Houten Koppen Festival omarmt fotografie, kunst en muziek Houten Koppen Festival omarmt fotografie, kunst en muziek

Marijn Kluijfhout is fotograaf en maakt portretten van bekende en minder bekende Zeeuwse koppen, en drukt deze af op hout. Vandaar ook de naam ‘Houten Koppen Festival’. Speciaal voor deze laatste dag, heeft Kluijfhout (bevriende) singer-songwriters uitgenodigd die elk een nis uit de kerk als podium hebben en spelen onversterkt twee sets.

Tricycle opent het festival. Tokkelend speelt het damestrio een mix van covers en eigen werk. De zenuwen die duidelijk zichtbaar waren bij vorige optredens, lijken weggeëbd en het gaat vrijwel vlekkeloos. Tweede act vanmiddag is Soort van Sven. Hij gooit het over een droevige kant op deze zomerse middag. Sad-songs over de dood en de laatste minuten tot dat moment. Donker, duister, maar wel goudeerlijk en recht voor zijn raap.

Bert Dorrestijn weet de zenuwen niet onder bedwang te houden, maar houdt met zijn muziekstandaard inclusief bladmuziek en lyrics als leidraad zich staande. Zoals hij zelf benoemde: "Deze song heeft maar twee akkoorden, maar wat een lappen tekst".

PEER-frontman Gijs Teuwsen weet de meeste mensen naar zijn nis te lokken. Het is aardig druk, maar geen nood, want er is plaats voor iedereen. Teuwsen speelt voornamelijk werk van zijn laatste solo-ep, vol overtuigingskracht. En, omdat hij het zelf zo’n tof album vindt, ook nog een cover van Harry Styles.

Peetman heeft zijn country/blues oeuvre meegenomen naar Veere. Op zijn gemak tokkelt hij op zijn gitaar en vertelt hij over zijn songs en verhalen, alsof je wordt meegenomen naar een roemruchtig café in Nashville. Vol humor, sarcasme en zelfspot. Van Nashville terug naar de kust, de Zeeuwse kust wel te verstaan met Solof. Met een donker liedje over zijn verbroken relatie, maar dat is maar één van de weinige donkere nummers in zijn repertoire. Solof mikt op het publiek en klapt vrolijk mee met ‘I Love the Seaside’. Dat maakt Solof juist Solof. Zijn band met de zee is ijzersterk en dit brengt hij met liefde over. En het publiek is duidelijk in zijn sas.

Na dertig jaar kruipt Douwe Eisenga uit zijn vertrouwde studio, en krijgt het publiek een inkijkje in zijn werk. Instrumentale pianomuziek om bij weg te dromen. Prima afwisseling voor al het singer-songwriter-geweld van vandaag.

Peter Slager heeft vandaag het Bløf repertoire thuis gelaten en brengt zijn solowerk ten gehore. ‘Windstil’, een track van zijn solo-ep komt voorbij en ook een samenwerking tussen vader, zoon en dochter. Dit nummer is een Zeeuwse bewerking van zanger Tom Waits, over de koude grond, de Zeeuwse klei. Slager eindigt zijn set met Thé Lau's ‘Blauw’, waarmee hij een goede band had.  

De enige dame die geprogrammeerd staat vandaag is Femke Bun. Na het winnen van vele talentenjachten hier in Zeeland, kon zij niet ontbreken vandaag. Het loopstation, wat ze tijdens Weitjerock nog aan het ontplooien was, liet ze voor deze setting thuis, maar het is er niet minder om. Vrolijke liedjes op gitaar, ukelele en eindigt op piano. Laatste van de eerste reeks sets is het duo Wybe en Marco de Haan, die instrumentaal het publiek vermaakt met accordeon en cajon.

De expositie loopt met dit festival helaas ten einde, maar het concept is zeker voor herhaling vatbaar.