The Visual heeft pas twee singles uit, die al aardig worden opgepikt door internationale blogs. Op de Popronde en Le Mini Who? gaf het project van Anna van Rij al een aantal intrigerende shows, en vanavond is niet anders. Anna ziet er supercool uit in een los wit overhemd en vlinderstrik. Ze speelt melancholische gitaarliedjes à la Jeff Buckley, met meeslepende melodieën en spannende dynamiek. Haar stem gaat van fluisterend naar bijna schreeuwend intens. Compagnon Timon Persoon tovert intussen warme lagen synth uit zijn apparatuur, en af en toe een vreemde kraak of wat ambient gezoem. The Visual heeft de balans tussen intense melancholie en oprechte intimiteit al goed te pakken.
En nu verder? Wij zijn alvast benieuwd naar de EP die op 15 december uit komt. Met een volledig album op zak zou The Visual het behoorlijk goed doen op een festival als Best Kept Secret.
Lees hier ook de recensie van The Visual op Le Mini Who? door 3voor12 Utrecht.
Zaterdagavond sloot de Popronde af met een groot eindfeest in de Amsterdamse Q-Factory, waar een hele hoop acts samenkwamen die de afgelopen anderhalve maand het hele land doorkruisten. Zo jong en fris als al die nieuwe acts aan het reizende festival begonnen, zo doorgewinterd zijn ze nu. Een goed moment dus om de balans op de maken voor de Popronde 2017, en alvast een voorzichtige voorspelling te doen voor wat onze favoriete acts te wachten staat.
The Visual
Dakota
Dakota heeft alvast de sound en de cool. Het ene moment mijmert de zangeres tegen gitaarlijnen in, het andere moment haalt de drumster plots uit en klinkt het even bijtend. Dakota lijkt het spel dat Warpaint geperfectioneerd heeft, telkens weer wat beter te gaan spelen. Het enige wachten is nog op die ene hit die het echte verschil in de show gaat maken. Hij is er nog niet, maar lijkt binnen handbereik te liggen.
En nu verder? Het zou ons niet verbazen als Quentin Tarantino een nummer van Dakota uitkiest voor de soundtrack van zijn volgende road movie.
Lees ook dit interview met Dakota over single 'Silver Tongue'.
Amartey
Allereerst heeft Amartey de coolste trui van de Popronde aan. Ten tweede heeft hij de meest komische/soepele danspassen van de avond. En dan heeft-ie ook een sound die klopt: uitgeklede dancehall-beats aangezet door z’n dj, een gitarist erbij die jazzy akkoorden en vingervlugge Caribische licks speelt, en dat alles verpakt in gladde afro en R&B-liedjes. Soms zijn de beats wat te slap (laat die reggae gewoon achterwege!) en lijkt zijn hese stem de hoge noten niet altijd te halen, maar dat maakt Amartey goed met zijn charmes. En met die lekker gek ingestudeerde dansjes met z’n dj, natuurlijk.
En nu verder? Als ex-FunX-talent en Encore-host bereikte Amartey al een flink publiek, maar je zou zeggen dat-ie nog wel wat breder zou kunnen gaan met een goede hit en een boeker die hem op de juiste festivals weet te krijgen. Nu staat Roger Brouwn (Missin’ Link, boekt o.a. Broederliefde) toevallig met een dikke glimlach in de zaal mee te dansen…
Lees ook dit interview met Amartey op 3voor12 Noord-Holland.
Yasmine
Soundchecken met een stukje Pixies, dat is altijd een pré. De kelder van de Q-Factory is het hol waar de gruizigste bands spelen vanavond. De Amsterdamse garagerockband Yasmine valt zeker in die categorie. Maar vlak ook het pop-element van de band niet uit. Kleine klierige melodietjes, die lang door blijven suizen, zoals in afsluiter 'Chocolate Fingers'. Ritmisch een van de strakste bands uit de Popronde, die met hun staccato schwung de meisjes achteraan laten meeswingen. Vooraan zien we zelfs een van de zeldzame stagedives. Yasmine is het sterkst als ze zich beperken tot kleine poppy stuiterrifjes, wanneer ze echte grotere liedjes uitproberen vallen ze toch een beetje op hun bek. Maar zeker gaaf is als ze halverwege de set een nummer met een ingebouwd stil stukje ’ssst’ etaleren. Nog net iets meer van die humor graag en we beleven zowaar de reïncarnatie van The Presidents Of The USA.
En nu verder? Binnenkort hoor je Yasmine vast onder de reclame van een vitaminedrankje.
Kijk hier de sessie van Yasmine in 3voor12 Radio.
EUT
Telkens als je even onoplettend mee neigt te neurieën met de stuiterende 90’s-pop van EUT, lijken ze je meteen af te straffen. Wéér een onverwachte break, een Tom Morello-solo, een melodie die ontspoort en alle kanten op springt, een climax vanuit het niets. Aan ideeën geen gebrek, en dat is precies wat het zo leuk maakt. En dan ook nog een band waar de chemie vanaf spat. De zangeres steelt de show. Het ene moment grijnzend naar de bassist als ie weer eens een kreet slaat, dan weer gevaarlijk loerend of haar haren voor haar gezicht vegend.
En nu verder? Het moet raar lopen wil EUT volgend jaar niet de grootste doorbraak van de Popronde 2017-lichting gaan beleven.
Kijk hier ook de sessie van EUT in 3voor12 Radio.
