‘Let’s Dance’ bij ‘Good Times’ van Nile Rodgers’ Chic

Louter hits bij discofunk-feest van bovenste plank

Tekst: Daan Krahmer / Fotografie: Bianca Stommel ,

Wat een jaar voor Nile Rodgers. De legendarische discofunk-producer blies zijn carrière nieuw leven in door een samenwerking met twee Franse robots aan te gaan. Samen schreven ze drie liedjes, waaronder ‘Get Lucky’, dé hit van 2013 die in 97 landen de nummer één positie bereikte. Daarnaast overwon Rodgers een agressieve vorm van prostaatkanker, waarmee hij twee jaar kampte. Het moge duidelijk zijn: Rodgers is helemaal terug. De succesvolle samenwerking met Daft Punk is echter niet alles: de beste man heeft in het verleden meer hits geschreven. Veel meer.

Het is dan ook niet gek dat hij rond half negen een tot de nok toe gevuld muziekgebouw voor zich ziet. Met zijn band Chic speelt hij vanavond een dwarsdoorsnede van zijn oeuvre. Het blijkt een gemakkelijk opgave het muziekgebouw voor zich te winnen. Er wordt geopend met ‘Everybody Dance’ en ‘Dance Dance Dance (Yowsah Yowsah Yohsaw)’, nummers die enthousiast onthaald worden door het publiek. Na een lange uitvoering van ‘I Want Your Love’ mag Rodgers al na het derde nummer een bos bloemen in ontvangst nemen. Het daaropvolgende ‘I’m Coming Out’ zorgt ervoor dat het merendeel van het zittende publiek uit de stoelen komt. Rodgers heeft groove, funk en een genadeloos gevoel voor ritme. 

Maar hij is zeker niet de enige blikvanger, ook zijn band speelt vanavond retestrak. Naast twee toetsenisten en evenzoveel blazers valt de ritmesectie positief op. Drummer Ralph Rolle kan niet alleen uitstekend David Bowie nadoen, maar ook indrukwekkend – komt ie weer – strak drummen en bassist Jerry Barnes is de publiekslieveling. Deze sfeermaker speelt virtuoos bas en loopt regelmatig breed grijnzend naar Rodgers toe om samen het publiek op te zwepen. En dan de twee zangeressen. In het verleden werd nog wel eens gezegd dat de zangeressen van Chic weinig tot de verbeelding spraken. Maar vanavond maken zij duidelijk dat de tijden wat dat betreft volledig veranderd zijn.
 
Naast vakmanschap draait het vanavond vooral om speelplezier. Ondanks het feit dat de setlist van Chic tijdens concerten nauwelijks aan verandering onderhevig is, komt het optreden nergens routineus over. De feestvreugde is zowel op het podium als in het publiek groot en blijdschap heerst in de zaal. Rodgers grijnst regelmatig zijn tanden bloot en maakt trots foto’s van zijn fans in het publiek. Grote jaren ’80 hits als ‘Like A Virgin’ (Madonna), ‘Notorious’ (Duran Duran) en ‘Let’s Dance’ (David Bowie) maken veel los bij het publiek, maar komen live wat minder goed over dan het klassieke materiaal van Chic, Sister Sledge en Diana Ross.
 

Het hoogtepunt van het optreden ligt aan het einde. Als altijd wordt de show besloten met de twee Chic-hits-bij-uitstek: ‘Le Freak’ en ‘Good Times’. In laatstgenoemde mag een vrouwelijke selectie van het publiek het podium op komen wordt er gefreestyled. De jam loopt naadloos over in ‘Sugarhill Gang’ van Rapper’s Delight, waarbij Rodgers de raps voor zijn rekening neemt. Het kan: de eerste echt populaire rap in de muziekgeschiedenis is muzikaal geleend van ‘Good Times’. Onder luid gejoel wordt na het concert Daft Punk’s ‘Get Lucky’ gedraaid. De band neemt al dansend het laatste applaus in ontvangst en Rodgers geniet zichtbaar. Het tilt dit concert nog net even naar een hoger plan. Vanavond wordt maar eens bevestigd dat de nummers van Nile Rodgers op het eerste gehoor simpel en tijdsgebonden klinken maar ondertussen briljant in elkaar zitten. Rodgers mag dan donderdag 61 worden, er is nog nergens sprake van verval. Wat een held.

Gezien: Chic featuring Nile Rodgers, op 16 september, in het Muziekgebouw.