Iedereen blikt terug aan het einde van het jaar, sommigen met de platen of cd's en optredens van het jaar, landelijk of zelfs wereldwijd. Anderen, zoals wij, houden het dichter bij huis. De redactie van 3voor12/Breda blikt terug op concertjaar 2019: wat waren de persoonlijke hoogtepunten van afgelopen jaar in Breda en omgeving?

Mariëlle Baelemans

© Tessa Gorissen

GOOSE

Mijn hoogtepunt was GOOSE op Breda Barst, maar daarover later meer. Dit jaar was weer vol met fijne muzikale ontdekkingen. Zo was ik in april, op tweede paasdag, aanwezig bij de POB-parade en mocht ik de band Clittenband aanschouwen. Op het moment zelf wist ik niet zo goed wat ik ervan moest vinden. Het was uitbundig in aankleding en op het podium. Daarnaast vooral gericht op woordspelingen rondom seks en Thierry Baudet. Wat ik op dat moment nog miste, was instrumentale diepgang.

Mijn wensen zijn inmiddels in vervulling gekomen! Clittenband heeft in oktober een nieuw EP uitgebracht: ' De Smaak van Verhalen'. De zes nummers zitten vol met woordspelingen van hoog niveau. Dat niet alleen: de instrumentale ondersteuning draagt een eigen verhaallijn met zich mee! Mijn favoriete nummer is 'Uit Je Bed'. Puur en alleen al voor de climaxvorming in het nummer. Niet meer alleen gericht op foute moppen, maar serieus verdriet zit er stiekem ook wel in. De videoclip voor 'Waarschijnlijk'  laat daarbij zien dat dit meidentrio klaar is voor het professionele werk!

Little Symphonies - Breda Barst

Natuurlijk moet ik in mijn jaarlijst Breda Barst benoemen. Dit festival is elk jaar een grote muzikale ontdekkingsreis. Zo schreef ik dit jaar over Little Symphonies op Future Stage. Destijds had deze band enkele nummers op Spotify staan waarvan de opname kwaliteit echt bewonderingswaardig goed is voor zo'n kleine band. Het optreden op Breda Barst liet helaas zien dat de jongens nog veel ruimte voor groei hebben. Eind november kwam het album ' We Used To Be Mortal' uit. En wow, de kwaliteit van deze nummers is hoog. Dagelijks luister ik nog naar de nummers, met hoop dat Little Symphonies een goede carrière voor de boeg heeft. (artikel)

© Andre Joosse / Popshot.nl

Little Symphonies

Breda Barst - GOOSE

Daarnaast bracht Breda Barst nog veel meer mooie ontdekkingen, en dan vooral in de Spaanse Kraag. Namen als dirk., Slow Crush, Blackwave. en Windup Space komen nog regelmatig langs in mijn afspeellijsten. Eén optreden was echter mijn muzikale hoogtepunt van dit jaar, en wel een afsluiter. Nee niet Navorone, maar de Belgische band GOOSE was voor mij onvergetelijk. De band stond al jaren op mijn bucketlist, dus bevooroordeeld ben ik wel. De sfeer was goed in het Valkenberg, de band wist hoe ze het Bredase publiek de juiste hoeveel energie moest overbrengen om mee te laten bewegen op hun nummers. Mede door enkele incidenten, zoals een vrouw die over het voorste hekje viel en iemand die over het podium rende, zal ik dit optreden niet snel vergeten! (artikel)

© Tessa Gorissen

GOOSE

Jesse Vos

© Frank Bouwkamp

Mozes And The Firstborn

Mozes and the Firstborn - Volcom Garden Experience Tour Pier15 

“Waar Mozes in het oude testament tien geboden ontving in de Sinaï Woestijn, heeft die van ons er duidelijk maar één, te weten: “Gij zult dansen en het naar uw zin hebben”.” schreef ik over de show. Een ietwat flauwe bijbelverwijzing misschien, maar het vat de essentie van het optreden wel samen. Er is gedanst, we hebben het naar ons zin gehad met de band, dat in combinatie met het ongekende eenheidsgevoel dat het publiek bij Pier 15 telkens weer weet te produceren én wat licht sentiment omdat Mozes and the Firstborn enkele weken later bekend maakte er mee te kappen, maakt dat dit optreden het absolute hoogtepunt van het Bredase muziekjaar is voor mij. En dan is het in januari verschenen ‘Dadcore’ ook nog een van de beste rockplaten van het decennium wat mij betreft. (artikel)