Cute hoor, hoe broer en zus Tender en Pip Blom elkaar continu grijnzend aankijken. ‘Leuk hè?’ ‘Ja heel leuk!’, lijken hun pretoogjes te schreeuwen. Ze spelen hun puntige 90’s britrock-liedjes zo vurig dat je meteen snapt waarom ze ook zo vaak met de bandbus naar Engeland kunnen trekken dat ze er wat Popronde-shows voor moesten afslaan. De drummer heeft z’n bekkens al aardig aan stukken geslagen, Pip speelt precies zo sloppy gitaar dat het nog leuk is en spuwt haar teksten soms uit als een felle Courtney Barnett. Tender steelt ondertussen de show met nog coolere moves en een glittergitaar. En dan hebben ze ook nog matching Oasis-bandshirts!
En nu verder? Via een charmant Brits labeltje wordt haar muziek al gedraaid op BBC Radio 6 en ze staat in januari alvast op Eurosonic, dus duimen dat ze dat onstuimige spelplezier op een debuutalbum weet te vangen en daarna heel Europa door kan crossen. Leuk hè? Ja, heel leuk!
Lees ook dit interview met Pip Blom, of kijk de sessie uit 3voor12 Radio.
Figgie
Ongeveer een half uur voor aanvang hangt de grote zaal van de Q-Factory (en een ruim gedeelte van de rest van het gebouw) vol A4'tjes en stickers met twee losjes geverfde ruiten erop. Dat kan maar een ding betekenen: Figgie is binnen. De Utrechtse gasten houden wel van een beetje branding, dus hebben ze hun logo alvast door de hele zaal geplakt (zoals ze dat ook deden in de studio bij 3voor12 Radio). Een combinatie van gelikte strategie en vrolijk kwajongensgedrag, net zoals hun show vanavond. Eigenwijs en een beetje klierig staan ze op het podium: 'Ga dansen dan!', daagt frontman Paul Scheenstra zijn publiek uit. Maar ondertussen is het muzikaal een stuk fijnzinniger dan die brutale houding doet vermoeden: subtiel drijvende ritmes zoals The War on Drugs, wat licht psychedelisch gitaarwerk, veel warme elektronica en openhartige Nederlandstalige teksten. Het doet vermoeden dat onder die tegendraads scheve skatermutsjes toch stiekem hele softe boys verstopt zitten, en dat is eigenlijk juist charmant.
En nu verder? Het zal vast niet lang duren voor dat logo op de grotere Nederlandse festivals opduikt.
Kijk hier de sessie van Figgie in 3voor12 Radio.
Jagd maakte al indruk op de eerste avond van de Popronde, en de Amsterdamse indierockband is sindsdien eigenlijk alleen maar beter geworden. Juist door lekker niet subtiel of genuanceerd te doen, maar je gewoon vol in je gezicht te rammen met schokkerige gitaarriffs en acrobatische baslijnen. Jagd is snel, hard, rauw, schurend, piepend, schreeuwend. Het is een heleboel om in een keer te verteren, maar het slaat in als een bom. De eerste echt grote moshpit van de avond mag Jagd tot haar verdiensten rekenen, mensen worden op schouders gehesen, de energie in de zaal is net zo direct en aanstekelijk als op het podium. Jagd is zeker niet voor iedereen, want er komt zo veel op je af dat het grenst aan overkill. Maar overkill is ook precies de bedoeling, en dat doet Jagd als de beste.
En nu verder? De Popronde is eigenlijk perfect voor Jagd: gelijk beuken zonder er doekjes om te winden, of dat nou in een kelder in Meppel is of een Ierse pub in Groningen. Zo'n livereputatie kan alleen maar leiden tot grotere zalen met dubbel zo veel crowdsurfers.
Kijk ook de sessie van Jagd in 3voor12 Radio.
Korfbal
Luister, Korfbal is gewoon een heel leuk bandje. Op die onstuimige garagerockliedjes sta je vanzelf te springen, en als daar dan ook nog een aanstekelijke haakjes in zitten moet je jezelf tegenhouden om niet midden in de moshpit te duiken. Om nog maar te zwijgen over die fijne hoekige gitaarlijntjes, een beetje zoals The Strokes in frissere tijden. Met zwiepende halflange haren en een lekkere dosis jongehondenenthousiasme pakken de mannen van Korfbal moeiteloos de hele zaal in.
En nu verder? Behalve met Korfbal heeft Jaap van de Velde het ook behoorlijk druk met zijn andere band The Homesick, maar het is te hopen dat ie twee dingen tegelijk kan. Als het debuutalbum van Korfbal vol staat met dit soort fijne liedjes nomineren wij ze alvast voor de positie van de Nederlandse Parquet Courts.
Lees hier ook een interview met Jaap van Korfbal over debuutsingle 'Attak'.
Black Acid
De chaos van Black Acid doet het de hele popronde al goed, maar vandaag hebben ze het wat moeilijk in een akelig lege kleine zaal. Met zo weinig energie uit de zaal, valt het van het podium ook tegen. Opeens zijn de hooks van hun punky hiphop wel heel dun. Zo turn-up roepen in een galmend lege betonnenbak werkt ook niet zo lekker. Maar naar mate het voller loopt, zie je wat het rappende collectief zo goed maakt. Vijf gasten die het podium over rennen, zichzelf overschreeuwen en elkaar alleen maar verder op stoken, niet gek dat de pit alleen maar groter wordt. Misschien hebben ze het publiek nog net te veel nodig om het vuur aan te steken, in plaats van dat ze het zelf doen. Maar als het brand, dan vlammen ze.
En nu verder? Als ze geboekt worden op Appelsap, breken de mannen van Black Acid de tent al af nog voordat SMIB op het podium stapt.
Kijk hier de sessie van Black Acid in 3voor12 Radio.