mad miran durft steeds meer haar eigen ding te doen mad miran durft steeds meer haar eigen ding te doen

Miran Belhanafi (23) is zo'n dj die vooral draait omdat ze zelf zoveel van muziek houdt en in de club haar favoriete muziek kan horen op een volume dat ze nergens ander haalt. Dat men daar dan op danst, dat is een leuke bijkomstigheid. Nog geen twee minuten nadat ze de deur van haar huis in Rotterdam heeft opengetrokken zit ze in kleermakerszit op de bank en waagt ze een vergeefse poging om uit te leggen wat de 'colundi sequence' van haar Finse vakbroeder en voorbeeld Aleksi Perälä nou precies is. 'Wooow', onderbreekt ze zichzelf. Wat blijkt: het artwork voor haar show op Lowlands is net binnengekomen. Miran maakt er samen met onder meer upsammy en Identified Patient deel uit van de nieuwe lichting Nederlanders die het vuur in de X-Ray hele nachten aan zal houden. Best bijzonder, want van haar ouders mocht Miran vroeger nooit naar Lowlands. 'En met mijn vrienden op examenreis naar Blanes natuurlijk helemaal niet.' 

Ook naar feestjes gaan was een paar jaar terug, toen Miran nog bij haar ouders in Almere woonde, nog best wel lastig. Haar moeder kwam haar zelfs een keer om zes uur 's ochtends van ADE halen omdat Miran niet in haar eentje terug mocht met de trein. 'Ze komt uit Afghanistan en kwam hoogzwanger van mij vanuit Rusland naar een asielzoekerscentrum in Hengelo. M'n vader komt uit Marokko, dus ze zijn allebei niet zo westers opgevoed', vertelt ze. 'Ze snapten niet waarom ik uitging en waarom ik dan niet gewoon om twee uur thuis kon komen, zoals iedereen. "Waarom moet je dan tot zes uur blijven?" "Nou, om vier uur begint de dj die ik wil zien pas!" Op een gegeven moment heb ik zelfs contracten opgesteld met allerlei regels waar ik me aan zou houden, zoals dat ik m'n ouders elk uur zou sms'en hoe het met me ging, zelfs als ze al lang lagen te slapen.' 

Hoe anders is het nu: Miran is zo'n beetje elk weekend op een feest te vinden. En niet meer aan de kant van het publiek, maar zelf achter de tafels, met een tas vol speelse breakbeats, verrassende electro en avontuurlijke IDM. Af en toe laat ze die links liggen en schuift ze moeiteloos op naar minimalistische techno, acid house of old school hiphop. Ze vertelt verhalen met tracks die je nooit op de dansvloer had verwacht te horen, maar weet ondertussen het energieniveau ook stukje bij beetje op te schroeven tot de zon opkomt. Lowlands zal samen met Dekmantel Selectors en het Marokkaanse Atlas Festival zo'n beetje het eindpunt zijn van haar bomvolle festivalzomer, waarin ze volgende week bijvoorbeeld in één weekend draait op zowel Best Kept Secret als het Spaanse Primavera en The Crave in Den Haag. En dat terwijl ze pas in december 2017 voor het eerst een openbare set in een club draaide. 

Vlak daarvoor studeert Miran nog toegepaste psychologie aan de HvA. Prima studie, maar ze merkt wel dat de vrienden met wie ze in de UB aan het Koningsplein zat te studeren een stuk liever in de sector willen werken dan zij. Nee, Miran vermaakt zich daar vooral door urenlang in hyperfocus met VirtualDJ te spelen op haar laptop. 'Dan maakte ik een mix van de muziek die ik op feestjes had verzameld, voor op de fiets naar school.' Dat is ook het enige waar haar mixes op dat moment voor zijn bedoeld: voor haar eigen koptelefoon, voor haar eigen oren. Zelfs als ze haar eigen apparatuur aanschaft, durft Miran niemand te vertellen dat ze draait. Ook niet – juist niet! – aan haar vrienden die ook draaien. Dat zou er allemaal voor zorgen dat ze haar willen horen of – god verhoede – back to back willen draaien. 'Ik weet nog dat ik in 2015 of 2016 een huisfeest gaf met oud en nieuw. Toen was iedereen aan het draaien op mijn mixer en cdj's, maar ik durfde niet.'

