Waar men tijdens ons openingsnummer nog wat afstand van het Ponium probeert te nemen, uit angst bij de show betrokken te worden, zijn er bij het tweede liedje altijd wel een paar dappere dames die het op een swingen zetten. En als er één pionier staat te dansen, komt de rest ook los. Elke show die wij geven zijn we onder de indruk van het Nederlandse publiek, altijd in voor een geintje en al dan niet onder de invloed van alcohol stuk voor stuk feestbeesten, als je ze maar een kans geeft.
Dat van dat gewoon doen en dat dat al gek genoeg is? Dat is helemaal niet waar. Er is misschien een enkeling die nog zo denkt, maar dit is 2014. We weten wat feesten is en we weten dat we maandagochtend weer in het keurslijf worden gepropt.
We hebben twee volle dagen om onszelf te zijn en daar nemen we het van.
Zo heb ik er altijd over gedacht, maar sinds wij de afgelopen tijd steeds vaker ook voor publiek uit verre oorden als Spanje, Engeland, Italië, Singapore, Canada, Peru, Chili en de VS spelen, kom ik er ineens achter dat het geen fuck te maken heeft met het Nederlandse volk. We leven gewoon in een wereld die snakt naar oprecht entertainment. Gewoon vijf langharige rockers in bloedgeile strakke broeken die drie en een half uur muziek, grappen en plezier maken. Lol zonder reclame-onderbrekingen en geouwehoer over Zwarte Piet, terrorisme, oorlog en andere bittere ellende.
Wij zijn muziekliefhebbers en wij zijn prima in staat om elkaar gelukkig te maken. Dat is de boodschap en ik ben trots om deel uit te maken van zo’n sub-gemeenschap.
Dus laten we de volgende keer als iemand dat zinnetje in de mond neemt gewoon onze broek uittrekken en een rondje rennen. Om te laten zien dat gewoon doen NOOIT gek genoeg is!