De mooiste muziekmomenten in Eindhoven van 2013 volgens 3voor12/Eindhoven

Shows Thee Oh Sees, Mozes and the Firstborn, Nils Frahm en Stuurbaard Bakkebaard scoren het hoogst

Redactie 3voor12/Eindhoven ,

Het is de favoriete traditie van de redactie van 3voor12/Eindhoven: terugblikken op het jaar aan de hand van de mooiste muziekmomenten in dat jaar beleefd. Enige voorwaarde: ze moeten hebben plaatsgevonden in of rondom Eindhoven. Verder mag alles: van een gitaarsolo tot aan een festival. Vorig jaar werd het Klokgebouw-concert van The Black Keys het best gewaardeerd, maar waren er ook veel stemmen voor lokale acts als Birdt en Fresku. Wie zijn de favorieten van dit jaar? Duidelijk is dat de garageliefhebberij terug te zien is in het eindklassement en dat opnieuw enkele Eindhovense artiesten grote internationale acts de loef afsteken.

LIONNE VAN DER HAGEN | FOTOGRAAF

1. Nils Frahm tijdens Cross-Linx, 1 maart in het Muziekgebouw
Neem twee piano’s, een vleugel, een beatmachine, een laptop, twee wc-borstels en een donker podium met fel geel tegenlicht. Zet op datzelfde podium Nils Frahm neer en beleef een mooi, mysterieus, gevarieerd optreden van de jonge Duitse muzikant. Zo ook deze avond. Hij ging zelf zo op in zijn spel dat je met gemak mee ging in zijn mysterieuze muzikale experiment. Een experiment wat voort mocht blijven duren om daarmee weg te zijn uit de realiteit. Voor even. Heerlijk. En voor een – snelle – herhaling vatbaar. Ja, wat mij betreft het muziekmoment van het jaar.

2. Glen Hansard, Nico Muhly en het BBC Scottisch Symphony Orchestra, 4 juni in het Muziekgebouw
Kort maar krachtig. Groots en indrukwekkend. Dat was de show van Glen Hansard samen met Nico Muhly en het 34-koppig orkest in het Muziekgebouw. Het begon met een grote portie klassieke muziek, maar als headliner kwam Hansard met zijn gitaar zijn fijne popliedjes ten gehore brengen. Zijn stem bracht zoveel gevoel met zich mee, dat hij in zijn eentje meer los wist te maken dan het grote orkest eerder die avond.

3. Albumpresentatie Mozes and the Firstborn, 2 maart in Area51
Dit was zo’n avond waar alles klopte. Mozes and the Firstborn, de locatie, het publiek. De nummers zijn goed en werden met de juiste bezieling en overtuiging gebracht. Een Eindhovens product om trots op te zijn, dat sinds hun veel belovende show die avond veel van de wereld heeft mogen zien en veroveren. Dat maakt nieuwsgierig naar de homecoming-show van 20 december in de grote zaal van de Effenaar.

4. Efterklang, 17 april in de Effenaar
In 2012 heb ik ze helaas moeten missen, maar dit jaar had ik dan eindelijk de kans om deze geweldige band live te gaan zien. En ze in mijn top 5 te zetten. Want wat was het heerlijk om deze topmuzikanten op het podium te zien en te horen en me mee te laten nemen in hun magische Scandinavisch sprookje. Sinds het optreden die avond luistert hun muziek op plaat nog fijner weg.

5. Jonathan Wilson, 6 december in de Effenaar
Nog net op tijd voor de lijstjes pakte ik het concert van Jonathan Wilson nog mee. En hop, daar staat hij in mijn top 5. Na eerst zijn muziek op het mooie babyblauwe vinyl te hebben afgespeeld, was het extra fijn om deze nummers live te horen. Gebracht door goed op elkaar ingespeelde muzikanten en een vrijwel constant fijne, beheerste stem van Jonathan Wilson.

