Toen Jasper Verhulst als bassist van Jacco Gardner in Istanbul optrad, raakte hij verslingerd aan de psychedelische Turkse muziek uit de jaren zeventig: een merkwaardige mengelmoes van Westerse rock, folk en traditionele instrumenten. Met bandleden Ben Rider en Nic Mauskovic, Jungle By Night-percussionist Gino Groeneveld en vocalisten Erdinc Ecevit Yildiz en Merve Dasdemir startte hij dus Altın Gün. Hun shows zijn superdansbaar en in maart brengen ze een debuutalbum uit op het Zwitserse label Bongo Joe. Vooral in Frankrijk doen ze goede zaken, maar nog cooler: ze pakken flink streams in Istanbul en Ankara door opname in de Turkse Coffeehouse-playlist.
Welke aanstormende acts van eigen bodem gaan dit jaar grote stappen zetten? Welke bands gaan alle festivals platspelen, en breken misschien zelfs internationaal door? Wie kun je alvast noteren als je favoriete Nederlandse talent van 2018? Traditiegetrouw slaan we bij 3voor12 de muzikale voelsprieten uit, om twaalf acts van eigen bodem te selecteren waar we razend enthousiast over zijn. Dit zijn de 12van3voor12.
©
Altın Gün
©
Daan Kamphorst / Dave Budha
Hoe moet je de muziek van Dave Budha nou noemen? Alternatieve hiphop? Spoken word-indiepop? Future R&B? Ach, wat maakt het ook uit: de Brabo die tekende op Noah’s Ark heeft het afgelopen jaar in razend tempo een eigen stijl ontwikkeld. Zijn eerste EP Raamuit klonk nog naar Travis Scott en Young Thug, op zijn tweede laat hij gerust de autotune knorren over een teder folkliedje met bombastisch outro, danst hij verliefd met een likje MDMA achter de kiezen en draagt Tim Hofman een gedichtje voor via zijn iPhone. Het maakt allemaal razend benieuwd: wat voor stappen zou Budha maken met zijn debuutalbum?
©
Zeg nou zelf: door EUT krijg je toch direct zin om in een bandje te spelen? Ze spelen hun nineties-rockliedjes met jengelende gitaren en een overload aan ideeën zo onstuimig dat je van begin tot eind met een grijns mee staat te springen. De groep was dan ook een van de grote favorieten van de Popronde, tekende bij V2 voor een album in het voorjaar van 2018, speelt een show op Noorderslag en heeft alvast een bescheiden voorjaarstour gepland staan die ongetwijfeld uitgroeit tot een never ending overwinningsronde.
©
Jelmer de Haas
Er is weinig muziek waar je zo vrolijk van kunt worden als die van Jacin Trill, een piepjonge rapper uit Hoorn die zijn debuut-EP de meest toepasselijke naam Happyland meegaf. Daarop klinkt suikerzoete, grappige hiphop met hoge heliumstemmetjes zoals je het nog nooit hebt gehoord. Nog eigenzinniger dan Lil Yachty. ‘Kspreyopjebytch’ werd al een zomerhitje in de juiste kringen, Trill staat op de aankomende EP van Ronnie Flex, er komt een samenwerkingstape aan met Bokoesam, en dan is-ie ook nog naar Amerika geweest om een kerstliedje (!) te maken met Soundcloud-superster Ugly God. Maar het meest kijken we nog uit naar Happyland 2.
©
Jelmer de Haas
Yes, weer een supergroep uit Dokkum/Culemborg! Korfbal is je favoriete garagerocksensatie van 2018, en meer nog dan The Homesick en Yuko Yuko – met wie de band een lid deelt – maakt Korfbal oorwurmen die zich direct in je hoofd nestelen. Een snufje Deerhunter, een beetje Thee Oh Sees en zowaar de hitgevoeligheid van de vroege Arctic Monkeys: geen wonder dat ze hun debuut de Hitkrant EP noemden.
©
Top Notch
Met hetzelfde gemak spuwt rapper Latifah felle tongbrekers over trapbeats van Esko, zingt ze over afrotrap en glijdt ze over R&B. In 2015 kwam ze al met een sterke 101Barz-sessie maar afgelopen jaar was echt het jaar dat ze stappen zette. Haar EP On My Way kwam op vier binnen in de Album Top 100, daarmee is ze de eerste vrouwelijke artiest die met haar debuut in de top vijf kwam sinds Caro Emerald in 2010. Verder was ze te horen op tracks van SBMG en Josylvio, en naar het schijnt komt ze dit jaar met nog meer nieuwe muziek.
