“Het concert begint nu.” Er zijn slechtere openingszinnen te bedenken. Met deze mooie en passende woorden trapt zanger Ian Clement af voor een uurtje Belgische stoner- en powerrock. Muziek die het best hard gebracht wordt, iets wat de geluidsman van vanavond in ieder geval goed begrepen heeft. Goede zaak, want het geeft het trio veel meer smoel. Waar het materiaal op plaat niet echt weet te beklijven en nogal gelikt klinkt, grossiert de band live in groovende en moddervette nummers. De Gentenaren beginnen traag en log, maar bouwen rustig op naar een spetterende climax.
Clement is een prima zanger en hij speelt zo soepel en natuurlijk gitaar dat je bijna zou gaan denken dat je genept wordt. Daarbij ramt drummer Sylvester Vanborm de ene na de andere drumstok kapot met zijn ziedende en originele drumpartijen. Geweldig om naar te kijken en minstens zo goed om te horen. Wallace Vanborn klinkt vanavond als een klok en maakt zijn goede livereputatie meer dan waar.
Koninginnenacht in de Effenaar: rock, rocker, rockst
Kleine zaal vanavond alleen voor mannen met baarden en snorren
Ter verhoging van de feestvreugde die Nederland deze dagen in haar greep houdt, komt de Effenaar op Koninginnenacht met een triple bill waar je U tegen schreeuwt. Terwijl de dj’s van Superstijl de grote zaal onderdompelen in een bad van superhits, staan er met Wallace Vanborn, John Coffey én Raketkanon vanavond drie rockbands van formaat op de planken. Grote vraag vanavond is dan ook of de kleine zaal van de Effenaar bestand is tegen zoveel geweld.
Wallace Vanborn
John Coffey
Asymmetrische kapsels en tye die shirts: het is even schrikken als John Coffey opkomt. We hebben hier toch wel te maken met de beste rockband van Nederland? Of is het succes het vijftal naar het hoofd gestegen en brengen ze vanavond een akoestische, in wierook gedrenkte set? Gelukkig gaat het slechts om een uiterlijke restyling: John Coffey komt ‘gewoon’ weer laten zien hoe je een rockshow live neerzet.
De indruk die de band maakt, is met geen pen te beschrijven. Niet alleen zijn de nummers stuk voor stuk geweldig - de vorig jaar verschenen plaat ‘Bright Companions’ bevat uitsluitend hits -, de presentatie en de energie van de band zijn ronduit overrompelend. Er is geen centimeter op het podium te vinden die niet gebruikt wordt en het mag een wonder heten dat de rockers ongeschonden het einde van de show halen. Het meest knappe is dat de band ondanks het geren en gespring strak blijft spelen. Zanger David Achter De Molen weet perfect te doseren en haalt alles wat hij moet halen. Ondertussen heeft hij, player for life, ook nog tijd om met het publiek te flirten en ervoor te zorgen dat zijn haar goed zit. Op John Coffey staat geen maat: Het is de aller- allerbeste liveband van Nederland. Europa. De wereld.
Spelen na John Coffey doe je niet voor de lol, maar het is niet anders. Diep in de nacht mogen de obscure Belgische rockers van Raketkanon nog één keer proberen het publiek in de Effenaar mee te krijgen. Aan presentatie in ieder geval geen gebrek. Een in wc-papier gerolde mummie op toetsen, een rondrennende drummer en een apathisch kronkelende zanger. Het is een vreemd schouwspel, iets wat versterkt wordt door de ronduit vreemde muziek van de vier Gentenaren.
Die muziek noemen ze zelf sludgy noiserock en is ondanks het ontbreken van een bassist bijzonder lomp, hard en serieus. Door het veelvuldige gebruik van de meest uiteenlopende effecten, mist de band echter wat houvast. Telkens als je denkt een nummer te kunnen doorgronden, komt er weer een vreemde wending. Is dat erg? Nee, want Raketkanon brengt al die rariteiten wel met verve en het publiek vindt het, al dan niet met gefronste wenkbrauwen, allemaal prima. Er wordt geheadbangd en een overijverige (ingehuurde?) stagediver fungeert bijna als extra bandlid. Het gebrek aan catchy muziek wordt op het podium ruimschoots gecompenseerd; de band maakt er mooie show van die het lang opgebleven publiek op de valreep nog weet te bekoren. Is het niet om de muziek, dan wel om de goede presentatie.
Gezien: Wallace Vanborn, John Coffey en Raketkanon, op 29 april 2013, in de Effenaar.