BART JANSEN | SCHRIJVER

1. Black Rebel Motorcycle Club, 4 juli in Effenaar
Het toeren zit in het bloed van de garagerockers van Black Rebel Motorcycle Club, afgekort BRMC. Met maar liefst zeven albums op zak speelde de band al over de hele wereld. Op deze avond speelden de rockers in Eindhoven een uitstekende show waarbij het trio elkaar sterk aanvulde. Afwisselende zang tussen bassist Robert Been en gitarist Peter Hayes zorgden ervoor dat de show divers en uiterst aangenaam was om naar te kijken en te luisteren. De ene gitaarsolo raasde voorbij de andere en dan was er ook nog ruimte voor kleine intieme momenten waarbij de akoestische gitaar achter de coulissen vandaan werd gehaald. Met een set van meer dan twee uur en een prachtige chemie tussen publiek en band bewees BRMC nog steeds een ‘must see’ te zijn voor elke liefhebber van ‘garage’rock.

2. 
Glass Animals, 3 november tijdens Hit The City in Effenaar
Eindhoven heeft een vrij nieuw festival met ditmaal de tweede editie van Hit The City. Een festival waar veel diverse acts te ontdekken zijn. Zo ook het Britse Glass Animals. De intieme nummers zorgden voor een bevlogen avond waar de gelijkenissen met bands als Alt-J, Radiohead en Flying Lotus al snel waren gemaakt. Echter het unieke van Glass Animals is het dromerige ‘effect’ wat ze gemakkelijk over kunnen brengen. Daarnaast is de stem van zanger Dave Bayley zeer aangenaam om naar te luisteren. Een prachtig optreden van Glass Animals met enig puntje van kritiek dat de performance wat vlak is zonder enige interactie.

3. 
Soviet Grass, 6 december in Altstadt
Soviet Grass is in België al enige tijd bezig. Zo speelde zij al in het voorprogramma bij The Datums en ons eigen Traumahelikopter. Op 6 december speelden de Vlamingen voor het eerst in Nederland. Soviet Grass maakt recht-toe-recht-aan rock met vele gitaarsolo’s en bijpassende nummers die gaan over seks, drugs en rock-‘n’-roll. Niet moeilijk doen, dat is het motto. In Altstadt speelde Soviet Grass een zeer sterke show waarbij alles klopte. Frontman Nicolas Heinkens stal de show tijdens het nummer ‘Pink Pistol’ waarbij hij zijn confettikanon tevoorschijn haalde. In 2014 verschijnt de eerste echte EP van de band.

4. 
Traumahelikopter, 8 februari in Klokgebouw
Traumahelikopter in het Klokgebouw was een bevlogen aankondiging die maar weinig mensen konden geloven. Het Klokgebouw was voor deze avond echter omgetoverd tot een intieme loods met alles erop en eraan. Traumahelikopter maakte de status van Klokgebouw-act meer dan waar. Het ‘garage’gevoel in een grote zaal intiem maken met je fans, is knap.

5. 
White Lies, 8 november in Effenaar
Na een matig ontvangen tweede album komen White Lies terug met een nieuw album getiteld ‘Big TV’. Met een aantal intieme clubshows werd ook Eindhoven aangedaan. White Lies speelden tijdens hun Eindhovense show een diverse set waarbij alle drie de albums aan bod komen. Frontman Harry McVeigh was zeer goed bij stem en daarnaast was het geluid goed afgestemd. Het was genieten tijdens de momenten waarbij de chemie tussen band en publiek aanwezig was. Zo werd tijdens het nummer ‘Farewell To The Fairground’ luidkeels meegezongen. Ook hier een kleine kanttekening: de show voelde wat aan de ‘grote’ kant vanwege het volle podium en de lichtshow, waardoor de intimiteit ver te zoeken was. 

PAUL KNIPPENBERG | SCHRIJVER

1. Thee Oh Sees, 17 mei in AreaFiftyOne
Een ontketende band in absolute topvorm op het podium in die donkere en bloedhete zaal tegenover een zwaar fanatiek publiek. Alles leek te kloppen in AreaFiftyOne op die mooie avond in mei. De - kleine - hype rondom Thee Oh Sees werd volkomen waargemaakt. Beenhard, repetitief, stuwend en schurend braken de heren en dame het zaaltje langzaam af. Garagerock en AreaFiftyOne, het was een heftig huwelijk dat helaas door klagende buurtbewoners vroegtijdig is beëindigd. Zeer spijtig. En dan druk ik me netjes uit. Gelukkig zijn er avonden als deze geweest om te koesteren en over te blijven mijmeren.

