Verslag van de Spectra stage op Klomppop Verslag van de Spectra stage op Klomppop

CUT_ gaat met elk optreden met grote sprongen vooruit. De elektropop band speelt vooral nieuw materiaal waarin de invloeden van UK Garage (met namen als SBTRKT, Jamie XX en Burial) vanaf druipen. Oudere nummers van de 'Chapter I'-ep passeren de set (Trigger, Abstract, Tactics), zij het dan niet in een langere en meer duistere uitvoering en met de bass flink opgeschroefd. Ook de 'Papaoutai'-cover die de band in de spotlight lanceerde wordt niet vergeten.

Vorig jaar kwam het optreden in de Klomp nog niet helemaal tot van de grond, nu voelt zowel het publiek als CUT_ zelf zich helemaal thuis in de Spectra-stage. De tent staat niet bomvol maar biedt voor iedereen genoeg beweegruimte om te dansen.CUT_ staat in het donker, omringt door hun eigen lichtshow en omarmd door het publiek. Klomppop heeft het weer geflikt om de perfecte afsluiter van de Spectra-stage binnen te halen. Het zal niet lang meer duren voordat CUT_ festivals als Klomppop is ontstegen.

Het is inmiddels een Klomppop traditie: een Belgische band die de lat van het festival en behoorlijk eind omhoog haalt. Dit jaar was deze taak toevertrouwt aan de band The Glücks, gelukkig maar. Het kost ze maar een paar akkoorden om de tent permanent te vullen met een dolenthousiast publiek. Ze zijn met z’n tweeën, maar schieten niets te kort. Gekke trucjes en fratsen hebben ze ook niet nodig; ze kunnen het prima met een drumstel, een gitaar met een paar pedaaltjes, en twee ijzersterke stemmen. Met alle liefde en passie speelt het tweetal met elkaar voor het publiek. De chemie tussen de Belgen en het Zeeuwse publiek is duidelijk aanwezig: er wordt gedanst, er wordt gemosht, en er wordt gelachen. Na het laatste nummer heeft het publiek nog niet genoeg gehad en roepen de band uit volle borst terug het podium op. Nog één keer gaat het helemaal los, en volledig voldaan juichen de fans na afloop het koppel toe.

En dan is het tijd voor bFAKE en is alles gewoon maf en vreemd. Twee Afrikaanse rapperbroers staan in vrolijke boxershorts en colbertjes met een cannabisprintje erop, met springerige staartjes in hun haar en heel veel ongebruikelijke tatoeages op het podium en vertellen dat ze ons Nederlanders zo sexy vinden. Onder begeleiding van een stoïcijnse, grijsharige DJ die zijn vinyl soepel hanteert en er vage beats uit draait en scratcht rappen ze over iets wat niemand echt verstaat. Waarover ze rappen doet er misschien ook niet echt toe, want ze zijn gekomen om een leuke tijd te hebben en het publiek te vermaken.

Als ze het publiek vragen wat we moeten doen als de hele wereld, inclusief ons bewustzijn, van plastic is ziet het er even naar uit dat hun teksten wel degelijk iets van inhoud hebben, maar het verdwijnt allemaal al snel achter de harde bassen, rare robotdansjes en de rest van hun maffe verschijning. Je hoeft ze niet serieus te nemen, dat doen ze zelf ook niet. Ze doen hun best en zijn vrolijk, maar ze hebben wel wat moeite om hun publiek mee te krijgen. De meesten lopen al snel verder, maar wel met een grijns op hun gezicht.

Het zonnetje schijnt harder dan ooit, het zweet staat nog menig voorhoofd bij het publiek die net aan is komen lopen vanuit de Oalles Loco-tent en staan nog wat bedoeft te kijken naar wat komen gaat in de Spectra-tent. We gaan terug naar de roots, dacht de Klomppop-organisatie bij het boeken van The Royal Engineers. Zeeuwse roots wel te verstaan, met twee bandleden uit Lewedorp en Zonnemaire.

Het optreden zelf moet het hebben van de act, dan van de muziek. Zelf omschrijven ze het als simpele pop en daar is niks op aan te merken. Simpel, inwisselbaar en bovenal prima voor een achtergrondmuziekje op deze zomerse dag. Qua sound valt het te vinden bij Fleedwood Mac en Steely Dan met een hoog hippie-sixties gehalte.

Naast de wisselende meerstemmige zang, toetsenpartijen en strakke drums van Buijsse, is het dik in orde. De gitarist/zanger Rens Ouburg zorgt ervoor dat de meute nogmaals in beweging komt. Als de afsluiter wordt in gezet, neemt Ouburg een sprong en belandt tussen het publiek. Een korte rondgang in de tent volgt. Toetsenist René Geelhoed volgt dezelfde weg en belandt op een statafel. Het tafereel maakt meer los, dan dat de act het gehele optreden heeft gepresteerd.