Waar bij de meeste concerten in Area51 het achterste gedeelte is gesloten, staat vanavond alles wijd open. De garderobe is zelfs naar de tunnel voor de entree verplaatst, om maar genoeg plek te kunnen bieden aan de bezoekers. Een beetje dringen blijft het nog steeds wel, zeker als voorprogramma Afterpartees begint te spelen. De Limburgse band speelt energieke garagerock die zich ergens tussen Allah-Las en Black Lips bevindt en surfachtige indie in de stijl van The Drums. De jonge band is contrastrijk: de vier bandleden die de instrumenten bespelen doen dat alleraardigst, maar ingetogen en dienstbaar van de frontman die in een vrije rol loopt te stuiteren over het podium. Zoals de frontman van The Hives dat ook zo aardig kan. ‘Wonderwall’ is het hoogtepunt van de set: een sterk nummer met een aanstekelijke hook dat heerlijk theatraal en bezield wordt gespeeld, met opnieuw de zanger in de hoofdrol. Zodanig dat de drummer hem even fronsend aankijkt. Jammer dat de demo’s zo matig zijn opgenomen, anders waren die gratis downloads heel aardige cadeautjes geweest.
Area51 volledig down with the band Mozes and the Firstborn
Sterke albumpresentatie geeft release debuutalbum vliegende start die het verdient
Een dag nadat het debuutalbum van Mozes and the Firstborn uitkomt, volgt de presentatie ervan in een uitverkocht Area51. De laatste band die dat voor elkaar kreeg, is Black Lips, het Amerikaanse equivalent van de Eindhovense garageband. Toen, in december 2011, stonden de bandleden van Mozes and the Firstborn zelf nog vooraan om los te gaan op de muziek. Vanavond is het aan hen ervoor te zorgen dat mensen ondersteboven de zaal door gaan. En dat kan nog best een uitdaging worden aangezien niet alle nummers op het album zich daar even goed voor lenen.
Afterpartees
Mozes and the Firstborn
Mozes and the Firstborn komen op onder begeleiding van Gene Pitney’s ‘Backstage’. “Backstage I’m lonely, backstage I cry. Outside on stage I play the star” en “What good is fame, it’s just a game” klinkt het door Area51. Na het horen van het introspectieve debuutalbum rijst de gedachte dat ze het zelf geschreven hadden kunnen hebben. Echt van start wordt gegaan met ‘Bloodsucker’, de ferme openingstrack van debuutplaat ‘Mozes and the Firstborn’, die hier en nu zijn werkelijke lancering krijgt. Het duurt niet lang of de eerste fans springen vanaf het podium het publiek in om vervolgens de zaal rondgedragen te worden. Zanger-gitarist Melle Dielesen kijkt ernaar alsof hij het met lede ogen aan moet zien. Met zijn haren voor zijn ogen en zijn neerslachtige blik die de zaal rond gaat, geeft hij een passende attitude aan de vele nummers op ‘Mozes and the Firstborn’ die allesbehalve het leven vieren. Alles wijst erop dat hij het meent, dat zijn geest verstoord is – verdeeld in tweeën, maar als hij het publiek toespreekt, klinkt hij als een zachtaardige jongen die dankbaar is voor het momentum waarin de band nu verkeert.
De achteloze toon in de zang die het album zo typeert, wordt ook live aangehouden, maar in ‘Gimme Some’, klinkt Dielesen ook weer even bezeten met enkele rake uithalen. Er is goed nagedacht over de live-vertaling van het debuutalbum: de ietwat neerslachtige toonzetting die alle beschouwingen met zich meebrengen, krijgen geen kans te zorgen voor een zwartgallige sfeer tijdens het optreden. Dat wordt knap voorkomen door de nummers allemaal een stuk sneller en energieker te spelen. Het luisteralbum dat ‘Mozes and the Firstborn’ is, komt zo live echt tot leven.
Dit publiek is gretig en wil het harder, sneller en meer. Jammer, maar begrijpelijk dat het ingetogen ‘Burn Burn Burn’ en meeslepende ‘Skinny Girl’ dan ook een stuk sneller worden gespeeld en er meer ruimte wordt gemaakt voor drums. Zeker in het geval van het B-kantje van single ‘I Got Skills’ doet het enige afbreuk aan de kracht van het nummer dat door de gehele band op de rand van het podium wordt gebracht. Als op ‘Party Crasher’, zowel op plaat als vanavond live een hoogtepunt, opnieuw het crowdsurfen losbarst en de zaal te klein wordt, lijkt het wel alsof de reïncarnatie van Nirvana hier staat te spelen. En dan moet ‘I Got Skills’ in de toegift nog volgen.
Het publiek vraagt al zingend om de hit en als die bij het inzetten ervan met veel enthousiasme wordt ontvangen, is het ook wel duidelijk dat toch wel een groot deel van het publiek hierop op aan het wachten was. En dat is jammer, want het album telt veel meer sterke nummers die vanavond ook nog eens allemaal op indrukwekkende wijze zijn gebracht door een band in bloedvorm.
Gezien: Albumpresentatie Mozes and the Firstborn, op 2 maart 2013, in Area51.