2. John Coffey, 29 april in Effenaar
“Het is de aller- allerbeste liveband van Nederland. Europa. De wereld.” Dat chreef 3voor12/Eindhoven-redacteur en fanboy Thijs Portz over het optreden van John Coffey in de Effenaar tijdens Koninginnenacht. En daar is werkelijk waar geen woord van gelogen. Enorm knap hoe de band ontzettend rauw met bijzonder catchy weet te combineren. Het zorgde voor een groot meezing- en dans festijn. De besnorde helden kwamen deze avond zelfs weg met een Nirvana-cover. En dat is weinigen gegeven. Heerlijke avond.

3. Mozes and the Firstborn, 2 maart in AreaFiftyOne
Wat een geluid! Het leek er voor even op dat Nirvana aan de haal was gegaan met de toch tamelijk ingetogen songs op het debuut van Mozes and the Firstborn. De garagetrots van Eindhoven presenteerde zijn album in AreaFiftyOne en deed dit vurig, bezeten en vol overtuiging. Een belofte werd hier op een fraaie manier ingelost. Het vervolg rondom Mozes and the Firstborn is inmiddels alom bekend: het debuut werd zeer goed ontvangen, er werd op menig groot festival gespeeld en door de Verenigde Staten en Europa getoerd.

4. Stuurbaard Bakkebaard, 15 maart in Effenaar
Stuurbaard Bakkebaard kende ik alleen van plaat. Voor even leek het er ook op dat het daarbij zou blijven. Gelukkig voor mij - en heel muziekminnend Nederland - keerde de band dit jaar terug. En het bleek een glorieuze wederkeer op vrijdag 15 maart. Met uitstekend nieuw materiaal en nieuw elan werd een mooi feest gevierd in een uitverkochte Effenaar. ‘I Didn't Understand How It Could Be Done But I Amazed Myself’ zwierf nog weken door mijn hoofd. 

5. Efterklang, 17 april in Effenaar
Wat een ontzettend fijne band is Efterklang toch. Voor eenieder die vorig jaar in de Catharinakerk zat was het optreden van de band een van de muzikale hoogtepunten van 2012. Ik kreeg gelukkig mijn herkansing al enkele maanden later. Het was bloedmooi. Een geweldig beheerst en perfect samenspel van briljante muzikanten. De muziek van Efterklang heeft iets magisch en melancholiek in zich. Muziek om je ogen bij te sluiten en je door mee te laten voeren. De band leek ook even de werkelijkheid uit het oog te verliezen en bleef maar doorspelen. De laatste nummers zong de ietwat onhandig ogende maar op zijn eigen manier charmante frontman Casper Klausen tussen het publiek. Onvergetelijk.

DAAN KRAHMER | SCHRIJVER

1. Spinvis, 7 maart in het Muziekgebouw
Het mooiste muziekmoment in Eindhoven was naar mijn mening Spinvis in het Muziekgebouw. Met ‘Tot ziens, Justine Keller’ maakte Erik ‘Spinvis’ de Jong twee jaar terug een meesterwerk van formaat. Na een uitgebreide clubtour, die echt wat toevoegde aan de albumbeleving, dook de Spinvis-band begin 2013 de theaters in. De liedjes werden herschreven voor het theater en kregen nieuwe uitvoeringen die dikwijls even goed, zo niet beter, waren dan op plaat. Deze show kenmerkte zich door de vele, smaakvolle details en hartverwarmende anekdotes en verhalen. Een avond waar ik onverwacht veel aan terug heb gedacht en waarvan je hoopt dat er ooit nog een live-cd/dvd van verschijnt.