Iguana Death Cult - Pier 15

Met hun fenomenale show van 14 december bij Pier 15 vliegt Iguana Death Cult mijn top 5 op de valreep nog binnen. “Heel af en toe sta je bij een optreden en voel je aan alles dat het een legendarische avond is. Vanavond is er absoluut een.” stond in mijn verslag van die avond, en niet is minder waar. Met het nieuwe album ‘Nude Casino’ en bijbehorende show is de band in mijn ogen definitief doorgedrongen tot de Eredivisie van het Nederlandse indie/alternative-circuit. Ik ben de tel kwijt als het gaat om hoe vaak ik Iguana Death Cult sinds haar oprichting heb zien spelen, maar ik weet wel dat de liefde voor deze band niet alleen blijft bestaan, die liefde wordt iedere keer nog véél groter. (artikel)

© Daniël Hereijgers

Iguana Death Cult

Thijs Boontjes Show- en Dansorkest - Mezz Kleine Zaal

Boontjes en consorten brachten een nagenoeg perfecte popshow naar de uitverkochte Kleine Zaal van Mezz. Gewapend met frisse nederpop songs van onder andere het dit jaar verschenen debuutalbum ‘Geen Achttien Meer’ wist de band een ieder voor zich te winnen en samen kwamen publiek en band tot een bijna orgastisch hoogtepunt deze avond. En dat was potjandorie lekker. (artikel)

© Wout van Heck

Thijs Boontjes

Bony Macaroni en Zeno - Popronde Breda

De Bredase editie van de Popronde was ijzersterk dit jaar. Voor mij waren Zeno en Bony Macarony de uitschieters. Bony Macaroni was wat mij betreft de absolute verrassing van deze editie van de Popronde. Overtuigend gebrachte emo nummers zoals ze misschien nooit bedoeld zijn, maar over het feit dat ze werken als een trein kan geen twijfel bestaan. Tel daarbij de nodige zelfspot, relativeringsvermogen en kraakheldere stem van zanger Stefan Bonestroo op en je hebt een act die je bijna doet vergeten dat My Chemical Romance een comeback maakt. 

En met Zeno is het hard gegaan dit jaar. Waar hij zich met zijn optreden bij FRESH in februari al een zeer talentvol rapper toonde, liet hij met zijn show tijdens de Popronde zien dat zijn muziek en performance minstens drie verdiepingen dieper zijn geworden. Een jonge artiest die binnen een jaar bewijst zowel eindeloze moshpits als bijna kleinkunst achtige settingen aan te kunnen. Daar kan ik niet anders dan heel erg blij van worden. (artikel)

© Wout van Heck

Bony Macaroni

© Wout van Heck

Zeno

Tim Koehoorn - BUT Film Festival 

Als support-act voor Sex Organs gaven Tim Koehoorn en band de meest sympathieke support show van het jaar. Hoewel de meeste bezoekers (en zelfs de programmeur van de avond, zo heb ik me laten vertellen) de muziek nog niet kenden, heeft Tim met nummers als ‘Het Gaat De Slechte Kant Op Met Mijn Pessimisme’ en het punky ‘Terug Naar Hyves’ het aanwezig publiek blijvend overtuigd van zijn kunnen en was het voor velen een bijzonder aangename ontmoeting.

Eervolle vermelding: Niko - Volcom Garden Experience Tour bij Pier 15 
Een eervolle vermelding dit jaar voor de super sympathieke Haagse band-with-benefits Niko. Gewoon, omdat ze zo heerlijk zichzelf zijn. (artikel)
 

© Frank Bouwkamp

Niko

Tessa Gorissen

© Tessa Gorissen

Magnacult

MagnaCult - Mezz

Met toch wel een beetje gevoel van jeugdsentiment ging ik naar Mezz voor MagnaCult. Jaren geleden had ik deze band leren kennen en had de shows al een aantal keer meegemaakt. Toen ze naar Breda kwamen, kon ik niet achterblijven. Daar heb ik geen moment spijt van gehad. De voorprogramma’s Empty en OneGodLess, waren in feite al twee headliners en toen moest MagnaCult zelf nog komen. Empty is al geen kleine naam. De mannen hebben later Textures opgericht, maar kwamen voor nog enkele shows bij elkaar. OneGodLess is ook zeker geen onbekende. Met menig festival op hun naam, lieten de mannen ook in Mezz zien wat ze in huis hadden. Toen MagnaCult uiteindelijk begon, was het zo laat begon dat de zaal alweer voor een deel leeggelopen was. De show van de mannen zelf maakte dit weer helemaal goed. Een grote mix aan muziekstijlen kwam voorbij en de energie spatte van het podium. (artikel)

