Mind Rays opent vanavond, de band komt eveneens uit Gent. Ze maken stevige punk met noisy garage waarbij de expressieve zanger Sis veel aandacht op zich vestigt, ook door geregeld het publiek in te stappen. De opbouw is goed, ze spelen straks en met veel variatie binnen de nummers. Raketkanon drummer Pieter de Wilde en zanger Pieter-Paul Devos (hij hielp bij het produceren van het tweede album 'Course Of Action') zitten in kleermakerszit aan de zijkant van het podium mee te rocken. Meer dan zomaar een opwarmer.
Raketkanon neemt na tien jaar en drie albums afscheid. De band is geslaagd zich artistiek uit te drukken in deze capaciteit, heet het. Of in deze vorm. De harde, originele en creatieve uitspatting die Raketkanon is, houdt op. Maar gelukkig doet de act uit Gent nog even Breda aan, na succesvolle doortochten in 2013 en 2015. Het memorabele optreden in de Spaanse Kraag kreeg een 10 op 10, met een “Ja. Echt.” erbij van schrijver Robin. Dat was in de tijd dat 3voor12/Breda nog punten gaf in live verslaggeving op Breda Barst. Nu is er tijd voor een afscheid, met een middelvinger en een buiging.
©
Francois de Jonge
Mind Rays
©
Francois de Jonge
“Wat vonden jullie van Mind Rays?” vraagt Raketkanon zanger Pieter-Paul Devos. “Echt mijn favoriete band van dit moment. Én Krezip, ik ken mijn cultuur.” Gelach.
De middelvinger
Kort over de middelvinger: die heeft Devos over voor een paar gasten in de zaal. Waarom is onduidelijk, vast iets verkeerds gezegd of gedaan terwijl de frontman door het meebewegende publiek bewoog of crowdsurfte. En een beetje voor de passieve toeschouwers achteraan, want zoals altijd vindt Raketkanon het prettig als iedereen meedoet, zoals de vloer vooraan.
Al vanaf ‘Florent’, dat als derde in de set zit na ‘Fons’ en ‘Nico van der Eeken’, gaat het lekker los. Zoals het hoort bij deze ongenadig harde, mega-creatieve tracks met dikke lagen noise rock, punk, hardcore en sludge. Maar er is ook liefde. Tegen mensen voor hem: “Zijn jullie op date? Dan spelen we nu een romantisch liedje.” Drie tellen later: “Stop met vingeren!” Bij het “romantische” ‘Lou’ vraagt en krijgt Devos een aansteker.
De buiging
Raketkanon is de hardste band op het hoofdpodium sinds de verbouwing van Mezz en wat klinkt het geluid super. De set duurt een dik uur, wat kort lijkt, zeker voor een afscheid, maar als je kijkt naar de niet te stuiten kracht en de geconcentreerde energie voelt die vrijkomt… Fans van de drie albums kennen alle tracks vanavond. Ze herkennen de allesverstommende kneiters als ‘Herman’ en ‘Judith’, maar ook nieuwkomers als ‘Ricky’ en ‘Ernest’ voelen inmiddels als oude vrienden waar je een pintje mee drinkt. Het laatste nummer krijgt een fade out fragment mee: versneld en vervormd klinkt ‘I Would Stay’. Een buiging, applaus en nog een laatste snoeiharde, retestrakke toegift. We hopen Pieter-Paul, Jef Pieter en Lode nog vaker in andere bands terug te zien. Houdoe Raketkanon!