2. Chic ft. Nile Rodgers, 16 september in het Muziekgebouw
Nile Rodgers is weer helemaal hip. De discolegende leek vóór 2013 verleden tijd, maar bewees dit jaar als medeschrijver van ‘Get Lucky’ van Daft Punk nog hartstikke relevant te zijn. Opeens wilde iedereen zijn discoband Chic weer horen. Op 16 september was hij te gast in het muziekgebouw en het dak ging eraf. Gedurende bijna twee uur klonken er alleen maar hits in het muziekgebouw. Van Chic via Sister Sledge tot David Bowie. Maar wel allemaal geschreven door Rodgers zelf. Helaas kwam ‘Get Lucky’ pas voorbij toen het concert afgelopen was, maar desondanks: wat een feest!

3. Nils Frahm, 1 maart tijdens Cross Linx in het Muziekgebouw
Nils Frahm ken je op plaat dikwijls als een introverte neoklassieke pianist. Hem live zien is echter een compleet andere ervaring. Zoals ook vastgelegd op de onlangs verschenen live-registratie ‘Spaces’, is Frahm op het podium experimenteel, ongrijpbaar en behoorlijk vooruitstrevend. Hij maakt uitstapjes naar dub, trance en zelfs techno. Ik zat op de eerste rij en was overdonderd. Mijn tip: zet Frahm nu op je wish-list voor de kerst en ga hem zelf ook eens zien. 

4. Thee Oh Sees, 17 mei in AreaFiftyOne
De avond vóór de, door diverse media als legendarisch omschreven, show op Le Guess Who May Day stond garagerock-sensatie Thee Oh Sees in AreaFiftyOne. John Dwyer en co. bleken ook in Eindhoven behoorlijk op dreef. Ondanks de technische problemen en de soms stroef verlopende overgangen herinner ik me een bloedhete zaal en een enorme pit. Thee Oh Sees is een prettig gestoorde liveband met een overdosis aan rauwe energie en de gave om een podium vakkundig af te breken.

5. Gregory Porter, 12 oktober tijdens So’ What’s Next in het Muziekgebouw
De eerste editie van het nieuwe jazzfestival So What’s Next was er meteen één om in te lijsten. Een superleuke avond waarbij gezelligheid het sleutelwoord bleek. Headliner Gregory Porter verzorgde het beste optreden. Een jazzvocalist met een maf hoofddeksel en een honingzoete stem waar je even stil van wordt. Daarnaast is Porter een buitengewoon vriendelijk persoon. Tel daar een sterke en goed improviserende band bij op en je hebt dit geweldige concert. Dat hij maar snel terug komt.

PATRIC MURIS | HOOFDREDACTEUR

1. Albumpresentatie Mozes and the Firstborn, 2 maart in Area51
Gingen ze ruim een jaar eerder zelf nog ondersteboven de zaal door bij Black Lips, deze avond waren zij het die mensen uitzinnig lieten worden in een uitverkocht Area51. De vertaling van het knappe debuutalbum naar het podium was indrukwekkend doordacht: alle nummers van het luisteralbum werden harder, sneller, energieker en soms zelfs maniakaler gespeeld. En dat was meteen het visitekaartje voor al die festivals die zouden volgen. Maar ook de gevoelige noot op het album kreeg de ruimte, met de samenzang in ‘Burn Burn Burn’ als hoogtepunt. Dat ze dat als B-kantje van single ‘I Got Skills’ konden uitbrengen, gaf al te kennen waar deze jongens mee op de proppen zouden komen. Wat een debuut, wat een presentatie en wat een jaar. En de koek is nog niet op: 20 december sluit de band het jaar af in de grote (!) zaal van de Effenaar.

2. John Fullbright, 31 september in Meneer Frits
Twee zangeressen had hij als voorprogramma, maar zodra John Fullbright zelf aan de beurt was en opende met ‘Jericho’ waren ze allebei volledig vergeten. En ze deden nog wel zo hun best. Maar tegen de klasse en charme van John Fullbright is bijna niemand dit jaar opgewassen. Hij moest het in zijn eentje, met zijn piano, gitaar en mondharmonica afleggen tegen het vierkoppige Mozes and the Firstborn, maar de zo jonge en toch al bijzonder authentieke singer-songwriter is een goede runner-up. Zoveel moois is zelden gezien op een maandagavond.

