Deze zeskoppige tributeband brengt de Zweedse popgroep tot leven voor een enthousiast publiek waarbij alle grote hits de revue passeren. Muzikaal zit het uitstekend in elkaar en is het bijna niet van het echt te onderscheiden. Gestoken in bijpassende kleding brengt ABBA-tribute je terug naar de seventies met de grote hits als ‘Mamma Mia’, ‘Waterloo’ en ‘Dancing Queen’.
De zomer is voorbij, het clubseizoen is weer in volle gang. Tijd om terug te kijken naar de festivals in onze regio. Wat waren de beste acts die wij deze zomer zagen? Check hier de top 25.
25. ABBA Tribute ~ HRIEPS
24. Smutfish ~ EEF
Even genieten van de Americana sound van de band en de warmte van het kampvuur. Zanger Melle de Boer weet samen met zijn twee andere bandleden je mee te slepen met zijn teksten. Normaliter zingt de Boer ze in het Engels, maar deze zijn vertaald door Nederlandse en Belgische schrijvers, zoals Joubert Pignon, die ook aanwezig is.
23. La Pegatina ~ Concert at Sea
Sensueel wordt er met de heupen gewiegd, uitbundig wordt er in de lucht gesprongen en overdadig wordt er met de billen geschud, waarbij het publiek trouw de suggesties van de bandleden opvolgt. La Pegatina bestaat uit ras entertainers, dat moge duidelijk zijn. Alle leden spelen barstensvol energie, passie en verve. De klanken van de accordeon - waarvan de speler gehuld is in een Schotse rok, voor redenen die alsnog onbekend zijn – akoestische gitaar, dubbele percussie, trompet, bas én zang vormen één goed geoliede machine.
22. SBMG ~ BFZLD
SBMG is toch wel het hoogtepunt van het Bevrijdingsfestival Zeeland te noemen. Ze waren al razend populair online; YouTube en Spotify streams lopen in de vele miljoenen luisterbeurten. Dit is nog geen garantie voor een goede liveact, maar de heren lijken ook hier in geslaagd. In Vlissingen zijn er in ieder geval genoeg harten gewonnen.
21. The Circle Remains ~ Polderpop
Als The Circle Remains dan begint met spelen, maken ze gelijk duidelijk waarom ze afgelopen jaar tot Zeeuwse Belofte zijn uitgeroepen. Dit is metal zoals het hoort: strak, energiek en goede afwisseling in de nummers. Laten we hopen dat het vertrek van Casper de Haas niet het einde van de band betekent, want dat zou een aderlating voor de Zeeuwse muziekscene zijn.
20. Charl Demarre ~ ZNF
Recht uit het hart gegrepen songteksten, afwisselend op gitaar en piano gespeeld. Vol emotie vertelt hij over zijn gevoelens, liefdesleven en gaat hij op zoek naar ‘De Betekenis’. Het publiek vindt het prachtig en luistert aandachtig tot de laatste minuut. De verrassing van de avond.
Bekijk hier het fotoverslag Of lees over zijn optreden tijdens PUUR
19. Bombino ~ Zonnemaire Buitengewoon
Het publiek staat massaal te swingen op de Afrikaanse klanken. Drums, slaggitaar en basgitaar begeleiden de uit Niger afkomstige gitarist Omara Moctar. Hij zingt in het Tamasheq, de taal van de Toearegs. De uitleg tussendoor gaat in het Frans en gebrekkig Nederlands. Het is een combinatie van reggae, met een opzwepende versnelling naar rock en blues. In hun mooie glitterpakken met witte sjalen maken ze de blits!
18. DAAN ~ Vestrock
We kunnen kort zijn: DAAN zet een ijzersterke show weg. Vanaf de instrumentale opener naar het tweede nummer met Daans Johnny Cash-achtige stem, het prachtige en gevoelige 'My Friend' tot het slot met de bekendere nummers 'Icon' en 'Exes', hier staat vakmanschap gebracht met veel kunde, stijl en gevoel.
17. Femke Bun ~ Houten Koppen Festival
Na het winnen van vele talentenjachten hier in Zeeland, kon zij niet ontbreken vandaag. Het loopstation, wat ze tijdens Weitjerock nog aan het ontplooien was, liet ze voor deze setting thuis, maar het is er niet minder om. Vrolijke liedjes op gitaar, ukelele en eindigt op piano.
