Opwarmer voor vanavond is de relatief onbekende Elyas Khan. Tijdens de eerste minuten van zijn set zorgt hij voor heel wat vraagtekens in de steeds voller wordende Effenaar. Khan start met een simpele elektronische drumbeat, voegt een vreemde gitaarriedel toe en start een gezang dat je eerder uit een minaret zou verwachten dan in een popzaal. Zijn muziek sluit naadloos aan bij zijn imago: apart. Elyas Khan mag met recht als markant figuur bestempeld worden. Gekleed in een maatpak met bijpassende hoed presenteert hij zich als een zeer expressief frontman. Wanneer hij geen gitaar speelt, zet hij zijn woorden kracht bij met wilde handgebaren. In muzikaal opzicht schiet Khan samen met zijn drummer alle kanten op. Van wereldmuziek naar vervaarlijke garagerock, het kan allemaal, en bij voorkeur binnen één nummer. Hierbij maakt het duo, in de basis op drums en gitaar, veelvuldig gebruik van loops en verschillende effecten. Tegen het einde van de set hangt Khan een basgitaar om en volgen er twee dansbare nummers. Tijdens deze afsluiters wordt op verzoek van de drummer een spotlight op het publiek gericht. Elyas Kahn en zijn kompaan kunnen bij het aanzien van een dansende menigte concluderen dat ze indruk hebben gemaakt met deze korte, maar wervelende set.
Stuurbaard Bakkebaard zegeviert bij overdonderende terugkeer in Effenaar
Elyas Khan is de verpersoonlijking van het begrip markant
Maart 2013 is tot nu toe een bijzonder vruchtbare periode voor de Eindhovense muziekscene gebleken. Na album- en EP-presentaties van respectievelijk Mozes and the Firstborn en James Wood eerder deze maand, presenteert Stuurbaard Bakkebaard vanavond een nieuw geesteskind. Het kersverse album 'Boys Do Cry' wordt in de Effenaar aan thuishaven Eindhoven voorgesteld. Naast een nieuwe plaat, is er een tweede element dat dit optreden extra gewicht geeft: vanavond staat tevens in het teken van de terugkeer van Stuurbaard Bakkebaard; de band die enkele jaren geleden ter ziele leek.
Elyas Khan
Stuurbaard Bakkebaard
Stuurbaard Bakkebaard, een van de bekendste muzikale exportproducten uit Eindhoven van de afgelopen twee decennia, was voor even van de radar verdwenen. Na het uiteenvallen van de band in 2010 werd er ruim anderhalf geleden voor het eerst weer samengewerkt. Zonder DJ DNA schreef de originele bezetting samen aan de soundtrack van de film ‘Doodslag’. Niet veel later begonnen Timo van Veen, Onno Kortland en Marc Koppen te werken aan een nieuw album. Vanavond presenteren ze het resultaat, dat de titel ‘Boys Do Cry’ draagt, in een bomvolle Effenaar. Bij het betreden van de zaal verkondigen ze uitgelaten dat de zaal officieel uitverkocht is.
Stuurbaard Bakkebaard speelt – zoals het een albumrelease betaamt – ongeveer alle nummers die ‘Boys Do Cry’ telt. Het recente werk wordt al vol bezieling en met enorme overtuigingskracht gebracht. Van onwennigheid is weinig tot geen sprake op het podium. De bandleden zijn zichtbaar trots op de nieuwe songs en stralen veel vertrouwen uit. Nieuwe nummers als het aanstekelijke ‘Tony’ en de prachtige ballade ‘Somebody Raw’ - met glansrol voor zanger en gitarist Timo van Veen - krijgen al veel bijval van het publiek. Opvallend is de rol van bassist Onno Kortland. Hij blijft gedurende de set switchen tussen basgitaar en contrabas. Vooral op de basgitaar vertolkt hij een voorname rol. Meerdere malen eist hij de aandacht op met zijn solo’s en melodielijnen.
Absoluut hoogtepunt van de avond is de uitvoering van het openingsnummer van het te presenteren album. Stuurbaard Bakkebaard wordt tijdens dit nummer bijgestaan door een tweede gitarist, Richard Slegers. ‘I Didn’t Understand How It Could Be Done But I Amazed Myself’ - tevens de volledige tekst van het nummer - wordt door Van Veen aangekondigd als “de hit van de nieuwe plaat”. En hier heeft hij zeker een punt. De zaal gaat uit zijn dak en schreeuwt woord voor woord mee. Dit enthousiasme herhaalt zich uiteraard bij oude prijsnummers als ‘Crackhouse Mayday Suicide’ en ‘Ou Est Le Bonbon’. De band noemt het publiek van vanavond dan ook “het beste publiek ooit”. Al verkondigen ze deze boodschap volgende week waarschijnlijk weer vanaf een ander podium.
De nummers van ‘Boys Do Cry’ die de revue passeren blijken geenszins een sprong in een andere muzikale richting te zijn. De rauwe blues, de hoge stemmetjes, de meerstemmige zang, het is allemaal weer te horen. Het oude, vertrouwde en vooral eigenzinnige Stuurbaard Bakkebaard geluid is er nog steeds. En, nog veel belangrijker, Stuurbaard Bakkebaard is er nog steeds. Het plezier spat er weer vanaf, zowel op het podium als in de zaal. De band steekt vanavond in grootse vorm en weet van zijn terugkeer een glorieuze avond te maken. Met een strak en kwalitatief uitstekend optreden is Stuurbaard Bakkebaard weer terug van nooit helemaal weg geweest.
Gezien: Albumpresentatie Stuurbaard Bakkebaard, op 15 maart 2013, in De Effenaar.