3. Albumpresentatie Stuurbaard Bakkebaard, 15 maart in Effenaar
Het is een goed jaar voor de Eindhovense muziekscene. Nog geen twee weken na de overweldigende albumpresentatie van Mozes and the Firstborn was het de beurt aan Stuurbaard Bakkebaard om te laten zien uit welk hout ze gesneden zijn. Na drie nummers was al duidelijk dat het niet aan anderen zou zijn om daarover te oordelen. Wat een durf, brille en muzikaliteit. Was frontman Timo van Veen in het interview met ons nog wat gereserveerd, op het podium was hij de veldmaarschalk van de Effenaar. Ze kwamen hard en overwonnen en zijn sindsdien officieel weer de eindbazen van de Eindhovense muziekscene. Niet mee fokken, je gaat geheid ten onder.

4. Thee Oh Sees, 17 mei in Area51
'Urgent'. Veelgebruikt in recensies. Zo zou je het concert van Thee Oh Sees in Area51 ook kunnen noemen, maar het was meer dan dat. Het ging veel verder dan dat. Het was van een existentialistische drang. Alsof de vulkaan die al jaren op uitbarsten stond zich op 17 mei niet meer zou kunnen bedwingen. Die ogen van die frontman, die puilden werkelijk uit. Net als zijn tong. Alles moest eruit. En als ik zeg alles, bedoel ik ook echt alles. ‘Floating Coffin’ is een van de gaafste releases van dit jaar en die live uitgevoerd zien worden, is behoorlijk indrukwekkend. Wie erbij was, zou vermoeden dat dit eenmalig was. Dat alles in Eindhoven is gegeven, maar nee hoor, een dag later deden ze het opnieuw. Ditmaal in Utrecht tijdens Le Guess Who? En weer werd er zo lang over nagesproken.  

5. Nils Frahm, 1 maart tijdens Cross-Linx in het Muziekgebouw
Tijdens het concert van Nils Frahm op Cross-Linx gebeurde iets bijzonders. En het voelde zo oprecht. Zonder voorbedachten rade of iets. De moderne pianist, die houdt van subtiel experimenteren met beatmachines en samples, speelde iets voorbij de helft van de set een nummer dat veel langer duurde dan ooit de bedoeling kan zijn geweest. De muzikant, de liefhebber in hem, nam het stokje over. Ging volledig met hem aan de haal. Frahm leek de setting waarin hij verkeerde te vergeten en toen hij na bijna een kwartier de laatste toets aanraakte en voorovergebogen bleef over zijn piano besefte hij het. Bijna met een vorm van schaamte of ongemak. Hij fluisterde “Sorry guys, I kind of got carried away.” En het enige dat ik kon denken was: “Wij ook Nils, wij ook.”

THIJS PORTZ | SCHRIJVER

1. Stuurbaard Bakkebaard, 15 maart in Effenaar
Iedereen die erbij was zal het beamen. De terugkeer van Stuurbaard Bakkebaard naar de Effenaar was niet minder dan geweldig. De alfagorilla die zijn groep op de apenrots er weer even aan herinnert wie de onbetwiste baas is. Als we het al bijna vergeten waren, weten we het nu weer. Legendarische avond waar ik verder niet te veel over wil zeggen; dat vind ik zielig voor hen die geen kaartje hadden. Laten we het houden bij de woorden van zanger Timo van Veen: “I didn’t understand how it could be done, but I amazed myself.”

2. John Fullbright, 31 september in Meneer Frits
John Fullbright. Zijn naam dook vorig jaar op toen hij met Ad van Meurs en Ruud Hermans een aantal shows in de buurt speelde. Tijdens een interview met Dylan Adrian eerder dit jaar, kwam hij ook uitvoerig aan bod. John Fullbright, een muzikaal wonderkind van 25, was de man die we zeker moesten checken. Zo geschiedde. Op 31 september stond hij in Meneer Frits en tekende bijna voor mijn hoogtepunt van 2013. Iemand met meer talent zag ik dit jaar niet, de jaren daarvoor trouwens ook niet.

