Hij is een vleesgeworden optelsom van Bijlmer-buitenbeentjes SMIB, de kunstscene rondom mode-enfant terrible Bonne Reijn en zelfs de rock ’n roll van Mozes and the Firstborn. Yung Nnelg presenteert volgende week zijn EP Contra op Eurosonic Noorderslag. "Ik wil kids in de Bijlmer de ogen openen."

Dit is het jaar voor Yung Nnelg, zegt hij zelf. Dit is het jaar dat de million dollar baby zijn check gaat verzilveren. Dit is het jaar dat de Frank Ocean van SMIB vuur gaat spuwen. Dat kan toch niet anders? Hij rent zo hard als Forrest Gump. Hij heeft een winnaarsmentaliteit, rapt hij, en gaat rechtstreeks op de hoofdprijs af. Volgende week brengt hij de EP Contra uit, met bijdrages van een nogal bont gezelschap, van Ray Fuego tot Faberyayo, van Bokoesam tot Raven Aartsen (Mozes and the Firstborn). Met Contra staat Yung Nnelg op het Appelsap-feestje op Eurosonic en gisteren presenteerde hij de EP al in 3voor12 Radio.

Soms klinkt hij zo eng als Hef, soms klinkt hij breekbaar en soms klinkt hij gewoon raar. De beats zijn vaak zo gek en tegendraads dat Travis Scott er ook wel op had kunnen springen. Dan weer wordt de stem van Nnelg weird vervormd, dan weer krijgt een trapbeat een episch rock-outro. Komt er een Kaapverdisch gitaartje in en denk je dat-ie verdomme toch even dat commerciële Broederliefde-ding gaat doen, dan springt de beat een heel andere kant op. Live doet hij het niet alleen met dj, maar ook met een toetsenist op Microkorg en vocoder, liet hij gisteren al zien in 3voor12 Radio. 

Dit is de muziek die we nodig hebben in Nederland, en dit is hiphop zoals er te weinig wordt gemaakt in dit koude kikkerlandje. Daarom wilde ik eens kennis maken, en spreek ik hem een dag eerder alvast in een Vietnamees restaurantje in de Pijp. Hij draagt vandaag een oranje matrozenmutsje dat van Steve Zizou had kunnen zijn, en is veel liever dan je op basis van zijn plaat zou denken. Maar de 22-jarige Glenn Ascension is wel bloedfanatiek.

CV Glenn Ascension:

1993 Geboren in Gein
16-12-2014 Release EP What Else
10-7-2016 Release mixtape Veldentaal met o.a. Bokoesam, Idaly, Ronnie Flex en Jack $hirak
Najaar 2015 tour als voorprogramma van De Jeugd van Tegenwoordig
13-1-2016 Release EP FOX P2 met o.a. Bokoesam en Willy Wartaal
13-1-2017 Release EP Contra met o.a. Bokoesam, Faberyayo, Ray Fuego en Raven Aartsen

Ha Glenn! Je rapt over een winnersmentality, de hoofdprijs en op dreef zijn. Hoe fanatiek was jij als kind tijdens een potje voetballen of gamen? Kon je goed tegen je verlies?
Serieus, ik kon heel goed tegen mijn verlies. Natuurlijk is verliezen niet leuk, maar ik realiseerde me dan altijd: deze persoon is nu beter dan ik. Ik moet gewoon beter worden. Ik ga er niet mee zitten en koester ook geen woede, maar zie het als een leermoment en ga de hele dag oefenen. Dan kom ik de volgende dag terug, speel ik weer een potje, en dan maak ik hem wél in. Als ik een fout maakte, deed ik er alles aan om het te repareren. 

Waar komt die drive vandaan, denk je? 
Ik weet het niet, ik denk dat die er gewoon in zit. Alles wat ik doe moet honderd procent zijn. Soms gaat het niet goed, soms moet je even vallen of slechtgaan. Dan doe je een stap terug, zodat je weer tien stappen vooruit kunt doen. Dan kom je nóg sicker. Ik zou me heel erg kunnen frustreren om views of naamsbekendheid, maar ik snap wel: iedereen heeft zijn eigen tijd. Ik ben heel ambitieus. Als ik je mijn dromen zou vertellen, dan zou je waarschijnlijk denken: ‘Hoe ga je dat verwezenlijken, dan?!’ Maar die ambitie zorgt dat ik alles dadelijk naar een next level kan tillen, denk ik.

