Woody Veneman is de host van een reeks avonden in het café onder de noemer ‘Woody’s Saturday Night Special’. Het is dan ook te verwachten dat ook hij wat nummertjes doet. Zichzelf begeleidend op gitaar speelt hij een reeks puike liedjes, terwijl de rij bij de bar groeit. De vrees bestaat dat de zes fusten bier niet zullen voldoen vanavond. Het publiek is niet alleen van lokale komaf, Duitse en Amerikaanse fans houden zich ook op voor of in het café, wachtend op de act waar het om draait. Zo druk zal het in de kroeg zelden zijn geweest.
Selim Lemouchi zelf is één en al vriendelijkheid en staat glimlachend voor de deur mensen de hand te schudden. Op het podium verandert hij meteen in een rockster met strakke regels. “The Music should have been turned off, that should be a no-brainer!”, snauwt hij naar de geluidsman, die zich hier niet echt druk om maakt. Als de bijeengeraapte band voor deze show begint te spelen, maakt dat veel goed. Psychedelica zonder eind, lange uitgesponnen trajecten van dezelfde riff met subtiele veranderingen, dan weer een draaikolk van gitaargeluid en zang met spookachtige teksten.
Selim Lemouchi & His Enemies betoveren café Oude St. Joris
Voormalig The Devil’s Blood frontman vervolgt zijn muzikale reis met hypnotiserende psychedelica
Café Oude St. Joris in de Rochusbuurt is zo’n plek waar de tijd lijkt stil te staan. Een paar gasten op hun vaste kruk aan de bar en de bierprijzen zijn nog van een paar jaar terug. Op zaterdagavond wordt het buurtcafé opgeschrikt door een flinke groep langharige, getatoeëerde bezoekers. Die komen voor Selim Lemouchi, het brein achter The Devil’s Blood, wat internationaal faam verwierf met hun psychedelische, occulte hardrock. Lemouchi treedt maar zelden in Eindhoven, zijn thuisstad op, maar maakt op uitnodiging van Woody Veneman graag een uitzondering.
Woody speelt ook mee in de band van deze avond, net als Robby Geerings van platenzaak Bullit, wat het toch een Eindhovens feestje maakt. Lemouchi neemt de muziek zelf op, maar kiest ervoor om live een variërend gezelschap mee op pad te nemen. De frontman is geen geboren zanger, maar gevoel voor performance heeft hij zeker. Met gesloten ogen laat hij zich meevoeren op de muziek alsof het een duister ritueel is. Zo nu en dan lijkt er geen einde te komen aan de uitgesponnen patronen in de muziek. Song na song lijkt in elkaar over te vloeien. Lemouchi geeft alles tijdens zijn performance, maar verwacht dan ook alle aandacht van zijn publiek. En dat laat hij laat merken.
Muzikaal is het een mix van krautrock en pyschedelica, die op zijn minst gewaagd mag heten. Sinds januari bestaat The Devil’s Blood niet meer, dit is de volgende stap voor Lemouchi en die klopt buitengewoon goed. Het is weer een stap verder op de muzikale reis die hij zelf maakt, nog meer hypnotiserend en bedwelmend dan de vorige. De band speelt eindeloos door, met werk van de EP ‘Mens Animus Corpus’ en een aantal nieuwe songs. Tegen twaalven is het dan toch gedaan en een paar minuten later is Lemouchi weer de vriendelijke kerel die hij voor de show is terwijl de kroeg leegstroomt. De rust is wedergekeerd in het café Oude St. Joris.
Gezien: Selim Lemouchi, op 13 juli 2013, in Café Oude St. Joris.