‘Weet je dat wel zeker? Straks kun je niet meer terug he’. De dames en heren van EUT hoorden het heel vaak, maar ze blijven bij hun toch wel een beetje maffe naam. Het weerhield ze er niet van uit te groeien tot een van de grootste talenten van Nederland. Een boeker en een label hebben ze al, en met hun catchy indiepop groeiden ze bij het rondreizende talentenfestival Popronde in elke stad uit tot een van de hoogtepunten. Als er een band klaar is voor Noorderslag, dan is het EUT.
Je mag EUT een Amsterdamse band noemen, maar daarmee heb je maar een deel van het verhaal verteld. Zo komt er een bandlid uit Middelburg, een uit IJmuiden, weer een uit IJsselstein bij Utrecht, eigenlijk is er geen peil op te trekken. De verbindende factor is dan ook niet zozeer de hoofdstad, als wel het Conservatorium daar. EUT is een popacademieband, zoals er de laatste jaren meer en meer zijn. Een samengesteld schoolbandje? Zo voelt het toch niet. ‘Toen ik in de brugklas zat wist ik al dat ik naar de Herman Brood Academie wilde’, zegt gitarist Emiel. ‘Ik had een hanenkam, een leren jack met van die punten erop, kisten. Het liefst was ik meteen gestopt met school, maar dat kon natuurlijk niet. Ik moest een diploma halen om tot de opleiding toegelaten te worden. Dus ben ik van VWO2 naar de mavo gegaan. Ik eindigde met allemaal negens en tienen op mijn lijst. Behalve voor Nederlands, want ik ben hartstikke dyslectisch. Op mijn zestiende verhuisde ik naar Utrecht. De hanenkam was er na een dag al af.’
Emiel is dan ook niet degene die de liedjes schrijft. Dat doet zangeres Megan, die al een heel pak songs bij elkaar geschreven had voor EUT zich vormde. Die liedjes zijn de basis voor alles. ‘Ik was een r&b chick’, zegt Megan over haar eigen achtergrond. ‘Ik luisterde heel veel Beyoncé. Vind ik nog steeds goed hoor. Maar tijdens de opleiding ben ik naar allerlei andere dingen gaan luisteren. Je krijgt soms ook opdrachten om jezelf een genre eigen te maken.’ Dat klinkt als het aanleren an een kunstje, maar bij EUT heeft het geleid tot een bijzonder amalgaam van stijlen. Tot popsongs met pakketje refreintjes waarin ook allerlei onverwachte dingen gebeuren, met vocale effecten, synths, rare solo’s. ‘Mijn favoriete band aller tijden is Blur’, zegt Emiel, ‘Hun gitarist Graham Coxon doet soms de raarste dingen met zijn gitaar, waardoor je je afvraagt of het nog wel een gitaar is.’
EUT
©
Jelmer de Haas
EUT tijdens Song van het Jaar 2017 in TivoliVredenburg
Megan de Klerk: Lead vocals
Jim Geurts: Drums
Tessa Raadman: Gitaar
Emiel De Nennie: Gitaar
Sergio Escoda: Bas / toetsen
Releases:
2016: 'Dusty Old Me'
2017: 'Supplies'
Precies dat hoor je in ‘Supplies’, de pakkende single die EUT rond de zomer uitbracht. Het is een freaky popliedje over de staat tussen dromen en waken. ‘En over drugs natuurlijk’, aldus Megan. Het enige andere liedje dat officieel uit is - ‘Dusty Old Me’ - onderzoekt de seksuele identiteit. ‘Het is geïnspireerd door iemand die dichtbij me staat waarvan ik het gevoel heb dat ie in het verkeerde lichaam geboren is, en die daar volgens mij veel mee strugglet. Natuurlijk heb ik dat niet tegen hem gezegd, dat zou een bom laten ontploften.’ ‘Onze teksten kun je niet echt maatschappijkritisch noemen’, zegt Emiel. ‘Eerder een beetje weird. We hebben ook een liedje over een baby die dolgraag geboren wil worden, maar dan wordt er abortus gepleegd.’ ‘Dat soort dingen droom ik vaak’, zegt Megan. ‘Ik vind het leuk om daar wat mee te doen.’
EUT broeide en buzzde dus afgelopen najaar, maar de band is geduldig. Een album hoeven we dit voorjaar nog niet te verwachten, maar spelen wil de band wel al zoveel mogelijk. Alles voor een zorgvuldige opbouw. De band heeft goud in handen, en dat kun je maar beter niet meteen allemaal inzetten. Emiel: ‘Als deze band ooit uit elkaar gaat - voorlopig niet - weet ik dat het nooit meer zo snel en soepel gaan voelen als het nu doet.’
