The Fifth Alliance werd onlangs door Alternernative Press gespot in het artikel ‘Top 20 Rising Metal Bands You Need To Hear Now’. Gelukkig luisteren wij al even naar het Bredase vijftal en mochten het nieuwe album, de opvolger van ‘Death Poems’ alvast reviewen.
Het album telt vijf nummers met een gemiddelde lengte van ruim zeven minuten. Allen startend vanuit een rustig tempo. Het eerste nummer ‘Black’ is gitzwart, direct log en ligt zwaar op de maag, maar de zoete zang van Silvia werkt verlichtend. Dan lijkt het alsof de muziek, zo rond 1:10 als Silvia stopt met zingen, nóg langzamer wordt. Tergend langzaam… En dan daar is opeens weer die zang. “Changes in me I feel it in my blood”, de gitaarriffs en drums rollen naar 3:00 waar Silvia haar strot opentrekt en haar gekwelde screams weer laat horen die door merg en been gaan. Een moment dat altijd een soort van plezierige kippenvel geeft en waar het volume – ook al schijnt het slecht voor je oren te zijn – nét iets harder moet. Het nummer sluit af op een haast dromerige manier, alsof je door de melancholische muziek uit de duisternis komt, echter trekt de stem van Silvia je toch weer de zwarte diepte in. En als eenmaal de maan hoog aan de hemel staat, trakteert ze je op ‘Hekate’, vernoemd naar de godin die is verbonden met onder andere geesten, kruispunten, de nacht en de maan. Het 9:59 minuten durende nummer start weer in een ‘rustig’ tempo, zoals we van TFA gewend zijn. Het is het wachten “when the dark moon falls she will appear” op het moment waarop blaffende honden haar komst aankondigen, zo rond 3:17, knalt het weer en onweert het drums, regent het onheil en blijft de hypnose aanhouden. Die wordt sterker in de laatste drie minuten van het nummer. Doe je ogen dicht, droom zacht…