Het was een goed jaar voor de festivals in de regio. Vestrock vierde tien jaar rocken in Hulst, Klomppop groeide weer een beetje en over het algemeen was overal wel een feest van jewelste. We presenteren in onze eindejaarslijst de 25 beste festivalshows van het afgelopen seizoen.
25. The Amorettes
Dijkrock
Django Boegheim is zo'n pareltje uit Zeeland die elke keer weer de aandacht blijft grijpen. Boegheim heeft een enorm fijne stem om naar te luisteren en ook zijn nummers wisten op DAER te overtuigen. Bijzonder aan het optreden was dat het helaas te vroeg ophield, voordat de stevige wind zijn podium aan stukken blies. Een te kort optreden, maar indrukwekkend genoeg voor de twintig minuten om bij te blijven.
Deze band was op het juiste moment op de juiste plek. Door het uitvallen van Circa Waves (die we geen seconde hebben gemist) werd Sports Team ingevlogen. De indierockband begint met het anthem 'M5' een beetje erkenning te krijgen en gaven dan ook een geweldige eerste indruk op het festival. Met de excentrieke zanger als kopstuk en strakke band zijn Sports Team zo'n band geworden waar je naar uit blijft kijken als ze weer in de buurt zijn. Toen 'M5' van het podium knalde was het feest compleet.
Coely, is ondanks de enorm opkomende golf van de Belgische hiphop nog steeds de koningin die de scepter zwaait in haar genre. Ook op Weitjerock liet ze weer zien waarom. De rapster die al voor Kendrick Lamar mocht openen heeft de afgelopen jaren onafgebroken getourt en dat is ook aan de kwaliteit van de set te zien. Met 'Don't Care' ging de wei plat.
La Jungle begint zo zachtjes aan een cultstatus te krijgen. Elke show brengt het duo zo'n intensiteit dat het altijd totale chaos wordt. Op DAER bestormde het publiek - tot afgrijsen van een steeds chagrijnig kijkende geluidsman - het podium, op Festival Zonder Naam sloeg de thermometer op tilt en op Made in Belgium zette het publiek het op een moshen. La Jungle's idiote noiserock met looppedaal en machine van een drummer mag je eigenlijk nooit meer missen.
AAD op Vestrock was voor zowel AAD als het Vestrock publiek een succes. De band zegevierde in een volle Kapel, het publiek was enthousiast en de sfeer was bijna magisch. Dat moment dat de band naar elkaar kijkt en blikken uitwisselt van "Shit, we hebben de show echt gemaakt!", dat moment van pure euforie, dat was het mooiste moment van heel de show. Lang leve AAD.
Pure perfectie. Balthazar gaf een gevaarlijk goede show op Crammerock. Met een nieuw bandlid, een nieuwe plaat en een nieuwe sound leek alles te kloppen. De soloprojecten - Warhaus, J. Bernardt en Zimmerman - haalden al hun invloeden bij elkaar voor één van de beste Balthazar-shows die we ooit zagen. 'Blood Like Wine', 'Do Not Claim them Anymore' en het meer recente 'Fever', alle grote klappers kwamen voorbij. Alles klopte, de band had er zin in en het publiek was uitzinnig.
Je hield ervan of je haatte het. Maar één ding was zeker: Borokov Borokov gaf een onuitwisbare indruk. Het feestje was aan alle kanten aan. De band stond in het midden van de tent te spelen, spacen, schreeuwen. Het publiek stond erbij en keek ernaar of ging volledig uit zijn dak. Één van de leden van Borokov Borokov probeerde nog in een tentpaal te klimmen, viel op de grond en moest er zelf het hardst om lachen. Enkelen uit het publiek hebben nog in de mic geschreeuwd en iemand bracht nog 'Poep in je Hoofd' ten gehore. De beste clubnacht mogelijk, maar dan op Klomppop.
Een beetje vreemd zicht was het wel. De Kaiser Chiefs komen energiek het podium op, al had zanger Ricky Wilson zich backstage nogal ongelukkig zijn arm in het gips moeten helpen. Juist dat voorval gaf de Chiefs de energie die ze nodig hadden om de eerste Vestrock-dag helemaal kapot te headlinen. Alle hits waren er, de nieuwe nummers deden het zelfs goed en het Vestrock Blond vloog rijkelijk over de bar en publiek. De Kaiser Chiefs waren weer helemaal terug.
Bitterzoet, dat was het. De Raggende Manne eindelijk op Klomppop te zien, al is het één van de laatste shows van de band ooit. Vuilgebekt en vol vuur in de ogen slaan de band de Spectra tent in tweeën met punk, jazz en legendarische klappers als 'Het rijd niet', 'Ik vind je leuk' en natuurlijk 'Poep in je hoofd'. Een ongeneeslijk zieke Bob Fosko laat zich echter niet kennen en geeft met zijn Raggende Manne één van de meest legendarische shows die Klomppop ooit heeft gezien.