Windup Space EP release - Mezz

Windup Space bracht een nieuwe EP uit. Een goed moment om weer eens naar de mannen te gaan kijken. De kleine zaal van Mezz was vanaf het eerste moment al vol. Ook voor het voorprogramma, Odile, waren al veel mensen komen kijken. En met succes. Een goede opwarmer voor de rest van de avond. Windup Space knalde er gelijk goed in en had zowel oude als nieuwe nummers meegenomen. Het verschil was duidelijk merkbaar met de nieuwe muziek, welke toch wel een donkere ondertoon had. De sterke show zorgde ervoor dat de EP release geslaagd was. De zenuwen van de band vielen al snel weg en de bezoekers werden nog getrakteerd op twee nummers die pas na het opnemen van de plaat zijn geschreven. Altijd leuk om weer wat anders te horen en te zien hoe een band door blijft gaan met het schrijven van nieuwe muziek. (artikel)

© Tessa Gorissen

Windup Space

Rank&File - POBparade bij Het Hijgend Hert

Het laatste optreden van Rank&File was een feit. Tijdens de POBparade had half Breda zich verzameld in Het Hijgend Hert om nog een keer te kunnen genieten van de muziek van deze mannen. Toch wel een beetje met gemengde gevoelens. Het werd echter een groot feest, waarbij er ook nog een solo van drummer Amadeus Johannes. Een historisch moment, wat menig bezoeker niet meer gaat vergeten. Ook de rest van de show is strak, waarbij Rank&File nog een keer laat zien uit welk hout de band geslepen is. Nummer na nummer kwam er door de speakers, waardoor de show wellicht iets te snel tot een einde kwam. Maar het is zeker een noemenswaardige show voor de top 3 van mijn jaarlijstje. (artikel)

© Tessa Gorissen

Rank & File

Francois de Jonge

© Francois de Jonge

King Kahn LTD

King Kahn LTD

Eén van de beste shows die ik dit jaar zag was King Khan LTD op de Volcom Garden Party bij Pier 15! Als er een plaats is waar het altijd los gaat en er altijd wat gebeurt is het wel daar. (artikel)

Hola Ghost - Hell Yeah Hallow bij Poppodium Phoenix

Nog een hoogtepunt was  Hola Ghost op de Helloweenparty in Poppodium Phoenix. Wat was dat een feest om te fotograferen! De duistere horror sfeer met psychobilly helden was te gek. Hoop dat er hier volgend jaar veel moois gaat volgen. (artikel)

Kovacx - Mezz on Tour in Chassé

Dit jaar heb ik helaas weinig concerten in Mezz gefotografeerd in verband met de verbouwing, maar Mezz on Tour met Kovacs was toch wel weer een mooi in het Chassé theater. (artikel)
 

© Francois de Jonge

Hola Ghost

© Francois de Jonge

Kovacs

Kyki Vermaire

© Andre Joosse / Popshot.nl

Soul Grip

Soul Grip - Spaanse Kraag op Breda Barst

Als je niet veel actief bent, dan zie je weinig. Helaas staan mijn activiteiten voor 3voor12/Breda op een laag pitje. Waar ik altijd - lees dit is het weekend waar ik wél rete actief ben met de club - bij ben, is Breda Barst. Mijn top 3 is gebaseerd op de gigs die ik tijdens het Bredase festival heb gezien en daarom een top drie in plaats van een top vijf, niet lokaal, maar wel alledrie in Breda gezien... 

Als je na een optreden als een malle naar de merchtafel gaat, staat te kloten vanwege het feit dat je geen PayPal én geen cash bij je hebt, maar toch een rekeningnummer lospeutert, dan weet je dat je een goeie band hebt gezien. All the way from Gent, jawel onze zuiderburen piercen je ziel met intense post-black metal. Het is ook een optreden met een theatraal randje, maar dat geeft niet. Dat vind ik juist wel lekker. Dat geeft naast die intensiteit een visuele prikkel en als oog, oor en ziel dan bevredigd zijn, dan hoor je mij niet klagen. Stop dat alles in een broeierige Spaanse Kraag waarbij het publiek vlak voor de zanger staat te kijken naar hoe hij zich in posities wringt en de misantropische teksten uit zijn lijf perst. Laten we de beste man op drums niet vergeten. Halleluja, mag ik een staande ovatie voor zijn drumwerk? (Ook even het album luisteren, hoor je hem nog beter.) Een melancholische sfeer waar ik altijd wel van hou, of het nu volledig post-black metal of meer doom is, dat maakt mij eerlijk gezegd niet zo heel veel uit... 

