Aan het begin van het jaar sloegen we bij 3voor12 traditiegetrouw de muzikale voelsprieten uit. We selecteerden twaalf acts van eigen bodem waar we razend enthousiast over waren (en zijn!). Twaalf maanden later maken we twaalf keer de balans op. Wie speelde de festivalweides plat? Wie kreeg voet aan de grond in het buitenland? En wie maakte indruk met nieuwe muziek? Dit waren de 12 van 3voor12 in 2018.
©
Altın Gün
Altın Gün begon zijn jaar op Eurosonic Noorderslag en speelde daarna een flinke hoeveelheid festivalweides plat. De formatie bracht zijn Turkse psychrock naar Paaspop, Best Kept Secret, North Sea Jazz en Into The Great Wide Open, maar keek ook al over de Nederlandse grenzen. De band speelde op Dour in België, Reeperbahn in Duitsland en werd door King Gizzard & The Lizard naar Australië gehaald. Verder heeft het Nederlands-Turkse collectief vooral voet aan de grond in Frankrijk, waar Bongo Joe Records dit jaar hun debuutalbum On uitbracht. Daarmee werd Altın Gün dit najaar nog genomineerd voor de 3voor12 Award.
©
Dave Budha
Op zijn debuutalbum is het nog wachten: Dave Budha maakte dit jaar vooral live naam voor zichzelf. Zijn zegetocht begon op Grasnapolsky en leidde vervolgens langs onder meer Paaspop, Zwarte Cross en Down The Rabbit Hole. In februari greep hij bovendien nét naast een Edison in de categorie voor nieuwkomers. En natuurlijk kwam er wel een klein beetje nieuwe muziek uit: op de driedubbele single 'Je Kent Mij' toonde Dave Budha dit jaar weer zijn veelzijdigheid en gleed hij moeiteloos van een trippy autotune-ballad naar een akoestische tranentrekker en een bubbelige hiphoptrack met Cartiez. Volgend jaar horen we ongetwijfeld meer, want Dave Budha staat in januari op Eurosonic Noorderslag.
©
Sabine Rovers / EUT
Binnen de kortste keren heeft EUT zich ontpopt tot een van de leukste bands van Nederland. De Amsterdammers gaven hun geslaagde Popronde meteen een succesvol vervolg op Eurosonic Noorderslag en tourden daarna vrijwel onophoudelijk allerlei poppodia en festivals af. In 013 stond het vijftal zelfs in het voorprogramma van Beck! Ondertussen legde de band de laatste hand aan zijn debuutalbum Fool For The Vibes, een springerig album vol eigenwijze koortjes, absurde lyrics en klodders slagroom. Synths uit de eighties, gitaren uit de nineties en de mengelmoespop uit de zeroes. Dit najaar speelde EUT op het Franse showcasefestival Trans Musicales, in februari staat een heuse tour door Frankrijk op het programma. En in april dalen de Amsterdammers nog verder af: dan staan ze op het Spaanse festival Benicàssim.
©
Timo Pisart
Vorig jaar zette Jacin Trill zichzelf op de kaart met Happyland, dit jaar gaf hij dat album met Happyland 2.0 een vervolg waarop het ook weleens regent, maar waarop uiteindelijk toch altijd de zon doorbreekt. Hij bracht het album naar Lowlands, WOO HAH!, Pukkelpop, Appelsap en Encore. Waar hij ook kwam kroonde de mompelrapper uit Hoorn zich tot Koning Regenboog. Hij maakte een EP met Bokoesam, staat op een track van Ronnie Flex en vloog zelfs naar de Verenigde Staten om te werken met Soundcloud-rapper Ugly God. Met 'byenkorf' scoorde hij bovendien een van zijn grootste eigen hits tot nu toe.
©
Jelmer de Haas
Korfbal ontpopte zich dit jaar vooral op wat kleinere festivals tot een van de nieuwe indiedarlings van Nederland. De noorderlingen kwamen via Eurosonic Noorderslag terecht op Grasnapolsky, Misty Fields, Valkhof, Paaspop en Here Comes The Summer. Veel tijd om nieuwe muziek op te nemen was er verder niet, vooral omdat de leden van Korfbal betrokken raakten bij allerlei andere bands. Jesper Vos vormde Real Farmer, Marnix Visscher vormde zijn soloproject Price om tot een volledige band en Leon Harms sloot zich aan bij Canshaker Pi. Als Korfbal nog maar een langer leven beschoren is...
©
Top Notch
Eerlijk is eerlijk: van Latifah hebben we de afgelopen twaalf maanden niet zoveel gehoord. Zou het zijn omdat ze zoveel in de studio zat en dat langverwachte debuutalbum volgend jaar eindelijk uit gaat komen? Als het recente 'Papa' een voorbode is, kunnen we onze borst nat maken. Het is een van de meest intense tracks die dit jaar in Nederland gemaakt werd: net als in dit emotionele interview met Humberto Tan vertelt Latifah dat ze vroeger misbruikt werd door haar vader.