De ommekeer komt in de zomer van 2017, als Miran 19 is, op zichzelf woont in Amsterdam Noord en de twijfel over die studie toch wel erg hard toeslaat. 'Ik zat niet lekker in mijn vel en was onzeker over wat de toekomst me zou brengen. Muziek was het enige waar ik natuurlijke energie uit kon halen. Dan zat ik tot acht uur 's ochtends muziek te luisteren en te researchen of reisde ik in m'n eentje naar een andere stad om iemand te zien draaien, omdat mijn vrienden niet mee wilden. Terwijl ik het normaal al veel moeite vond om de trein naar m'n moeder in Almere te pakken.'

Haar vrienden Lounes Doulache en Stefan Hagesteijn zien Mirans passie en nemen haar mee naar een Haagse bunker, waar Miran nu nog steeds elke donderdag oefent. Ze heeft er geen bereik, draait er soms tien uur aan één stuk en gaat alleen naar boven om even Thuisbezorgd te bellen. Maar zo ver is ze die eerste keer nog lang niet: 'Iedereen was een beetje aan het draaien en dan zat ik daar maar. Ik was mezelf aan het opeten, want in m'n hoofd wilde ik wel graag, heel graag.' Aan het eind van de zomer hebben Doulache en Hagesteijn beet. Miran heeft de nodige levenslessen geleerd, veel nagedacht over wat haar echt gelukkig maakt en met haar vader een reis gemaakt naar Marokko gemaakt, waar ze samen de Toubkal-berg hebben beklommen. 'Dat is de hoogste berg van het Atlasgebergte en ik ben helemaal niet sportief. De gids dacht dat het ons niet zou lukken. Ik had nooit verwacht dat ik dat zou kunnen en besefte toen ook dat ik dat draaien misschien ook gewoon een keer moest doen.'

Lounes en Stefan zijn op dat moment net begonnen met Traumgarten, een show op Red Light Radio. 'Lounes sms'te me of ik zin had om daar 15 september te draaien. Ik zat nog in Marokko, helemaal high van die bergbeklimming, dus toen heb ik dat toegezegd. Twee weken later was ik in Nederland en dacht ik: holy shit, over een maand sta ik nu bij Red Light en dan is hetgene dat altijd privé was ineens publiekelijk. Vanaf dat moment ben ik er elke dag mee bezig geweest.' Een paar weken later draait ze op een studentenfeest van vrienden, niet lang daarna op een event van Strange Sounds From Beyond in BAR. 'Ik wist niet dat ik moest draaien, daar kwam Quintin (van der Spek, programmeur, red.) ineens mee toen we in de trein zaten. Ik had m'n USB's wel bij, want we deden met de hele Strange Sounds-crew een show bij Operator Radio. Die was natuurlijk ook meteen verpest voor mij, want ik was helemaal panisch omdat ik voor twaalf uur moest laten weten of ik wilde draaien of niet. Uiteindelijk heb ik het gedaan. Ik heb nog steeds wel angst om voor mensen te draaien, maar na een halfuurtje is het net alsof je buikpijn hebt en een paracetamol slikt, dan voel je dat zo wegtrekken.'
 

Al dat soort momenten schrijft Miran de afgelopen jaren op in een boekje dat ze overal met zich meeneemt, net als de paniekerige gedachtes die ze vlak voor een gig heeft. 'Als ik dan terugkom in m'n hotelkamer, lees ik alles terug en denk ik: maar het ging net wel gewoon goed. Dat geeft me dan weer plus 20 procent zelfvertrouwen.' Maar helemaal weg? Nee, dat gaat het waarschijnlijk nooit. Elke show is toch weer anders en zelfs na maanden platen selecteren ben je nooit helemaal voorbereid op wat er gaat gebeuren. 'Het klinkt misschien een beetje raar, maar het liefst zou ik gewoon in een zwarte doos willen draaien', lacht ze. 'Zodat mensen alleen horen wat ik probeer uit te zenden. Op de uni vond ik presenteren ook altijd al moeilijk. Ik heb een heel jaar niet gepresenteerd, maar niemand had het door omdat ik best veel praat in de les. Zo is het met draaien ook: als het mijn eigen ding is, gaat het prima, maar zodra er druk op ligt, zodra het moet in het zicht van andere mensen, raak ik half in paniek. Eigenlijk kan alleen de muziek me afleiden van dat gevoel.'

