Pip Blom droomt van Glastonbury Pip Blom droomt van Glastonbury

Daar zat ze dan, helemaal nat van de regen en muf van het touren, bij chique Britse boekingskantoren. Tussen de gouden platen schoof ze aan bij hoge meneren uit de muziekindustrie. ‘Hoi, ik ben Pip Blom uit Nederland en stel nog niets voor.’ Oké, de Amsterdamse zangeres grinnikt terwijl ze over haar avonturen verhaalt, en ze vertelt alles waar ze voor heeft geknokt met flink relativeringsvermogen, maar ik vind het supercool dat er zowaar interesse is in Engeland. Behoorlijk awesome dat The Fall-ex-gitarist Marc Riley haar muziek af en toe draait op BBC Radio 6. Jaloersmakend dat haar muziek dankzij de Discover Weekly-playlists van Spotify honderdduizenden keren is beluisterd. Ongelooflijk dat ze nu een contract heeft bij het boekingskantoor dat ook Queens of the Stone Age, Robbie Williams en PJ Harvey vertegenwoordigt. Pip: ‘Nou ja, het is niet alsof we nu opeens op Glastonbury staan. Maar dat is wel het doel.’ 

Doorzettingsvermogen
De nu 21-jarige zangeres/gitarist meent het, en dankzij haar doorzettingsvermogen én muzikale kwaliteiten ben je geneigd haar nog te geloven ook. Met een cool kwartet (en ook haar broertje!) speelt ze rafelige indierockliedjes die wel wat lijken op een gemenere Courtney Barnett met meer nineties-invloeden, of wat minder gepolijste Black Honey. Een paar liedjes kwamen al uit op kleine Britse labels. Laatst verscheen het superleuke singletje ‘I Think I’m In Love’ geproduceerd door Raven Aartsen van Mozes and the Firstborn, 15 september volgt ‘Babies Are A Lie’ met Simon Akkermans (C-Mon & Kypski) achter de knoppen.

Ergens anders
Waarom ze zich zo graag op Engeland richt? ‘Sowieso is de markt voor mijn muziek groter in Engeland, maar… en nu moet ik oppassen met wat ik zeg…. op het moment dat je ouders een tijdje best een belangrijke rol hebben gespeeld in de muziekindustrie, en dan helemaal in de scene waar jij ook in zit… vind ik het chiller om het ergens anders te proberen. Dan kan niemand zeggen: “Oooooh, maar wat jij hebt bereikt, dat komt door je ouders.” Niet dat iedereen dat zegt, hoor, maar misschien krijg ik dat gevoel in Nederland zelf wel sneller.'

(Tekst gaat door onder de video)

Oh ja, haar ouders: haar vader Erwin Blom speelde in de jaren ’80 in Eton Crop, haar moeder Leonieke Daalder deed vaak het geluid. Samen stonden ze bovendien ooit als muziekjournalisten aan de wieg van VPRO 3voor12. Het was voor ons een reden om Pip ietsje langer links te laten liggen, maar zo aan de vooravond van de Popronde voelt het logisch haar eens te spreken. ‘Ik heb zooooveel verhalen van mijn vader gehoord over het touren met z’n band, en in vrijwel elk gesprek met mijn ouders gaat het over muziek. Ik ben al zestien of zeventien keer naar Lowlands geweest, meestal met mijn ouders. Ik kan me de show van The Prodigy nog heel goed herinneren, toen ik heel jong was, en weet vooral nog hoe zo’n festival voelde als het donker werd en de mensen dronken tegen me aan gingen praten.’

Geen geld
Haar vader is op de trips naar Engeland ook de vaste chauffeur van de band. ‘Er zitten maar twee mensen in de band met een rijbewijs. Ik heb nog nooit in Engeland gereden en weiger dat, ik vind het echt heel eng. Onze bassist heeft ook zoiets: als het niet hoeft, dan liever niet, want zo’n tour is echt vermoeiend. Het is een kwestie van: je hebt iemand nodig die tijd heeft, en niet te duur is, want er is helemaal geen geld. M’n vader vindt het leuk om te doen, en het is een beetje een trip down memory lane. Hij houdt zich verder best afzijdig: hij vindt het leuk om een pint te drinken in een pub en een boekje te lezen. Verder bemoeit hij zich nergens mee, en het busje inladen of uitladen? Dat doet-ie niet, hoor. “Dat heb ik al twintig jaar gedaan, dat is nu wel klaar.”’ 