©
Timo Pisart
Wedden dat de negentienjarige Naaz Mohammad uit Rotterdam een regelrechte popster wordt? Zelfs met het koortszweet op haar gezicht gaf ze een superleuke show op de Song van het Jaar, op Lowlands was ze nog beter. Haar single ‘Words’ is een opgewekt slaapkamerpopliedje met Rhodes-orgel en een klein orkest aan theekopjes, handclaps en getrommel op tafel. Dat liedje ging al de hele wereld over: Naaz werd opgepikt door The Fader, Interview Magazine en een hele rits aan Spotify-playlists. Minstens zo belangrijk: ze brengt met haar muziek een vertederende ode aan diversiteit, LGBTQ-rechten en zelfacceptatie. Haar debuut-EP Bits of Naaz moet al snel verschijnen.
©
Oceanic
Van Lowlands tot Burning Man, Oceanic’s ‘Lovin’-edit hoorde je in de zomer van 2016 overal. En daarna eigenlijk ook. Ook als dj duikt Job Oberman meer en meer op. Vaste gast op DGTL, resident bij Bar en De School, shows op Red Light Radio, natuurlijk weer een release op het label van zijn broer, ga maar door. En terecht ook. Al sta je in een aardedonkere kelder waar je geen hand voor ogen ziet, je hebt het ongetwijfeld al snel door als hij draait. Of-ie nou zijn voorliefde voor dunne synths laat horen, minimale percussie of volle bak gaat, hij klinkt altijd als Oceanic. Naast zijn dj-sets schijnen er dit jaar een hoop live-shows op de planning te staan en wordt er gewerkt aan een debuutalbum.
©
Timo Pisart
Ooit staat Pip Blom op Glastonbury, echt waar! Ze maakt de allerleukste, lekker rafelige britrock-liedjes met stevige wortels in de jaren 90. Ze spuwt haar teksten soms uit als een fellere Courtney Barnett en heeft een band waarin vooral haar broertje opvalt, met een coole glittergitaar en pesterige noisy motiefjes. Pip toerde afgelopen jaar mee met de Popronde, maar trok nog vaker met haar bandbusje naar Engeland. En dat leverde haar geen windeieren op: ze wordt al aardig gedraaid door BBC Radio 6, speelde op The Great Escape én zit inmiddels bij hetzelfde Britse boekingskantoor dat ook Queens of the Stone Age, Robbie Williams en PJ Harvey vertegenwoordigt. Ja, dat Glastonbury is zo’n gekke droom nog niet.
©
Kasper van Steveninck
Pas maar op, want de Amsterdamse Pitou kan je hart breken met haar melancholische folkliedjes a la Alela Diane, Laura Marling en The Staves. Haar prachtige debuut-EP verhaalde over de destructieve eerste liefde van je leven, onlangs bracht ze de nieuwe single ‘Problems’ uit en binnenkort volgt meer moois. In haar nummers vervlecht ze haar liefde voor klassieke koormuziek en laat ze driestemmige zanglijnen door elkaar fladderen. We namen al een wonderschone sessie met haar op op Motel Mozaïque, ze is bevestigd voor Noorderslag en The Great Escape, en deelt inmiddels zowaar de manager met Pete Doherty en The Libertines.
In 3voor12 Radio vertelde Pitou dinsdagavond alles over haar muzikale plannen voor 2018. Luister dat interview hier terug.
©
Sabrine Baakman
Nadat John Coffey de gitaren aan de beukwilgen hing, ging het toch weer kriebelen bij de gitarist, gitaar-tech en invaldrummer van de Utrechtse punkrockband. Samen begonnen ze Tusky, dat een tikkeltje minder hardcore is: nog altijd hoor je gitaarsolo’s, dubbele gitaarsolo’s en alles waar je nog meer op mag hopen, maar ook iets meer melodieën die bij de Foo Fighters-fan in de smaak zullen vallen. In maart verschijnt hun debuutalbum.
©
Timo Pisart / 3voor12
Weinig rappers hebben afgelopen jaar zoveel kwaliteit afgeleverd als Yung Nnelg. Ja, zijn EP’s Contra en Serena zijn van begin tot einde van angstaanjagend hoog niveau, met zowel keiharde trap- als zoetige R&B-beats die je in Nederland eigenlijk zelden hoort. Zijn videoclips zijn ook bangelijk goed – hij heeft zelfs een anime-clip met licht-geëngageerde boodschap! En ook live maakt-ie het ontzettend waar. Zijn shows ontaarden steevast in moshpits, en hij geeft z’n tracks nog meer diepte dankzij een hele coole synthman. Z’n festivalspaarkaart staat dan ook al aardig vol: de rapper uit Zuid-Oost kan Appelsap, Best Kept Secret, Down The Rabbit Hole en Woo-Hah al afvinken. Zou er dit jaar dan ook een album verschijnen?
12van3voor12 van 2017
In 3voor12 Radio komen de 12van3voor12 de komende week uitgebreid aan bod. 3voor12 Radio luister je elke maandag tot en met donderdag van 21:00 uur tot 00:00 uur op 3FM.
