Een goed begin van ZeelandJazz festival Een goed begin van ZeelandJazz festival

Dan begint Eric Vloeimans met Oliver’s Cinema op het podium bij de moestuin. Het trio beschikt over een vreemde instrumentatie: accordeon, cello en trompet. Duidelijk is dat de muzikanten niet bang zijn over grenzen heen te stappen. Soms wordt de cello op de knie gelegd en als gitaar bespeeld, dan weer fungeert de accordeon als een soort drumstel. Het trio speelt muziek die niet zou misstaan in een art house film. Mooie melodieën voeren het publiek weg en na elk nummer is het weer jammer dat het stil is. Overigens niet voor lang, want Vloeimans praat honderduit over de muziek: het ene nummer gaat over de betekenis van een zin uit The Lone Ranger, dan grapt Vloeimans over zijn altijd opmerkelijke outfits (vandaag paarse blouse, gele broek en felroze schoenen) en dan mogen we weer luisteren naar de prachtigste muziek die is geschreven voor de dochter van accordeonist Tuur Florizoone. Een show vol lachen, huilen en wegdromen.

Een beetje ongelukkig geprogrammeerd begint Remy van Kesteren tegelijkertijd met Oliver’s Cinema op het podium binnenin de Kloveniersdoelen. Van Kesteren behoeft eigenlijk geen introductie meer. Over de hele wereld is hij veelgevraagd artiest, speelde hij in Carnegie Hall, op Night of the Proms en organiseerde hij het Dutch Harp Festival. Als Van Kesteren begint te spelen, staat het publiek als met stomheid geslagen. Woorden kunnen bijna niet beschrijven wat voor magie Van Kesteren uit zijn harp haalt. Met hulp van een hoop effecten speelt hij stukken waar menig metal gitarist van zou verbleken, om het volgende nummer weer heel klein en intiem te spelen. Veel te snel is het optreden alweer voorbij, ondanks het harde applaus en gejoel van publiek wordt er helaas geen toegift gespeeld.