Over zulke dromen gesproken, in een van je eerste tracks rapte je al dat je ooit in de Ziggo Dome zult staan.
Inderdaad! En dat geloof ik nog steeds. Als je kijkt hoe het nu met Nederlandstalige hiphop gaat? Rico en Sticks verkochten de Ziggo Dome uit! Oké, deze era is heel erg gefixeerd op plays en volgers, whatever. Maar het draait helemaal niet alleen meer om plays, maar hoe attached de persoon is die naar je muziek luistert. Ik doe m’n best om te zorgen dat iedereen die naar mij luistert zich gewaardeerd voelt. Ik denk dat ik op die manier over een paar jaar wel de Ziggo Dome zou kunnen vullen, misschien met SMIB. Dit móét gewoon kunnen lukken.

Heb je meer van zulke vurige ambities?
Zeker. Een andere ambitie is meer maatschappelijk. Ik ben geboren in de Bijlmer, in Amsterdam Zuid-Oost. Er zijn daar heel veel kids met superveel talent, die hun dromen niet achterna kunnen gaan. Als jongen word je gepusht: óf je wordt rapper, óf voetballer, of je gaat een echt beroep doen zoals dokter, advocaat, whatever. Maar iets anders creatiefs doen? Dat mag meer gestimuleerd worden: je mag de jeugd wel wat meer zelfvertrouwen geven. Ze moeten zich beseffen dat ze schilder kunnen worden, of kunstenaar, of films en theater kunnen gaan maken. Op het begin ga je dan heel erg tegen de stroom in, maar je moet jezelf niet mentaal begrenzen. Met SMIB komen we uit de Bijlmer, maar helaas worden we nog gezien als buitenbeentjes. Ze vinden ons maar een raar punkgroepje, maar we willen letterlijk laten zien: het maakt niet uit hoe je eruit ziet, als je je ei maar kwijt kunt. Als jij een legging wil dragen als jongen, waarom niet? Hoe we dat precies gaan laten zien, dat week ik nog niet. Sommige mensen zeggen: ‘Glenn, je bent breed geïnteresseerd.’ Maar ik denk: je moet ook de ogen worden geopend, het moet je ooit verteld zijn, anders blijft het superver weg. Dat klinkt misschien heel erg dromerig, maar ik meen het.

Je bent een wereldverbeteraar!
Ja man, ik ben een wereldverbeteraar.

'Ja man, ik ben een wereldverbeteraar.'

 

 

 

'Wie had ooit gedacht dat die Caterpie ooit zo vrij zou zijn als een Butterfree?'

© Timo Pisart / 3voor12

Hoe was het om op te groeien in Gein, het verste uithoekje van de Bijlmer?
Ik vond het perfect, echt superchill. Ik heb er de juiste normen en waarden geleerd. Natuurlijk, af en toe maak je nare dingen mee of zie je foute shit op straat. Dat was vroeger, het is nu heel erg refurbished, alles wordt mooier gemaakt. Mijn ouders komen uit Ghana en kwamen naar Nederland voor zekerheid, ook voor mij dus. Mijn moeder werkt bij een koffiehuis in een keuken. Mijn vader werkt in de fabriek. Het zijn blue collars, echte arbeiders, strijders! Dat heeft wel een bepaalde mentaliteit bij mij ingewerkt. ik begrijp waar ze vandaan komen, en ik snap waarom ze liever willen dat je kiest voor zekerheid en niet voor kunst. Die mentaliteit hebben meer ouders in de Bijlmer.

Welk beroep wilden je ouders vroeger dat je uitkoos?
Ehhhh, advocaat, of zoiets? Of accountant. Maar ik ben heel erg opgegroeid in de Ghanese kerk, dus er was altijd muziek om me heen. Heb je wel eens een gospelfilm als Sister Act gekeken? Die energie heerste er, iedere zondag werd ik meegenomen en zag ik mensen superuitbundig zingen. Die zangeres pakt een melodie zo, die pakt ‘m net iets anders. Ik vond het heel indrukwekkend, en wilde dat ook doen, maar ging in eerste instantie mezelf aanpraten: misschien niet. Ga gewoon voor zekerheid, word boekhouder of accountant. Ik ben best goed met cijfers, dus het had gekund.

'Als je met zoveel creatieve mensen omgaat en het altijd leuk hebt, beland je in een soort bubbel. Je vergeet wat er nog daarbuiten speelt.'