'Daarom heb ik nu ook nog meer respect voor andere dj's. Als je Objekt bijvoorbeeld ziet draaien... Die staat daar gewoon alsof -ie in z'n woonkamer staat.' Tuurlijk heeft ze het er ook over met dj's uit haar cirkel. Met Serge bijvoorbeeld, de eigenaar van de befaamde Rotterdamse platenzaak Clone, waar Miran twee dagen per week werkt. Het tweetal kent elkaar al een paar jaar, van die keer dat Miran naar – is -ie weer – Objekt ging kijken op een Clone Records-nacht. 'Ik was in m'n eentje, want m'n vrienden kwamen Amsterdam niet echt uit voor feestjes. Serge maakte zich een beetje zorgen over hoe ik dan naar huis zou komen, ik was 18 of 19. Ik kijk heel erg naar hem op, dus het geeft me een goed gevoel dat hij nu zo'n vertrouwen in mij heeft.' 

Nog zo iemand die Miran in eerste instantie als feestganger ontmoette is de Russische gigant Nina Kraviz. 'Ik ging als zeventienjarige superfan naar haar set bij Strand West op Koningsdag. Ik had m'n moeder 'vette set, ga zo daar' op een A4'tje laten printen in het Russisch, daarmee stond ik vooraan. Op een gegeven moment zag ze dat en achteraf stuurde ik haar een berichtje op haar artiestenpagina. Ik had nooit verwacht dat ik antwoord zou krijgen, maar dat gebeurde heel snel. Ze zei zelfs "dankjewel" in het Nederlands.' De grootste verrassing kwam op 10 mei 2014, toen plots een felicitatie aan het adres van de nét 18-jarige Miran verscheen op de Facebook-pagina van Kraviz. 'Ik heb nog steeds geen idee hoe ze wist dat ik jarig was.' Een paar weken later schudde het duo elkaar voor het eerst de hand toen Miran op social media zag dat Kraviz in de Amsterdamse Red Bull Studios was en zich daar met wat hulp van een taxichauffeur naar binnen smokkelde. En toen vorig jaar tijdens ADE zo'n beetje alle artiesten van Kraviz' geannuleerde Audio Obscura-avond in de Bijlmerbajes gecancelled werden, werd Miran gevraagd om te draaien op de instore van Kraviz' label Trip.

Een vriendschap zou Miran het niet noemen, eerder een verstandhouding. Maar Kraviz heeft inmiddels wél haar moeder ontmoet, op Awakenings. 'Dat ging natuurlijk meteen in het Russisch, ik werd echt een derde wiel.' Haar ouders snappen het sowieso steeds beter, waar Miran het liefst al haar tijd aan besteedt. 'Ze zagen altijd wel dat ik ermee bezig was, maar dan vroegen ze: "Dat is wel gewoon je hobby, toch?" Ze weten er weinig van dus ze namen het niet zo serieus als ik. M'n moeder was redelijk snel om, m'n vader moest ik een keer meenemen naar een show, in Shelter. Had een vriendin hem opgehaald uit z'n werk en kwam hij kijken. Achteraf kwam hij naar me toe: "Het geluid staat echt hard, hè?" "Ja gast, het staat echt hard!" Toen zag hij ook dat zo'n club een heel bedrijf is. Hij kende uitgaan alleen als dronken worden in een hoekje, daar zag hij echt mensen glimlachen en dansen. Nu dol ik met m'n ouders: weet je nog wat ik allemaal niet mocht?' 

Pa en ma zien ongetwijfeld ook dat hun dochter doet wat ze écht wil en op een verantwoordelijke manier omgaat met haar doorbraak. Sinds kort volgt Miran een cursus sounddesign, en die 'normale' 10-tot-6-baan bij Clone vindt ze ook heel belangrijk. 'In de weekenden krijg ik het nu heel druk, maar ik wil niet alleen maar leven voor de weekenden. Ik wil regelmaat in m'n leven hebben, qua slaap en levensstijl. Daarom ben ik ook verhuisd naar Rotterdam. Ik heb rust en balans nodig en dat kreeg ik niet echt in Amsterdam. De afgelopen twee jaar heb ik een heleboel first timers meegemaakt, nu wil ik dat verwerken. Ik vind het geweldig dat mensen vertrouwen in me hebben en ik wil dat vertrouwen terugbetalen. Het waarmaken. Van openen tot afsluiten: ik wil overal weglopen met het gevoel dat ik het goed heb gedaan.'