16. The Charm, The Fury ~ Klomppop
The Charm The Fury flikkert zichzelf over het podium, eist dat het publiek zich in het zweet werkt en laat zien dat het met een nieuwe stijl (van metalcore naar hardrock/metal-invloeden) nog steeds als een huis staat. De nieuwe melodieuze nummers doen het goed, maar oudje 'Carte Blanche' scheurt de tent in tweëen.
15. White Lies ~ Crammerock
White Lies houdt de touwtjes strak in de handen, het tempo blijft in een set die nergens inkakt en laat zien dat de band intussen een indrukwekkend repertoire heeft opgebouwd. Het publiek? Dat verkeert een optreden lang in absolute extase (zelfs bij het nieuwe werk!). De laatste drie nummers laten het beste werk horen van drie albums: 'Death' van het debuut, 'Big TV' van de gelijknamige plaat en de ultieme afsluiter 'Bigger Than Us'. Zoveel mensen 'And I Want You To Hold Meeeeeee' zien zingen, brullen en ja elkaar zien vasthouden terwijl de confetti en ballonen je om de oren vliegen, dat is White Lies op zijn best.
14. Sons of Kemet ~ Zeeland Jazz
Met vreemde instrumentatie – twee drumstellen, tuba en tenorsax – heeft het kwartet nog voor het einde van het eerste nummer iedereen al aan het dansen. De show op ZeelandJazz begint dansbaar en toegankelijk, maar wordt steeds spiritueler naarmate het donkerder wordt en de alcohol meer vloeit. De Afrikaanse ritmes lijken het publiek als marionetten te besturen en zelfs de zittende mensen bewegen flink mee. Als een soort voodootovenaars bespelen de muzikanten het publiek, dat na afloop van de show en toegift uitgeput van het dansen naar huis gaat.
13. De Staat ~ BFZLD
Met een mix van hits van ‘O’ en ‘I_CON’ wordt er op recentelijk succes ingespeeld. De ervaren concertganger mist daarom klassiekers als ‘Sweatshop’ en ‘Old MacDonald Don’t Have No Farm No More’ maar gaat daarom extra hard wanneer “Hear, hear, the end is near!” van ‘Input Source Select’ wordt ingezet. Na afloop steekt er een gevonden schoen de lucht in en zo weet je bij De Staat dat het een succes was. Stevig, ruig en bekend, kortom: het staat (met een hoofdletter).
12. CUT_ ~ Klomppop
De tent staat niet bomvol maar biedt voor iedereen genoeg beweegruimte om te dansen.CUT_ staat in het donker, omringt door hun eigen lichtshow en omarmd door het publiek. Klomppop heeft het weer geflikt om de perfecte afsluiter van de Spectra-stage binnen te halen. Het zal niet lang meer duren voordat CUT_ festivals als Klomppop is ontstegen.
11. Z!NK ~ Anywave en Polderpop
De energieke grunge-set lijkt een vette knipoog te geven naar legendarische bands als Nirvana. Niet alleen vanwege het genre, maar ook vanwege de show. Dan springt zanger Maric van het podium af het publiek in, dan weer ligt bassiste Janine over de grond te rollen terwijl ze speelt. De muziek en show slaan duidelijk aan bij het publiek, en terecht.
©
Rene Oonk / Rene Ookn
Al is hij verstrikt in snoeren en een beetje de weg kwijt, het geluid van de band lijdt er niet onder. Het hoofddoel is de tent stukmaken. Otherkin voert dat plan met verve uit en is muzikaal nog erg sterk ook. Dat Otherkin graag in Nederland speelt komt wel tig keer naar voren. Volgens de band hebben de Ieren en Nederlanders drie gemeenschappelijke eigenschappen: ze houden van donkere humor, drinken veel en haten Donald Trump. Na vanavond komt daar een vierde bij: samen ze kunnen heel goed Vestrock afbreken.
©
Ben Willemsen
“Hebben jullie het warm? Wij gaan het nog heter maken!” Met felle blazers en opzwepende ska technoklanken is de zaal direct volledig in de ban en wordt volop gedanst. De Knarsetandbom vol testosteron laat de Zierikzeese grond schudden. Echt iedereen doet mee, van jong tot oud; de gypsy-energie van de bandleden is compleet overgeslagen naar het publiek. Echt een band die je móet beleven!