Maar goed, in die kerk leerde hij ook al vrienden kennen die later The New Originals (TNO) en vervolgens SMIB zouden vormen, en al gauw leerde hij ook Ray Fuego kennen. Toen was het al duidelijk voor hem: je mag je kleden zoals je wil, het maakt niet uit hoe je eruit ziet. “Ray is een echte rockstar, en mensen vroegen mij: ‘Wat voor schoenen draag jij nou? Wat is dat voor een rare pet of jas?’ Ik kreeg die comments, maar als je weet waar je voor staat heb je daar schijt aan. Nou, ik heb er echt megaveel schijt aan. SMIB is echt een hechte cirkel van hongerige mensen: als ik ziet dat hij dít heeft geflipt, dan moet ik zorgen dat deze video zo sick is dat ik erover heen ga. Dat houdt elkaar in balans, waardoor we gelijk groeien.”

In die periode raakte hij ook in contact met Bonne Reijn, de eigenzinnige ontwerper achter de Poor Man’s Suit. Reijn stelde zijn grote huis aan de Oudeschans open, en de jongens van SMIB waren altijd welkom om te hangen en muziek op te nemen. Zo zat de jonge Glenn opeens tussen de arty farty kunstenaars, de beau monde van Amsterdam. “Ik had Bonne daarvoor nog nooit gesproken en maar één keer gezien, maar het klikte direct. We hadden die eerste dag een hele childish track gemaakt, maar Bonne werd er zó blij van dat hij direct zei: je moet snel weer komen! Best wel sick dat iemand z’n huis voor je openstelt, en hij was nog helemaal niet zo oud, ik denk 21 of 22. Hij is inmiddels een van mijn beste vrienden geworden. We hebben bijna een kinderlijke vriendschap, mijn vriendin zegt altijd: ‘Jullie zijn net kids van 7 als jullie samen zijn.’ De hele tijd pesten, frunniken en duwen, en af en toe opeens weer heel serieus. Het was de perfecte broedplaats voor me om contacten op te doen, en niemand oordeelt er elkaar. Dan zat ik bijvoorbeeld opeens met Niek Pulles, die levensgrote schuimmonsters maakt voor Comme du Garçon. De Oudeschans is nu wel wat opgeschoond: er hangen overal schilderijen en het is beneden gewoon een galerij geworden. Dan kom ik er en staan er opeens vijftig mensen in huis, is er een expositie gaande. Dat is hoe Bonne is: hij stimuleert die shit echt.”

Sinds een jaar woont ook Raven Aartsen, drummer van Mozes and the Firstborn, in de Oudeschans. Die belandde ook op Contra: hij maakte het epische rock-outro voor de track Hoofdprijs en speelt elders nog wat gitaar en drums in. “Hij is model, rockster en superproducer in een. Als ik zie wat hij voor een moves aan het maken is? Je wordt niet jaloers, maar bent juist zó blij voor die persoon, dat je erin wil meegaan. We gingen een keer naar Zeeland – heel random – en ik liet hem de nieuwe van Travis Scott en Frank Ocean horen, hij kwam met Black Sabbath. Ik vroeg hem of hij zo’n heftige solo wilde spelen aan het einde van Hoofdprijs. We hebben nog meer tracks samen in de schappen liggen, die misschien wel onder een andere naam moeten uitkomen. Maar het is allemaal fucking hard.”

Wie had ooit gedacht dat die Caterpie ooit zo vrij zou zijn als een Butterfree, rapt Nnelg op Winnaarsmentality. En inderdaad: die jongen uit Gein voelt zich nu heel vrij. “Als meer mensen zo zouden denken, en niet teveel rekening houden met wat van ze wordt verwacht? Dan zou de wereld een nóg leukere plek zijn. Zeker door social media worden die verwachtingen bijna een maatschappelijk probleem. En tegelijkertijd: als je met zoveel creatieve mensen omgaat en het altijd leuk hebt, beland je in een soort bubbel. Je vergeet wat er nog daarbuiten speelt. Ik heb zoveel vrienden van verschillende afkomsten, en nog nóóit iets racistisch meegemaakt. Maar stap je eruit, dan zie je wat er op social media voorbij komt. Ja, de meerderheid van de mensheid haalt de gekste shit uit en is helemaal niet vrij, maar juist heel onzeker. Een woord als ‘Kutmarokkanen’ is een schild dat je gebruikt, het is uiteindelijk angst voor het vreemde. Dat moet veranderen.”