Bredaas poppunktalent The Spvrk is al veel in Breda en omgeving gezien: onder andere Popronde, Mezz, Punk Unplugged, maar dit jaar is het anders. Zangeres Lotte en gitarist Wout zijn gestopt omdat ze meer tijd voor zichzelf nodig hadden. De band heeft dus een nieuwe formatie. Tijdens deze show hebben ze laten zien dat je met andere mensen toch hetzelfde idee weg kan zetten.
Dit weekend kun je weer naar Bredaas mooiste festival: Breda Barst. Gratis en voor niets in het Valkenbergpark, met een mooie line-up van internationale, nationale en lokale bands en artiesten. Dit artikel gaat over de zaterdag in de Spaanse Kraag met optredens van The Spvrk, I Against I, To Adelaide, Soul Grip, Slow Crush en For I Am King.
The Spvrk
©
Wout van Heck
The Spvrk
Het nieuwe gezicht in de groep is gitarist Menno van Marle, ook de gitarist van Windup Space (zondag 16:55 uur Future Stage) en de zang komt nu van bassiste Hannah Versteegen en gitarist Rinus van de Weerd. De samenzang klinkt alsof het gemaakt is voor deze punkrock die je verwacht te horen als je aan het genre denkt: distortion, majeurakkoorden op vierkwartsmaat. Inclusief gedempte powerakkoorden die langzaamaan opbouwen tot een climax waarin alle instrumenten samenvallen. Het tempo zakt als het nieuwe nummer ‘Into The Cold’ wordt ingezet. “Even iets rustigs voor de ouders in de zaal”, zegt Hannah. Toepasselijk dat het nummer deze titel heeft gekregen, want Hannah heeft een ‘cold’. En ondanks deze verkoudheid, een bandlid minder en twee nieuwe gezichten heeft The Spvrk niks van hun geluid verloren, maximale punkrock. (ML)
©
Wout van Heck
The Spvrk
©
Wout van Heck
The Spvrk
©
Wout van Heck
The Spvrk
I Against I trekt een gemengd publiek in de Spaanse Kraag
Tijdloze punkrock, veel up-tempo nummers en een paar vrolijke bekken op het podium. Dat is een van de beschrijvingen waarmee we I Against I kunnen aanduiden. Het was de eerste Europese band ooit die een contract tekende bij Epitaph Records: het walhalla waar alle favoriete bands van I Against I hun thuisbasis vonden. De band heeft al meerdere malen in Breda gestaan, waaronder bij de zesde en twaalfde editie van Punkrock Riot. Vandaag stonden ze in de Spaanse Kraag op Breda Barst, terwijl de zon de tent flink opwarmde.
©
Tessa Gorissen
I Against I
Vanaf het moment dat I Against I aftrapt, klinken de vertrouwde nummers door de speakers. Wie de band vaker gezien heeft, zal weinig verrassingen voorgeschoteld krijgen. Het repertoire lijkt sterk op de show bij Punkrock Riot, maar dan in een nieuwe volgorde. Maar dit mag de pret niet drukken. I Against I krijgt gedurende de show veel mensen mee. Sommigen knikken mee op de muziek, anderen staan ook niet stil met hun benen en weer anderen deinen mee met het hele lichaam. Vooral bij ‘Love You When I’m Gone’ gaat iedereen op in de muziek en ook de cover van The Undertones’ ‘Teenage Kicks’ zorgt voor meezingende bezoekers van het festival.
De punkrocknummers trekken nog niet veel mensen aan in de tent, waardoor er veel ruimte overblijft voor het podium. Hier maken ‘de jongste fans’, aldus de band, handig gebruik van en zijn gaan zitten. “Leuk dat we steeds jonger publiek krijgen”, melden de mannen. Veel volwassenen steken hun duim op. Iedereen voelt zich weer even klein bij de punkband uit Dordrecht. Ook vandaag in de Spaanse Kraag stellen de mannen in ieder geval geen teleur. Wederom een strakke show, waar je door de vrolijke nummers en de lachende mannen niet anders kunt doen dan blijven kijken. (TG)
©
Tessa Gorissen
I Against I
©
Tessa Gorissen
I Against I
To Adelaide krijgt weinig mensen mee
To Adelaide begon als klein bandje op de Rockacademie in Tilburg. Sindsdien hebben de mannen niet stil gezeten en werken ze hard aan nieuwe nummers. De shoegaze komt hierdoor steeds meer naar voren en de band probeert er een eigen sound van te maken. Vandaag stonden ze in de Spaanse Kraag, klaar om het publiek hun nieuwe nummers ten gehore te brengen. Of het ze gelukt is om hun eigen sound over te brengen op een aantal bezoekers lees je hier.
©
Tessa Gorissen
To Adelaide
De Spaanse Kraag is aardig gevuld als To Adelaide het podium betreedt. De Tilburgers zijn er klaar voor om hun mix van verschillende muziekstijlen ten gehore te brengen. Na een aantal nummers is het wel duidelijk dat het voornamelijk om de nieuwe songs draait, waarin shoegaze de ondertoon is. Dit lijkt niet iedereen aan te spreken. Op enkelen na zit er geen beweging in het publiek en zijn er zelfs mensen die na even binnen te hebben gekeken weer naar buiten lopen. Een paar gaan wel goed los, ze beuken af en toe tegen iemand aan in de hoop dat er een moshpit ontstaat. Maar helaas.
