Single ‘Sunny Day’ vond al eerder zijn weg naar het publiek, en ook de oplettende bezoeker van Koninginnedag 2013 op het Ketelhuisplein had al wat flarden van het nieuwe album kunnen opvangen. Die flarden zijn wat misleidend, want het vrolijke en zonnige van de single bijvoorbeeld komt niet op de gehele plaat terug. ‘Sunny Day’ is echt dat gitaarliedje dat Denvis zo graag wilde maken. Op enkele andere nummers als ‘Lazy’ en ‘No Time To Waste’ laat de band een heel andere kant van zichzelf zien, met een wat rijkere productie en meerdere instrumenten. En samenwerkingen. Zo zijn onder andere Tren van Enckevort (accordeonist Rowwen Hèze) en Paul van Hulten (Man From The South) te horen op de plaat.
Met ‘Wieger’ en ‘Sommersaults’ wordt de wat stevigere kant van de band getoond. In de nummers wordt veel ruimte gemaakt voor de muzikale stukken. De teksten van Denvis blijven de hoofdmoot voeren, maar er zijn voor de bandleden genoeg mogelijkheden zich in de hoofdrol te spelen. De grootse productie zorgt ervoor dat de solo’s en instrumentale stukken bovendien geen intermezzo tussen de coupletten en het refrein zijn, maar coupletten op zich die een eigen verhaal vertellen.
Opvallend is de balans die bewust lijkt aangebracht: na het stevige gitaarnummer ‘Wieger’ wordt bijvoorbeeld meteen geswitcht naar het lieflijke ‘Sigh Sister Sleep’. In dit nummer waarin, de drum en bas een stapje terug doen, mogen de banjo van Man From The South en de violisten van het Philarmonie Zuid-Nederland hun intrede doen. Denvis lijkt het toch niet te kunnen laten om zijn nummers net dat beetje extra mee te geven. Anders dan bij bijvoorbeeld Denvis & The Real Deal gaat het in de basis om de band zelf. De nummers staan op zichzelf dan ook als een huis, ook zonder de toevoegingen van de gastmuzikanten.
Prijsnummers bevat het album voldoende. Vooral wanneer het album integraal wordt afgespeeld, beginnen de nummers te groeien. Ieder liedje bevat een extra laagje wat het album per luisterbeurt sterker maakt. ‘Cry Away’ vormt in het midden van het album een hoogtepunt. Schitterende opbouw met een rustige roffel, waarna de gitaar er met een simpel lijkende riff bij komt. De breekbare stem en teksten worden ondersteund door een hele simpele, fijne melodie die het nummer nog geen moment laat vervelen. Ook hier laten Denvis en producer Auer voldoende ruimte voor het instrumentale gedeelte van het nummer. En dat pakt erg goed uit.
Als inspiratiebronnen voor het album werden Mark Lanegan, Elliott Smith en Big Star door Denvis genoemd. Van alle drie is wel wat terug te horen in verschillende delen van het album, maar boven alles blijft het een écht Denvis album. Hier en daar wat theatraal, groots geproduceerd, dan weer wat ruiger en heel sec met enkel gitaar en drums. Voor iedereen zit er wel een liedje bij. Zoals de albumtitel ons al beloofde. Dat betekent echter niet dat het album een risicoloze allemansvriend is. D Deadly durft grenzen op te zoeken en toont aan dat de bandleden niet voor niets al jaren aan de top van de Eindhovense muzikale ladder staan.
‘Everyone Gets The Song They Deserve’ is op 20 september 2013 verschenen bij Drugmoney Records en is naast de fysieke release op cd en vinyl, en de digitale release op iTunes, ook te beluisteren op Spotify, Deezer en Bandcamp.