Op zaterdag 15 juni is de eerste editie van Het Volksinitiatief bij Pier 15. Surf & Turf Outdoor met een nieuwe jas! Pier 15 sloeg de handen ineen met organisaties die verantwoordelijk zijn voor de alternatieve muziekprogrammering in Breda. Het volk neemt het initiatief als protest tegen het magere cultuurbeleid van Breda voor de underground cultuur. Wij van 3voor12/Breda doen mee en mochten de openingsact selecteren: de vernieuwende garage pop van Bront uit Antwerpen en Gent. We spraken Brent Pauwels, oprichter en naamgever van Bront, in het café van het Antwerpse Het Bos.

Wie is Bront? Is Bront een vervorming van Brent of denk ik dan te simpel?
“Nee, dat klopt helemaal. Ik ben mijn eigen nummers beginnen maken in mijn slaapkamer. Dat is nog maar vier jaar geleden. Ik heb toen mijn eerste gitaar gekocht, daarvoor speelde ik al stiekem op de gitaar van mijn broer, als hij niet thuis was. Daar kwamen nummers uit en die nummers liet ik horen aan vrienden. Zij zeiden: “je moet dat uitbrengen, je moet dat online smijten eigenlijk.” Dat heb ik onder de naam Bront gedaan omdat ik niet wist wat ik anders moest nemen. Ik vind de naam wel passen, het is net als onze muziek, zo wat nonchalant.”

Wat is er nonchalant aan?
“Goh, nonchalant in de zin van, ik neem alles eerst en vooral zelf op en als die opnames goed genoeg zijn, zet ik ze online. Veel mensen zeggen tijdens onze show dat het een verrassende wind is die stroomt door het Antwerpse muzieklandschap. Maar wat nog altijd een beetje nonchalant is. Dat vind ik tof.”

Je nam het op in je slaapkamer, tegelijkertijd zat je in een andere band?
“Ja, ik heb ondertussen al heel veel bands gehad. Bront is de vijfde. Het is vooral de eerste band waar ik zelf alle controle heb over wat er gebeurt.”

Je speelt het zelf en zet het zelf online, maar je speelt enkel gitaar?
“Hoe dat in zijn werk gaat is: ik speel altijd gitaar en dan kom ik met een lijntje af, dan zet ik daar elektronische drums onder. Bij de vorige band Voodooland speelde ik bas, dat doe ik ook. Zingen kan ik niet, maar doe ik toch. De vervorming van mijn stem valt wel mee. Misschien een beetje overdrive. Ik kan heel hoog zingen ook, alles is mijn eigen stem zonder echt pitch of wat allemaal.”

Dan maak je het nummer af en ga je ermee naar de band?
“We hebben een paar nummers die we samen hebben gemaakt en twee weken geleden voor het eerst live hebben gespeeld. Ja, dat werkt wel goed. Ik maak ze nog altijd liever zelf. Dan heb je zelf de controle over alles en kan ik bijsturen hoe en wat. Dat is ook de manier die het beste werkt.”

Hoe ben je aan je bandleden gekomen? Ze komen van allerlei bands.
“Raf speelt nu synthesizer en half de drum in Bront live, we hebben eenenhalve drum. Die heeft een platenlabel Belly Button Records en kwam naar mij toe “ik heb je nummers gehoord, wil je niet een cassette uitbrengen op Belly Button Records?” Dat hebben we gedaan. Daarna gaf hij aan dat als ik nog iemand nodig had voor een live band dat hij dat wilde doen. Zo geschiedde. Ik kende hem eigenlijk nog totaal niet. Hij kende mijn broer, de zanger van Leopard Skull. Ken je Leopard Skull? Hij zat ook in Voodooland. Leopard Skull brengt binnenkort hun eerste echte plaat uit. Veel beter dan Bront haha. Mijn kleinste broer speelt de drums, dat is ook handig. Daarna ben ik gewoon gaan vragen bij bands die ik goed vind, uit het Antwerpse. Zo van: “zien jullie het zitten om met mij samen te spelen?” Ze zeiden allemaal direct ja, heel tof.”

Hadden ze je ook live gezien of alleen door de opnames?
“Alleen door de opnames, we kenden elkaar eigenlijk amper. Nu klikt het heel goed. Ik ben afkomstig uit de buurt van Gent. Ik ben in augustus vorig jaar in Antwerpen komen wonen. Het nadeel is wel dat iedereen ook een andere band heeft: mijn broer speelt ook drums bij Budget Trash, Casper speelt bij O’Grady en Brorlab. Raf speelt bij MOAR en Brorlab en Niels speelt  bij Lagüna en Diane Grace. Het komt erop neer dat zij heel veel met andere bands doen, dat moet ik ook respecteren. Ik blijf gewoon nummers maken. Ik heb tegen de veertig nummers liggen.”

Bront

Waar gaat het een beetje over, wat zijn je thema’s?
“Als het maar experimenteel en absurd is. Ik probeer iets te maken dat in de scene niet veel voorkomt of nog niet is gemaakt.”

Je haalt vooral invloeden uit lo-fi en garage…?
“Mijn all time favorite band is The Velvet Underground. Daar haal ik altijd heel veel inspiratie uit.”

Zou je dan niet grotere, tripachtige nummers willen maken, of is dat voor later?
“Nee, dat is… Ja, live spelen we nu wel één nummer dat echt een jam is. De nummers die ik maak zijn nooit langer dan drieënhalve minuut. Ik denk dat je mensen hun aandacht eerder pakt door ze korte en in your face nummers te geven dan dat je ze laat trippen.”

En toch is je inspiratie The Velvet Underground? 
“Ja, maar dan om het experimentele en hun vernieuwing.”

Hoe zou je jouw stijl omschrijven?
“Garage pop. Zoiets. En misschien invloeden van punk ook. Vooral dat snelle, een beetje Uranium Club, dat strakke tempo. En pop omdat het redelijk aanstekelijke melodieën zijn en ik ook niet echt een punk- of garage-rockachtige stem heb.”

Hoe doe je dat, vernieuwend blijven binnen de scene? Heel veel gaan kijken?
“Ja, ik ga samen met vrienden en vriendinnen naar minstens twee optredens per week. Meestal hier in Het Bos, of in De Cabron, of in de Music City in Borgerhout. Music City, daar zijn de beste punkoptredens in heel Antwerpen. Ook voor lokale dingen. Daar was mijn laatste optreden, eind april. We werden heel goed ontvangen, we hebben een kleine fanbase of dat is veel gezegd. Er zijn mensen die Bront leuk vinden, of de muziek van Bront leuk vinden, dus het stond goed vol. Iedereen was enthousiast. Dat was een Belly Button night. Dat was heel tof. Ons eerstkomende optreden is in Breda. Ik kijk er echt superhard naar uit.”

Wat zou je nog meer willen met Bront?
“Mijn allereerste show was hier in Het Bos in het voorprogramma van King Dick. Dat was januari vorig jaar. Het eerste half jaar hebben we toen zo’n vijftien optredens gedaan. Ondertussen hebben we bijna in heel België gespeeld, inclusief Wallonië. In Keulen ook. Op korte tijd hebben we al veel gezien. Ik hoop op eind dit jaar of begin volgend jaar een kleine tour, maar dan van een week te doen met Nederland, Duitsland of Frankrijk. Als we een langere set hebben en een uur kunnen spelen. Dat is nu nog niet aan de orde. Voor de toekomst: muziek blijven maken.”