Dave Budha komt zeldzaam eigenwijs op zijn nieuwe EP
Brabantse rapper vindt liefde en harmonie in de natuur, met een meisje of een likje MDMA
Er zijn weinig nieuwkomers in de Nederlandse hiphopwereld die zó snel zó een eigen stijl hebben ontwikkeld als Dave Budha. Op Tuinen van het Licht, zijn vandaag via Noah’s Ark verschenen tweede EP, weet je af en toe niet wat je hoort. Een soort vrije, associatieve spoken word-intro met fladderende hiphopbeat wordt opgevolgd door een gedichtje dat Tim Hofman in zijn iPhone lijkt te hebben ingesproken. ‘Vier Seizoenen’ blijft heel lang een teder indiefolk-nederpopliedje, totdat het outro opeens groots aanzwelt en Dave Budha zijn autotune laat knorren. ‘Waaier’ is dan weer een slicke future R&B-tune met een zwoel refrein en coole baslijn.
In zijn teksten is Budha op zoek naar liefde en harmonie, en die lijkt hij te vinden in de natuur, een likje MDMA of een meisje. ‘Ja, dat klopt precies!’, lacht de rapper. ‘Ik heb vrijwel alles een klein jaar geleden geschreven toen ik in een relatie zat, en we allebei in de gaten hadden dat het moeilijker werd en dood aan het bloeden was. Met Tuinen van het Licht heb ik geprobeerd een idyllische wereld te scheppen waarin ik alles goed kon laten komen, waarin ik haar niet zou kwijtraken. En de natuur? Ik heb de EP in een bosrijke omgeving gemaakt in een bungalow, maar de natuur heeft ook een mooie symboliek, vind ik: rust, sereniteit, liefde. Ik geniet meer van een bos of strand dan van de stad.’
Zijn inspiraties? Die zijn nogal divers: van Sampha en Travis Scott tot Herman van Veen, Boudewijn de Groot én Ramses Shaffy. Naar die laatste vernoemde hij zelfs het nummer ‘Ramses’, met een woordeloze brul in het refrein. ‘Toen Shaffy op leeftijd was, kon hij zijn teksten niet meer onthouden maar wilde hij nog wel performen. Hij ging achter een piano zitten freestylen en brabbelen, melodieën neuriën in plaats van teksten schrijven. Misschien is het ironisch: als rapper ben ik veel bezig met tekst, maar tegelijkertijd kunnen woorden de kracht soms juist wegnemen van het gevoel, en zijn melodieën veel puurder.’