Soul Grip is zo’n band die bijna nét zo’n overdonderende genadeklap geeft als Amenra. Als ik zo terugdenk, dan ben ik toch snoeihard op m’n bakkes geslagen, alleen ging ik net niet knock-out. Maar goed, zo’n band dus... Waarvan je later ook nog een longsleeve besteld gewoon omdat het zo goed is. En oh ja, ze hebben ook nieuwe hoodies, inmiddels heb ik een PayPal account aangemaakt... (artikel)

Onmens - Spaanse Kraag bij Breda Barst

Om maar in Gent te blijven, ik was zo thrilled dat ik Onmens mocht zien en recenseren. Vooraan staan en de pompende beats door je lijf voelen terwijl Siegfried en Kasper hun “rare liedjes” door de Spaanse Kraag smijten, heerlijk! Van tevoren is Onmens al flink over de tong gegaan en niet alleen omdat het een flinke bak met toffe teringherrie gaat worden. Ik mag samen met fotograaf Robbert Nijs op pad en hij wil meer experimenteren met fotograferen. Dit resulteert in haast Maria-achtige foto’s van Sigfried en een vastlegging van intens oogcontact met iemand uit het publiek. De beats zijn lekker hard en de interactie met publiek is vet. Beste lezer, hier wordt weer eens bewezen dat raar helemaal niet vreemd is! Onmens laat me op een of andere manier zeer content voelen in deze kolkende menigte van van alles en nog wat. Doen ze goed daar in Gent. (artikel)

© Robbert Nijs

Onmens

The Fifth Alliance - 'The Depth Of The Darkness'

Laatste in de rij is geen optreden en eigenlijk speel ik wellicht ietwat vals, maar om toch wat meer lokaal genot aan te halen: The Fifth Alliance. Toen de vraag kwam of het nieuwe album ‘The Depth Of The Darkness’ van TFA gerecenseerd kon worden, heb ik heel hard mijn vinger opgestoken. Ik heb hun album ‘Dead Poems’ veelvuldig geluisterd en was in 2015 al razend enthousiast over deze band. 

Dit album telt vijf nummers en wederom zijn alle vijf de nummers zwaar intens. Hier en daar is er een zoetige zang te bekennen die je in eerste instantie niet bij TFA verwacht. Het tempo is soms slopend langzaam, haast pijnlijk. Echter niet op een onaangename manier, ze spelen wel met je emotie en helemaal als die kwellende scream weer je ruggengraat weet te bereiken, dan weet je gewoon dat je breekt. Door de soms dromerige passages raap je de stukjes van je versplinterde ziel bijeen en voel je je een beetje herboren. Daarna ga je weer op in de diepe afgrond naar een plek waar geesten heersten, waar onheil en de duistere nacht domineren. Zoals ik reeds schreef in de recensie, het nummer ‘Aleister’ is favoriet. Vernoemd naar Aleister Crowley, schrijver van diverse occulte geschriften, maar daarnaast ook onder andere schilder en poëet. Niet vies van perversiteit en provocatie, het laat me terugdenken aan mijn jeugd toen ik over hem las. Dat non-conformisme sprak me toen wel aan namelijk, misschien nog steeds. Anyway, The Fifth Alliance dus... voor als je verlangt naar een dikke zwarte wolk die zware muzikale regen op je laat kletteren. Maar vooral voor als je van goede muziek houdt, een intrigerend verhaal kan vinden in de teksten en daardoor door de duisternis toch een lichtpuntje kan zien. (artikel)

© The Fifth Alliance

The Fifth Alliance - 'The Depth Of The Darkness'

Daniël Hereijgers

© Francois de Jonge

Raketkanon

Raketkanon - Mezz

Eén van mijn favoriete liveacts van de afgelopen jaren stopt ermee. Helaas, maar het is niet anders. Raketkanon trad nog één keer op in Mezz. Uiteraard was ik erbij. Het concert was weer hard, kort en krachtig en het geluid in Mezz zeer goed. Raketkanon gaf geen ruimte voor zelfs een greintje melancholie, maar wel een buiging. En een middelvinger. Onbetwist nummer één, een sensationele, verschroeiende band die ik ga missen. (artikel)

Dead Kittens - Onderstroom Breda in Pier 15

Onderstroom Breda keerde terug in 2019 en bracht Uma Chine in februari en Dead Kittens in april. Weer twee avonden om nieuwe, alternatieve acts te leren kennen. Als ik kan, ben ik er altijd bij. Dead Kittens was de uitschieter, ik volg de Berlijnse punkband van oud-Bredanaar Dirk Verschure en Israëliër Oded K.dar al langer en baalde dat ik niet bij hun eerste Bredase optreden bij het BUT Filmfestival kon zijn. Album ‘I Am Not A Ghost’ was net uit en ik had Dirk er al over gesproken (interview). Een heel sterk album, dat ik nog vaak luister.