3. Gerard van Maasakkers, 20 februari, tijdens Stukafest, ergens in Woensel
Gerard van Maasakkers verdiende vorig jaar al een plek in mijn Top 5, maar door keuzestress en muzikale dilemma’s viel hij net buiten de boot. Dit jaar volstond een optreden van slechts een half uur alsnog voor een welverdiende hitnotering. Tijdens Stukafest toverde de koning van het Brabantse levenslied een Woensels studentenkamertje om tot een geïmproviseerd podium om zijn kwaliteiten maar weer eens te etaleren. Nu weet Van Maasakkers van elke show iets speciaals te maken, maar om hem van zo dichtbij zo te zien schitteren, is een voorrecht. Gewoon op Stukafest.

4. Dewolff, 31 maart, tijdens Paaspop, in Schijndel
Met The Gaslight Anthem dacht Paaspop een gedroomde headliner naar Schijndel gehaald te hebben. Op papier was dat ook zo, maar het dramatische optreden, meteen ook mijn muzikale dieptepunt van 2013, was een headliner onwaardig. Godzijdank was daar DeWolff, dat de wrange nasmaak overtuigend wegspeelde. Saillant detail was dat de jonge rockers net terug waren van een tour in Australië en misschien wel liever naar bed gingen. Als dat al zo was, dan was daar op het podium niets van te merken. Energiek, strak, hard en overdonderend. Dat het geen toevalstreffer was, bewees Dewolff later in het jaar nogmaals op Nirwana Tuinfeest, al haalde dat optreden nergens het niveau van deze show.

5. Frank Turner & The Sleeping Souls, 22 september in Effenaar

De Verrassingsprijs van het Jaar 2013 gaat wat mij betreft naar Frank Turner. Een paar jaar geleden zag ik hem in het voorprogramma van The Gaslight Anthem in de Melkweg schreeuwen en tieren. Ik vond het afschuwelijk, op het lachwekkende af. Mijn motivatie om de kampvuurpunker nogmaals te gaan zien was dan ook ver te zoeken. Gelukkig kwam Turner nu met een complete band. En gelukkig speelde hij de sterren van de hemel. Muzikaal gezien niet mijn eerste keuze, maar omdat we het over muziekmomenten hebben, een meer dan terechte plek in de Top 5. 

LOTTE SCHRANDER | FOTOGRAAF

1. Vans Warped Tour, 10 november in het Klokgebouw
Wat een goeie sfeer hing er in het Klokgebouw op 10 november. Op de Warped Tour waren veel onbekende bands, maar deze deden niet onder voor de bekendere bands. Sterke line-up dus. Ik kijk uit naar de volgende editie.

2. Tonight Alive & Set It Off, 28 september in Dynamo
Erg gave muziek. Set It Off bracht de sfeer er goed in. Vooral hun contact met het publiek was overweldigend goed. Ook Tonight Alive wist het publiek voor zich te winnen en hield, net als Set It Off, de sfeer er goed in.

3. Lookapony, 6 september in Kafee Aloys
Lookapony wist de kleine Aloys goed vol te krijgen. Lookapony lijkt qua muziekstijl erg veel op die van de Arctic Monkeys. Voor mij toen nog een onbekende band, maar uiteindelijk werd ik volledig verrast.

4. Seasick Steve, 23 oktober in Effenaar
Op de valreep had ik geregeld dat ik toch nog naar dit concert kon. Ik had al van veel mensen gehoord dat hij live erg goed is en was dus erg benieuwd naar zijn optreden. Met een teleurstellend voorprogramma hoopte ik dat Seasick Steve iets beters neer zou zetten. Seasick Steve kwam op in een verschoten petje en een tuinbroek, maar ondanks dat was zijn optreden er niet minder op. Met lekker klinkende blues muziek en een flinke dosis humor was de sfeer in de Effenaar erg goed.

5. Boysetsfire, 29 juni in Dynamo
Mijn allereerste concert waarvoor ik ging fotograferen voor 3voor12/Eindhoven. Ik had totaal geen verwachtingen bij dit concert en liet me die avond verrassen. En dat hebben ze zeker gedaan! Naast alle vette moves klonk het geheel ook erg goed.
 