Muzikaal gezien valt er echter weinig op te merken bij To Adelaide. De strakke gitaarriffs, de harde drums en de bas lopen mooi langs elkaar en er is een duidelijk geheel hoorbaar. De zang kan hier en daar iets zuiverder, maar het heeft ook zo zijn charmes. Eigenlijk past het ‘valse’ wel bij de muziek die de mannen maken, waardoor je jezelf er na een nummertje of twee al niet meer aan stoort. Al met al geen verkeerd optreden van de jonge gasten in de Spaanse Kraag. (TG)
©
Tessa Gorissen
To Adelaide
©
Tessa Gorissen
To Adelaide
Soul Grip grijpt je bij je strot, laat kippenvel achter.
De Spaanse Kraag heeft bijna altijd een (post) black metal band geprogrammeerd staan. Dit jaar gaat de eer naar de Gentse band Soul Grip. Ooit begonnen als hardcore band, maar het kwintet startte in 2014 en speelde shows in thuisland en omliggende landen. Al eerder speelden zij op Antwerp Metal Fest, Punx Picnic (DE) en Bloodshed. Dit jaar richt Soul Grip zich op liveshows en werken ze aan nieuw materiaal.
©
Andre Joosse / Popshot.nl
Soul Grip
Na de soundcheck staat Soul Grip in de Spaanse Kraag. Zanger Nathan heeft zich inmiddels van zijn trui ontdaan. Maagdelijk witte schoenen dragen zijn lichaam dat op en om zijn mic standaard gedrapeerd is. Vingers die over zijn rug gaan en vouwen zich vervolgens om zijn zwevende ribben. De overige bandleden zijn in hun element, alsof het lijkt dat ze allemaal op hun eigen golflengte opereren, maar toch een dergelijke connectie hebben waardoor het een geheel is. Soul Grip is teisterend, intens geschreeuw neigend naar dat van Colin van Eeckhout van Amenra. Nu hebben ze samen getourd en onder hetzelfde label - Consouling Sounds die we ook kennen van bijvoorbeeld The Fifth Alliance - geproduceerd.
De intensiteit weet Soul Grip te behouden, vijfenveertig minuten schoon aan de haak, drie kwartier kijken, luisteren en wachten op die climax en je vervolgens verpletterd en verbijsterd achterlaat. (KV)
©
Andre Joosse / Popshot.nl
Soul Grip
©
Andre Joosse / Popshot.nl
Soul Grip
Slow Crush
Vrij vertaald uit de bio van deze Belgische band: “een meeslepende, schurende shoegaze band die zich bezighoudt met de esthetiek van contrasterende klanken.” Contrasterende klanken uit onder andere postrock, indierock, postpunk en grunge. Met daarover heen de zwevende stem van Engelse Isa Holliday. Enigszins vergelijkbaar met de totaalervaring van BARST vorig jaar? Wij zijn enorm nieuwsgierig naar Slow Crush.
©
Wout van Heck / Wout van Heck
Slow Crush
Aan de bio van Slow Crush is niks gelogen, vanaf het begin stap je een andere wereld binnen. De Spaanse Kraag is een ideale setting. De rook en lichtstralen vanaf het podium omhoog dragen daar voor een deel aan bij, het is de zware, zorgvuldige muziek en de zwevende stem van Isa Holliday die je zachtjes meetrekken, meeslepen.
De geconcentreerde bewegingen en aandacht van de hele band maken het een sterk geheel waar breekbare zang en trage, intense shoegaze, zware pop en postpunk samenkomen. Die genres onder andere, want in de dromerige lagen van Slow Crush zit veel meer lekkers verstopt. Holliday vraagt al vroeg in de set of we alsjeblieft nog dichter kunnen komen. Dat is niet tegen dovemans oren gericht en na de finale is er applaus en geroep om meer. Waar Kraag programmeur Jornt nog even het tentzeil opentrekt, is even hoop. Maar de speeltijd, en de droom, zijn echt voorbij. (DH)
©
Wout van Heck
Slow Crush
©
Wout van Heck
Slow Crush
For I am King
De laatste act in de Spaanse Kraag is de Amsterdamse metal band For I am King. Inmiddels hebben ze al op veel festivals gestaan. Denk onder andere aan Metal Feast Open Air, Fortarock, Eurosonic Noorderslag, JERA on Air en Wacken Open Air. Ze sluiten het festivalseizoen af in Breda. Breda Barst, maak je dus extra gereed voor een flinke dosis herrie.
©
Frank Bouwkamp
For I am king
De bazen van For I am King zijn inmiddels een geroutineerde band die koning is op het podium. Frontvrouw Alma, is klein van stuk, maar groots van stem. Haar strot kwam per toeval aan de mic tijdens een wissel van instrumenten, een grapje dat zich heeft uitgewerkt tot een visitekaartje van de band.
Breda ontvangt For I am King in de vorm van een volle tent, fans en onbekenden die al snel meeknikken op de aanstekelijke tonen. “Yes, yes, yes, Breda” klinkt het door de tent. Het publiek volgt makkelijk, uiteraard mag de de klim-in-de-paal actie niet ontbreken. De gevraagde cirkelpits en Wall of Death volgen met gemak en hier en daar gaat er iemand de lucht in om vervolgens al crowdsurfend voorbij te komen. De beste man die na zijn sprong in de diepte zakt, krijgt een herkansing en wordt op handen gedragen, maar eigenlijk is het For I am King dat zaterdagavond op handen gedragen wordt. (KV)
©
Frank Bouwkamp
For I am King
©
Frank Bouwkamp
For I am king
©
Frank Bouwkamp
For I am King