Het mysterieuze Bagdaddy vs The Blackouts had de avond al furieus geopend en ook Dead Kittens schoot hard van start. Helaas was het geluid ondermaats en schreeuwde Verschure zijn stem schor. Dat nam niet weg dat het optreden een krachtige indruk maakte, heel oprecht en echt. Ik eindigde mijn recensie met “Het is uitdagend deze krachtige orkaan van geluid en oprechtheid recht aan te doen, beter pak je zelf eens een concert van Dead Kittens mee. Hopelijk blijft de Breda-connectie in stand en zien we ze snel weer eens terug.” (artikel)

© Magnus Gommers

Dead Kittens

Peuk en Onmens - Spaanse Kraag bij Breda Barst

De Spaanse Kraag zit altijd in mijn jaarlijstje en ik heb ook nu moeite met kiezen. De Breda Barst zaterdag bracht al de zware, dromerige eigen wereld van Slow Crush, maar meer nog keek ik uit naar de zondag. Naar Peuk, met die geweldige debuutplaat en Onmens, het duo dat ik al eerder op andere plekken in andere steden had gezien en nu eindelijk in Breda.

Peuk liet een sonische wervelstorm los in de tent, met bijna alle nummers van het debuut. Altijd cool om zo’n aanstormende band ‘alles’ te zien spelen. Grunge met sludge, noise-effecten en herkenbare poplijnen, wat een energie spatte er van het podium!

Over Onmens is Kyki in haar eindejaarslijst al meer dan duidelijk. Vooraf vroeg ik me lichtelijk af of het wel ging werken: noise vermengd met electronic body music en hardcore gabber in de harde gitarentent die De Spaanse Kraag is? Ja natuurlijk! Wat gingen Burroughs en Van Esbroeck tekeer en hoe hard was de sfeer. Te gek! (artikel)

© Andre Joosse / Popshot.nl

Peuk

© Robbert Nijs

Onmens

Juiceboxxx - De Speeltuin

Misschien wél de onbekende verrassing van mijn Bredase muziekjaar, deze Juiceboxxx uit de USA. Het was een late tip van Xander van Dijck van Cloudhead, die een kleine Nederlandse tour voor deze raprock artiest had geboekt. Op een snikhete zaterdag in café De Speeltuin. En nog gratis ook. Er was weinig volk, maar wat een energie bracht Juiceboxxx met zijn band The Thunderzone Crew en wat een toffe, catchy nummers. Zelfs bij de, eveneens last minute, terugkeer in september was er geen kip. Onterecht, vind ik, al was dat dan op een dinsdag. Ik draai tracks als ‘Never Surrender Forever’ en ‘Coinstar’ nog geregeld. Ondertussen blijft de hyperactieve Amerikaan produceren, het nieuwe album ‘It's Easy To Feel Like A Nobody When You're Living In The City’ verschijnt eind februari 2020. (artikel)

© Daniël Hereijgers

Juiceboxxx

Little Symphonies - albumpresentatie in de Lutherse Kerk

Integer, respectvol, goed aangepakt en doordacht: de albumpresentatie van ‘We Used To Be Immortal’ van Little Symphonies klopte helemaal. De Lutherse Kerk was in deze opzet de perfecte plek voor Little Symphonies. Muzikaal was het allemaal zeer goed en ondanks de zware thematiek nergens té zwaar. Chapeau! (artikel)

© Wout van Heck

Little Symphonies

En niet te vergeten...

Als hoofdredacteur permitteer ik mij om nog een paar uitschieters te benoemen. Zoals Het Volksinitiatief, de nieuwe jas voor Surf & Turf Outdoor waar we met 3voor12/Breda Bront mochten programmeren. Wat een toffe dag. Op Overslag Festival was ik bij het optreden van Maika & Aiko in het ruim van Atlas Initiatief even helemaal weg, adembenemend.

Al in januari was Skinny Milk bij Country Club Breda in Pier 15 een serieuze kandidaat voor deze eindejaarslijst: snoeihard en catchy. Ook in Pier 15: feest bij Rolando Bruno! Of wat te denken van de snoeiharde 'Nude Casino' party bij Iguana Death Cult, alweer in Pier 15!

Altijd nieuwe acts ontdekken, lokaal en van verder: de POBparade met uitschieters Windup Space en Clittenband en Popronde Breda met onder andere YSA en Get Jealous, voor mij verrassingen op een avond met hoog niveau.

© Mattyn van den Berg

Iguana Death Cult, afsluiter van Het Volksinitiatief