GUIDO SEGERS | SCHRIJVER

1. Interview en albumpresentatie Selim Lemouchi & His Enemies, 7 december in TAC
De live-shows in de Oude St. Joris en TAC en het interview van Selim Lemouchi. Je bent je er altijd wel bewust van dat je stukken gelezen worden, maar bij een show staan en mensen erover horen praten. Tja... Bovendien een heel bijzonder mens met
geweldige muziek.

2. Frank Turner, 22 september in Effenaar
Tweemaal zelfs: eerst in Amsterdam (in mei) en in september in de Effenaar. Ik ben enorm fan, al weet ik niet helemaal waarom. Mijn vriendin ook, 'To Take You Home' was het eerste liedje dat we samen luisterden in de auto. Twee keer samen live gaan zien was te gek, zeker die show met blessure in Eindhoven.

3. De avonturen met Kaligoh
Samen met fotograaf Paul Verhagen heb ik diverse stukken gemaakt over de Eindhovense band Kaligoh. We hebben de band op veel plekken gevolgd, onder andere bij diverse shows: van de releaseshow van Komatsu en Sonic Boom tot in de
repetitieruimte. Voor mij iets nieuws om te doen en ook een uitdaging
(zoals alle interviews die ik doe uitdagingen blijven voor me).

4. Albumpresentatie Komatsu, 24 februari in Altstadt
Aan het begin van het jaar werd ik gevraagd door fotograaf Paul Verhagen of ik zin had om een stukje te schrijven over de albumpresentatie van Komatsu in Altstadt. Nou, vooruit, dat leek me wel leuk. Uiteindelijk werd het een terugkeermoment voor mij als schrijver naar 3voor12/Eindhoven.

5. Thee Oh Sees, 17 mei in Are51
Sommige momenten hebben een persoonlijk tintje, waarbij de muziek wat naar de achtergrond geraakt. Zo was de show van Thee Oh Sees in Area51 zeker een gaaf moment, het was tevens de eerste nacht die ik doorbracht op Strijp-S in mijn nieuwe woonruimte. Daarmee werd die band een beetje de soundtrack van het verder klussen voor mij.

PAUL VERHAGEN | FOTOGRAAF

1. Candybar Planet, 27 september in Evoluon
Alleen al het betreden van deze gezichtsvanger van Eindhoven maakte in mij een hele hoop sentimenten los. Zo'n 35 jaar geleden, toen ik nog een klein jongetje was, waande ik mij in een echte sciencefiction wondere wereld. Het pand bleek nog steeds volstrekt relevant. De spacy stoner van Candybar Planet mixte perfect in deze entourage en man man, dat geluid was onovertroffen goed. Ja, dat geluid daar stond ik echt van te kijken. Onwerkelijk goed voor een gebouw dat op het oog geluidstechnisch een ramp zou moeten zijn. Het mooie is nog wel dat het achtergrondartikel van 3voor12 Eindhoven meteen een verklaring geeft over hoe dat geluid dan toch wel zo goed kan klinken. Hulde!

2. Albumpresentatie Mozes and the Firstborn, 2 maart in Area 51
Alhoewel ik de heren voorheen al vaker aan de slag zag, was dit het moment waar ik echt gegrepen werd door deze klasse band. De jonge honden kapriolen, de setting en het publiek in Area51, die een enorme lading energie teweeg bracht, maakte deze avond gedenkwaardig.

3. Het tot stand komen van het grote Kaligoh-dossier
Dit jaar heb ik samen met schrijver Guido Segers de band Kaligoh een paar maanden gevolgd. Voor mij als (voornamelijk) concertfotograaf was dit een welkome afwisseling. Het was meer dan leuk om met mijn fotografenoog een kijkje in de keuken te kunnen nemen van een opkomende Eindhovense band. Diverse optredens, mee in de bandbus, backstage, repetities en andere ongein. Alles heb ik vastgelegd in een docustijl geheel. Samen met Guido Segers heb ik met liefde en plezier gewerkt aan dit dossier.

4. Sonic Boom Festival, 14 september in PopEi
In 2012 moest ik dit festival laten schieten, dat zou me dit jaar niet nog eens gebeuren! Een stoner-, sludge-, doomfestijn in ons eigen Eindhoven. Precies mijn ding. De gemoedelijke sfeer die heerste en een knap staaltje programmeren resulteerde in een heel mooi afwisselend programma en maakte mijn dag er een om nog lang van na te genieten.