©
André Joosse
“What can I expect from the atmosphere in Zeeland?” vroeg de jonge Brit backstage aan de podiumpresentator, die volmondig antwoordde: “Only love”. En liefde is er in overvloed tijdens het optreden van Tom Odell op CAS: de singer-songwriter’s liefde voor muziek, en de liefde van de indrukwekkende hoeveelheid vrouwelijke fans voor Tom. Hij speelt misschien gevoelige liedjes en prevelt romantische teksten – stiekem is Tom Odell gewoon een rockster.
©
André Joosse / Popshot.nl
De band trekt zich ook niets aan van crowd pleasers: openen en sluiten met nieuwe nummers, materiaal van het debuutalbum is schaars dit optreden en een nieuw nummer wordt mede door een blikseminslaande solo van Jasper Maekelberg uitgerekt tot een tien minuten durende hoogtepunt. En laten we wel zijn, dat nieuwe werk smaakt naar meer. Nu we zowel fantastische optredens van J. Bernardt als van Warhaus hebben gezien is het misschien nog niet heel erg dat Balthazar nog steeds met pauze is.
©
André Joosse / Popshot.nl
Zanger en gitarist Simon Neil kronkelt met ontbloot lichaam over het podium, zijn bezweette haar druipt op zijn vingers terwijl hij met zijn gitaar worstelt. De gehele band staat als een huis maar Neil is een beest van een performer. De gave lichtshow en de vlammen op het podium verbleken zowaar bij de atoomkracht van de band zelf. Als afsluiter is er ‘Many of Horror’, wat te verwachten was en is ‘Stingin’ Belle’ de toegift. Vestrock pakt groots uit met vuurwerk en zet met Biffy Clyro werkelijk een wereld act in Hulst.
©
André Joosse / Popshot.nl
De eigenzinnige garageband was dit jaar op Best Kept Secret al een hoogtepuntje, ook op Weitjerock zorgt de band voor een eerste hoogtepunt. Het viertal spuwt zijn nummers wild raggend en gitaarslopend richting de weide. Niks opbouw, niks langzaam beginnen, gewoon gitaren in je gezicht en je doet het er maar mee. Als je als eigenzinnige alles-naar-de-klote-band een stel Zeeuwen kan laten dansen, dan doe je het heel, heel goed.
©
André Joosse / .
Al tijdens het eerste nummer breekt er een moshpit los, gedreven door de genadeloze energie van de band. Ze zijn hard, ze zijn ruig, en ze zijn bezeten door god mag weten wat. Als er dan ook nog eens een saxofoon het podium op komt lijkt het even alsof het niet gekker kan worden, maar als vervolgens een drumstel midden in het publiek wordt neergezet en de zanger van de band zich de moshpit in gooit is er geen weg meer terug. Het is nog vroeg, maar Treehook drukt zijn stempel op Klomppop.
©
Erwin Klomp
In de bloedhete zon is MY BABY als een oase. Met hun soms Oosters-klinkende psychedelische muziek speelt de band als een stel bedoeïenen te midden van een rode woestijn. Na de afsluiting van het festival reizen de bezoekers dorstig en zweterig naar huis af. Een enkel tuimelkruid dwaalt door het centrum van de verlaten stad. In de lege straten van Middelburg lijkt het exotische optreden van MY BABY wel een luchtspiegeling. Eén ding is zeker: wie op deze hete zondag niet bij ZeelandJazz was heeft wat gemist.
©
André Joosse / Popshot.nl
Het nieuwe materiaal dat dient als introductie voor de nieuwe plaat ‘Exhale’ heeft weinig tijd nodig om te wennen, het voelt als de vertrouwde sound van de Vlamingen en de band heeft totaal geen moeite om het toch al trouwe publiek voor zich te winnen. De enige misser is dat ‘Bruises’ niet gespeeld wordt, maar wat geeft het? Na twee jaar wachten op een van de beste bands van België duurde lang genoeg, het wederzien van wederom een fantastische set maakt een hoop goed. We kijken nu al uit naar de clubtour en het album!
©
André Joosse / Popshot.nl
WHITE knalt ontzettend strak, houdt de balans tussen discorammers ‘Sweat’ en ‘Step Up’ en funky nummers als ‘Private Lives’ en ‘Fight The Feeling’. Het is dan vooral zanger Leo Condie die het publiek voorziet van uithalen waar je u tegen zegt, maar hitst de tent ook op. De gitarist duikt regelmatig het publiek in om nonchalant wat akkoorden op iedereen te gooien. Tegen het einde van de set moet er een beveiliger aan te pas komen om de boxen tegen te houden voordat ze van het podium af vallen, de vloer van de Kapel ging namelijk mee op de beat van de springende mensen.