bespelen en dat ze als band hebben gerepeteerd. Het viel me op dat de bands die ik in Nederland en België zie spelen eigenlijk bijna nooit op de radio worden gedraaid. En nu weet ik waarom!
Echte muzikanten zeggen “nee” tegen autotune en pitch-correctie.
Echte muzikanten doen hun best om mooie liedjes te schrijven en weigeren om 800 keer een refrein te herhalen, waardoor er geen ruimte meer is voor een intro, coupletten, een brug en een mooi einde.
Echte muzikanten schrijven muziek voor zichzelf, omdat ze van muziek houden en respect hebben voor hun instrument.
Echte muzikanten pleuren geen glazen asbak op een pakketvloer om het daaruit voortkomende geluid vervolgens te bestempelen als ‘muziek’.
De liedjes die op de radio gedraaid worden hangen aan elkaar met omgevormde stemmetjes, samples, effecten, voorgeprogrammeerde en repeterende bassdrums en natuurlijk de teksten die kant noch wal raken. Toch zijn er maar heel weinig échte muzikanten die bereid zijn om hun ziel te verkopen aan middelmatigheid om er poen mee te verdienen. Want hoewel het makkelijk is om met een autotuner op het podium te gaan staan en vervolgens al je energie te proppen in vooraf ingestudeerde danspasjes, het is niet wie wij zijn. Wij willen muziek maken. Wij willen af en toe een foutje maken. Wij willen een lelijk smoelwerk trekken bij een hoge noot die we maar net halen.
Wij zijn geen popprinsesjes, maar échte muzikanten!
Hoewel wij van de Nederlandse media geen respect en aandacht krijgen, weten we dat we respect en aandacht van elkaar krijgen. En dan is er natuurlijk ook nog een handjevol mensen in Nederland die wel op zoek is naar bezieling in de muziek waar ze naar luisteren. Dat zijn de mensen voor wie we het doen en ook zullen blijven doen!
En ineens was ik het zat, in die Yaris. Met één druk op de knop heb ik de radio uitgezet en heb op m’n iPhone snel “Pour Some Sugar on Me” van Def Leppard opgezocht. Ik wist meteen weer waarom ik ooit mijn eerste gitaar heb gekocht…