5. Albumpresentatie Selim Lemouchi & His Enemies, 7 december in TAC
Nieuwsgierigheid en hooggespannen verwachtingen al vanaf het moment dat deze show aangekondigd werd. Eindhoven mag trots zijn op deze markante muzikant, die na het succes van The Devil's Blood 'gewoon' weer lekker zijn eigen muzikale visie voortzet in een totaal ander concept. Een totaalbeleving wordt geboden en ik laat me graag meevloeien in de organische muzikale trip! Ook hier weer in een omgeving die recht doet aan de muziek. TAC is echt wel weer een uniek stukje Eindhoven.

ROB DE VRIES | SCHRIJVER

1. D Deadly - Everyone Gets The Song They Deserve
Ik schreef een zeer lovende recensie over deze fantastische laatste plaat van Denvis en zijn band. Ik ben trots op dit Eindhovense product en zet het met veel plezier bovenaan mijn jaarlijst. Toen ik voor het eerst wat flarden hoorde tijdens Koning(inne)dag 2013 raakte ik al onder de indruk, na het beluisteren van de plaat is die bewondering alleen maar groter geworden. D Deadly heeft een prachtplaat gemaakt, en die kan in mijn ogen nooit te veel aandacht krijgen. 

2. Glen Hansard, 4 juni in Muziekgebouw Eindhoven
Eind 2012 zag ik de Ierse zanger Glen Hansard in Paradiso. Daar speelde hij met een flinke band en vocht hij zich zomaar in december 2012 mijn jaarlijstje in. Ook in 2013 komt de moderne troubadour terug in mijn jaarlijstje, en wel met zijn optreden in samenwerking met Nico Muhly en een enorm symfonieorkest. Een werkelijk schitterende show, met de prachtige liedjes van Hansard in een uitvoering die niet vaak meer getoond zal worden. In combinatie met het orkest werden de liedjes van de sympathieke Ier zo mogelijk nog mooier. Vooral de nummers die ook in de cultfilm 'Once' te horen zijn, maakten diepe indruk.

3. Patrick Watson, 1 maart tijdens Cross-Linx in Muziekgebouw
De kleine Canadese singer-songwriter mocht tijdens Cross-Linx optreden met het Amsterdam Sinfonietta. Ik gaf het optreden een 9-. Wat een fantastische synergie was er zichtbaar op het podium. De absolute headliner van het festival maakte zijn status meer dan waar. Geen moment werd het optreden zwaarmoedig door de veelheid aan muzikanten op het podium. De klasse die hier werd getoond, heb ik in Eindhoven niet veel vaker gezien dit jaar.

4. Mozes and the Firstborn, 22 augustus in Effenaar
Tijdens een introductiedag voor nieuwe studenten in Eindhoven gaf de Effenaar een inkijkje in wat het poppodium zoal te bieden heeft. In de kleine zaal mochten de jongens van Mozes and the Firstborn verschillende groepen studenten vermaken. Telkens een half uurtje, even rust en dan kwam de volgende lading studenten. Deze show komt in mijn top vijf vanwege mijn enorme bewondering voor de constante kwaliteit die Mozes and the Firstborn vanaf de eerste showcase voor twintig man, tot de laatste voor een volle kleine zaal op de planken legden: iedere show was even strak en werd met dezelfde energie gespeeld. Knap.

5. Kensington, 22 maart in Effenaar
Ik werd op het laatste moment benaderd door de Effenaar om te draaien bij het concert van Kensington. Een afgeladen grote zaal stond te wachten op de band en tijdens dat wachten mocht ik ze vermaken met wat plaatjes tussendoor. Vanaf de eerste aanslag op de gitaar tot de allerlaatste weggestorven klank in de zaal ging het volledig los. Ongelooflijk hoeveel energie dit viertal meebracht. Ik ben geen enorme fan maar ook ik moet toe geven dat deze heren een show neer kunnen zetten. Knap gedaan.