Filthy McNasty opent het festival met speedrock met ballen. Het lijkt Peter Pan Speedrock maar dan met een enorm(e) charismatische zanger. Ondanks de vrijwel lege zaal weet hij iedereen om zijn vinger te winden en de zaal te vullen met zijn aanwezigheid. Voor het nasty gedeelte van de bandnaam heeft hij een stel getalenteerde mannen achter zich die speedrock mixen met verrassende hardcore breaks. Een fijne en coole opener.
It It Anita overwon onze harten op Klomppop 2016 en we zijn maar al te blij de band weer te zien. Sindsdien is hun debuutalbum uit en zijn de mannen van It It Anita mogelijk nóg beter geworden. De band presenteert zich in een nieuwe vierkantsformatie waarin de mannen elkaar aan kunnen kijken tijdens het spelen - dit is visueel interessant, maar de blikken die de drummer uitwisselt met zijn compagnons spreken boekdelen. Intense, aanjagende blikken vuurt hij af terwijl hij zich kleddernat van het zweet op zijn drums stort. We worden er stil van: de keiharde noiserock van It It Anita weet emotie op te wekken en slaat ons stomverbaasd achterover. De band verkeert in een topvorm waar je bang van wordt. De gitarist smijt zichzelf in het publiek en gooit er nog een statafel achteraan. Nu moet het gebeuren. De band duikt kopje onder in het publiek, maar houdt het hoofd boven water. Dit moet wel het beste optreden van Gebouw-T zijn van dit jaar, zo niet ooit.
Cocaine Piss, je haat het zo dat je ervan houd of je houdt ervan om ze te haten: geen middenweg. De meest lelijke muziek wordt met zo’n bak energie gebracht dat het geweldig is. Expres die gitaren zo slecht mogelijk laten janken terwijl het fundament van de bas en drums gevaarlijk strak blijven. En dan is er nog Aurélie Poppins, het duivelskind van een zangeres, die als een wervelwind over het podium en door de zaal en zelfs het rookhok raast. De ‘no fucks given’-atittude is precies wat het zo goed maakt, maar bijna driekwartier lang twee-minuten-punk is net iets teveel van het goede. Cocaine Piss raast en tiert maar piekt een kwartier te vroeg.
In circa een halfjaar tijd zien we Jannes van Kaam in vier verschillende gedaantes: solo tijdens Muziek bij de Buren, in de T-Strijd met SHOW ME WHAT YOU GOT!, in Bongloard en nu als afsluiter met FFOOSS. De fuzzrockliefhebber wéét maar niet van stoppen en laat nu niet als gitarist zien wat hij in zich heeft, maar als drummer met gitarist Sophia de Geus naast zich. Het duo geeft niet de meest strakke set van de avond maar wel het meeste plezier. De band baant zich lachend door hun set met simpele maar rake klappers. Jannes loopt wat te klooien met zijn delay-effecten op zijn vocalen en nodigt vervolgens het publiek uit om bij de toegift mee te dansen op het podium. Als je zovaak in Gebouw-T te zien bent hoef je niemand meer te overtuigen, alleen nog maar lol te trappen tijdens het spelen. FFOOSS knalt (met een spectaculaire lichtshow) en sluit het festival waardig af.
Festival Zonder Naam was in de januari editie een beetje de weg kwijt, maar herpakt zichzelf dubbel en dwars met hun beste editie tot nu toe. It It Anita stond op zo’n enorme hoogte dat dit in de toekomst moeilijk overtroffen zalworden. Ga ze zien nu ze nog in bloedvorm verkeren!