Achttien dagen optreden
Afgelopen weekend deed ze haar vijfde Engelse tour in een dik jaar tijd, er staan nog eens drie van zulke trips gepland. Meestal speelt ze in zaaltjes voor 100 à 150 man, die vaak ‘best wel vol’ zijn. En dan was er nog die flinke Europese tour in het voorprogramma van Surfer Blood. Maar is dit iets waar je al geld aan kunt verdienen? ‘Nee joh. Het is een kwestie van sparen. We kregen wel gages, maar betaalden ook mee aan de bus en tourmanager, en dan moet je ook nog overal slapen en eten. Dat kost gewoon geld, maar dat is het qua speelervaring meer dan waard: achttien dagen achter elkaar optreden is gewoon heel erg goed. Ik zou het elke band aanraden, maar het is ook het meest vermoeiende dat ik ooit in mijn leven heb gedaan.’ Ze lacht. ‘Hoewel dat misschien nog niet zo heel veel zegt!’ 

(Tekst gaat door onder de foto)

 

 

 

Hoe die tour eruit zag? ‘We sliepen zoooo weinig, dus je rolt ’s ochtends je hotelkamer uit met je kussen en slaapt verder in de bus. Na de eerste week werd iedereen ziek van zo’n hoestje dat door de hele bus gaat. Ik vind het altijd heel stom als bandjes hard doen over drankgebruik, maar wat je wel merkt: zelfs als je maar vijf biertjes hebt gedronken komt die kater je halen. In het busje drink je namelijk heel weinig water, want je zit er heel lang in en wil niet de hele tijd hoeven te stoppen om te plassen. Dan eet je ook nog kipnuggets bij de tankstations, iedere dag. Daarom ben ik maar snel gestopt met drinken op die tour. We deelden de rider van Surfer Blood en kregen een buy out van 5 euro om eten te halen, dus dat betekent altijd junkfood of bijbetalen. Als je geluk hebt krijg je een biertje en een flesje water voor de show, maar vaak ook niets. Ik ben echt vijf kilo aangekomen op die tour. Heel gek, want je eet heel weinig.’

Autocue
Om haar muzikantenbestaan te veroorloven en af en toe nieuwe gitaarsnaren te kunnen kopen, woont ze nog soort-van-thuis en werkt ze bij Fox Sports Vandaag. ‘Ik zorg dat de presentator de autocue op de juiste snelheid te zien krijgt en de tekst klopt. Op een draaidag moet ik om half 6 ’s avonds aanwezig zijn, en ik ben om half 1 ’s nachts klaar. Ik moet de tekst schoonmaken zodat hij duidelijk leesbaar is voor de hele redactie, dan is er een doorloop en dan de uitzending. Het is een uur heel erg hectisch, dan zit er drie uur tussen en daarna doe je hetzelfde nog een keer. Tussendoor fix ik alles voor de band: ik stuur non-stop mailtjes en regel repetities.’ 

Glastonbury
Al op haar zestiende startte Pip een blog met de titel The Road To Glastonbury, waarvoor ze mensen uit de industrie interviewde. Ze bevroeg Willem van Canshaker Pi over het schrijven van liedjes, Simon Akkermans over studio-opnames maken, manager Matthijs van Duijvenbode en nog veel meer gesprekken. ‘Het moeilijke is dat ze elkaar allemaal tegenspraken, en het tegelijkertijd moeilijk was om hun adviezen links te laten liggen. Ook zoiets: we zaten bij een PR-bureau in Engeland, dat iedere week een report doorstuurde van alle blogs waar ze onze muziek naartoe hadden gestuurd, inclusief de feedback die ze terugkregen. Je kunt iets horen van tien leuke blogs die het supervet vinden, maar na drie negatieve word ik al uit het veld geslagen. En dan kreeg ik drie pagina’s met eerst een paar positieve reacties, maar vooral héél veel afwijzingen. Na twee weken dacht ik al: dit wil ik nóóit meer!’

Studeren? Slecht idee
Nadat ze haar VWO-diploma haalde in Amsterdam, wilde Pip eigenlijk naar de Academie voor Popcultuur in Leeuwarden. ‘Daar werd ik niet aangenomen en ik wist niet wat ik anders wilde doen, dus moest ik nog een tussenjaar nemen. Toen ben ik me gaan focussen op bandliedjes schrijven, en zo ben ik hierin gerold.’ Of haar ouders haar nooit hebben gepusht om voor de zekerheid toch maar een studie gaan doen? ‘Ha, zeker niet! Mijn vader zei zelfs: “Ik denk dat het een slecht idee is als je gaat studeren.” En mijn moeder heeft Politicologie gestudeerd omdat haar vader vond dat ze iets anders moest gaan studeren dan journalistiek, want wie verdient er nou geld als journalist? Uiteindelijk is ze er toch gekomen, maar aan haar studie heeft ze eigenlijk niets gehad. Ik denk dat ik ook liever in de praktijk leer dan dat ik werk vind na een studie. Je moet dan wel heel erg je best doen, maar ik denk zeker dat het mogelijk is.’

Pip Blom tourt dit najaar mee met de Popronde en opent het rondreizende festival aanstaande donderdag in Museum Valkhof in Nijmegen.