©
Timo Pisart
'Wedden dat de negentienjarige Naaz Mohammad uit Rotterdam een regelrechte popster wordt?', schreven we vorig jaar. We weten niet meer precies wat de inzet was, maar wél dat we de weddenschap glansrijk hebben gewonnen. Naaz stond met haar springerige en immer optimistische popliedjes in het voorprogramma van Arcade Fire en Jessie J, maar boekte vooral successen op eigen titel. Ze bracht met Bits Of Naaz een eigenzinnige eerste EP uit en stond al in de grote zaal van Paradiso. Verder heeft ze al de nodige (uitverkochte) shows in Groot-Brittannië achter de rug, stond ze op het festival van Pitchfork in Parijs en verraadt haar Instagram dat ze om de haverklap in het buitenland is om te werken aan nieuwe muziek. En ondertussen blijft Naaz gewoon zichzelf, breekt ze een lans voor alles dat ze belangrijk is en inspireert ze nu al hordes fans.
©
Oceanic
Niemand draaide in 2018 op zoveel hippe plekken in Nederland als Job Oberman alias Oceanic. Met zijn dunne synths en minimale percussie kwam Oceanic dit jaar terecht op Rewire, Strange Sounds From Beyond en Draaimolen. Ook was hij natuurlijk te vinden op de weekenders van De School en ADE, waar hij draaide op het feestje van het toonaangevende label Nous'Klaer. Oceanic keek ook vast voorzichtig over de grenzen. Hoewel, voorzichtig? 2018 bracht hem naar Spanje, Engeland, Frankrijk, Duitsland, België en Finland. (Dat er in Londen niemand bij zijn gig met De School-programmeur Luc Mastenbroek was, zorgde eigenlijk alleen maar voor een mooi moment.) Het hoogtepunt van zijn jaar was echter een release: een opname van een van zijn eerste liveshows vormde het eerste album op het label van De School.
©
Jostijn Ligtvoet
Pip Blom is Nederland al lang voorbij. Echt, de Amsterdamse speelt vaker in het Verenigd Koninkrijk dan in Nederland. Al meer dan tien tours ondernam ze in Engeland en omstreken, vergezeld door een steeds strakkere liveband. Tuurlijk stond ze ook op Eurosonic Noorderslag, Best Kept Secret en Into The Great Wide Open, maar het waren shows op Britse festivals als Latitude die de hoogtepunten van Pips jaar vormden. Wat nog meer? Nou, die tour met The Breeders bijvoorbeeld, en die handtekening onder het contract bij de supercoole Britse platenmaatschappij Heavenly. Of die keer dat Amerikaanse muziekwebsites Rolling Stone en Stereogum voor haar muziek vielen. Volgend jaar verschijnt haar (in Engeland opgenomen) debuutalbum, doet ze een echte Nederlandse clubtour en staat ze in ieder geval op het Spaanse festival Mad Cool. Glastonbury kan nooit ver weg meer zijn.
©
Timo Pisart
Overal waar ze kwam brak Pitou dit jaar harten met haar melancholische folkliedjes. Ze kreeg een rumoerige zaal op Eurosonic Noorderslag zomaar stil, ontwapende op het grootste podium van Grasnapolsky en was een ideale zondagopener op Best Kept Secret. Ze speelde meermaals in België (bijvoorbeeld met Jay Som) en heeft haar blik verder vooral op het Groot-Brittannië gericht. Daar speelde ze in mei op showcasefestival The Great Escape en keerde ze later in het jaar terug voor shows in Engeland, Schotland en Ierland. Haar prachtige nieuwe EP I Fall Asleep So Fast mocht aan de overkant van de Noordzee ook op een prima ontvangst rekeken: Pitou werd opgepikt door blogs als The Line of Best Fit en is inmiddels een goede bekende bij de radioafdeling van de BBC. Volgt volgend jaar een volledig album?
©
Sabrine Baakman
In de afwezigheid van John Coffey groeide Tusky uit tot de vrolijkste vieze band van Nederland. In maart hing de band de slingers op met zijn debuutalbum Rated Gnar, daarna trok het viertal langs alle feesten en partijen van zijn verlanglijst. Paaspop, Sniester, Jera On Air: allemaal plekken waar het gitaargeweld van Tusky precies paste. De band speelde al zijn eerste shows in Spanje, maar sloot het jaar af met een gig in thuisstad Utrecht en een nieuwe single, waarop de band in een hilarische mini mockumentary laaiende bandruzies overwint.
©
Timo Pisart
'Please be patient', sprak Yung Nnelg toen hij twee maanden geleden in 3voor12 Radio naar nieuwe muziek werd gevraagd. Dat debuutalbum dat dit jaar zou verschijnen, werd nog even uitgesteld. Pas als de Amsterdammer helemaal tevreden is, brengt hij het uit, of dat nou volgend jaar of het jaar daarna is. Nnelg werkte al aan het album in LA, waar hij dit jaar ook de video voor zijn aanstekelijke single 'Diamonds & Pearls' opnam. Nnelg bracht 'm dit jaar alvast live naar fesitvals als Paaspop, We Are Electric en Pukkelpop.
