Windup Space bestaat inmiddels ongeveer zeven jaar, sinds 2012, waarin de drie bandleden Menno en Steven van Marle en Jesse Kwaks al veel hebben meegemaakt en verschillende podia hebben mogen beklimmen. Na hun eerste EP, ‘The Only Thing We Have to Fear’, was het tijd voor een nieuwe EP: ‘Shelter’. Hierop komen onderwerpen voorbij als depressie, verdriet en eenzaamheid, waar veel mensen zich in zouden kunnen herkennen. De release stond gepland op 22 maart, de datum waarop de band ook samen met support act Odile in de Kleine Zaal van Mezz alle nieuwe nummers ten gehore bracht.

Buiten gingen al geruchten dat er ongeveer 100 kaarten verkocht zijn. Dit is al goed te merken als Odile begint. Een grote hoeveelheid mensen staat toe te kijken hoe de violiste de avond opent.  Ze speelt een repertoire dat ze voor de eerste keer ten gehore brengt. Zelf noemt ze het “een omgekeerde Vivaldi”, waarbij ze begint met de lente en eindigt met de zomer, maar dan in een moderner jasje gestoken. Het is een mengeling tussen rap, gevoelige vioolsolo's en een korte samenwerking met Steven van Windup Space, die de shaker mag spelen. Of Odile nu in het Nederlands, Engels of Fins zingt, het hele plaatje klopt. Muzikaal zit alles zo goed in elkaar, dat niets ontbreekt. Toch doen de vioolsolo’s het nog het best. Hier staat de violiste immers bekend om en wat zij kan met een viool, zien we niet vaak voorbij komen. Al met al een goede opening voor de release-show van Windup Space 

Een half uur later mag Windup Space van start met de EP release. De set bestaat uit een gemixt repertoire van nieuwe en oudere nummers, waaronder ‘Sunlight’. Hierdoor merk je het verschil tussen de nummers goed. De nieuwe plaat is donkerder, naar eigen zeggen depressiever. Zanger Menno van Marle schreeuwt bij de nieuwe nummers meer door de microfoon, alsof er een hoop frustratie uit hem moet. Het geeft de songs extra charme. Tijdens een release-show is eigenlijk ieder nieuw nummer al een verrassing, mits je de nieuwe plaat geluisterd hebt natuurlijk, maar de mannen weten Mezz nog een extra traktatie te geven. Er komen twee nieuwe liedjes voorbij die pas na de opnames zijn geschreven, waarvan er eentje nog nooit ten gehore is gebracht en zelfs nog geen naam heeft. Ook deze ontvangt het publiek goed. Vrijwel aan het einde van de setlist komt ook ‘Cardiograph’ voorbij. Dit nummer is geschreven toen de moeder van Menno en drummer Steven in het ziekenhuis lag, maar wordt vanavond opgedragen aan een zeer recent overleden tante, waardoor het lied opnieuw een nieuwe lading krijgt. Na iets minder dan een uur komt er een einde aan de release-show van de band. Een bijna uitverkochte zaal, een goede nieuwe plaat en een hoop bekende gezichten in de zaal hebben ervoor gezorgd dat het een avond is die de mannen niet snel meer zullen vergeten.