Hoeveel kleuren en soorten regenponcho’s er bestaan? Blijkbaar heel veel. Doorzichtige, gele, blauwe, roze. Met sterretjes, met stipjes, met streepjes, de hele verzameling was te zien zaterdag op WeitjeRock. Want het regent in IJzendijke. Een. Hele. Dag. Lang.

Het is nog vroeg op de middag als een jonge dame met een zucht haar, aan de ingang gekregen, poncho over haar panter bloesje trekt. Ze kijkt omhoog, zucht nog eens en loopt dan kordaat het veld op. Poncho aan en gaan. Het geldt voor alle bezoekers, medewerkers en organisatoren. Onder het tentje waar het panter bloesje even schuilde wordt nog druk buienradar gecheckt door andere vroege bezoekers. Het biedt weinig soelaas. Het wordt niet droog.

Als halverwege de middag Eut het podium beklimt breekt de zon even door. Figuurlijk dan toch. “Iezendieke!” frontvrouw Megan de Klerk trekt het weitje mee in haar tomeloze enthousiasme. De Amsterdammers swingen als een tiet en brengen de zomer terug. Iets eerder probeerde Jaguar Jaguar het zelfde te doen, maar met iets minder resultaat. De Belgen houden het wat afstandelijker maar krijgen wel als eerste de voetjes van de vloer. Al worden de singles ‘Tricks’ en ‘So Long’ wel erg uitgesponnen om het gebrek aan voldoende nummers te compenseren. De Middelburgse Britpoppers Peer rocken het weitje serieus, jammer dat deze band niet later geprogrammeerd staat. De andere ‘Zeeuwse’ inbreng dit jaar is AAD. De band heeft mooie liedjes. Een erg slecht geluid en een lege wei maken de vroege show niet memorabel. Het zelfde gaat op voor Steenworp winnaar Makimura die het festival opent.

Het panter bloesje heeft bij de ingang ook een zonneklep gekregen. Vandaag vooral handig om je capuchon beter op je hoofd te houden. En je krijgt minder water in je ogen door het opstaande randje. Het is een kolderiek zicht. De WeitjeRock bezoeker laat zich niet uit het veld slaan door een beetje water. Mozes And The First Born is solidair met het publiek en brengt hun energieke poprock gehuld in slechts een boxershort en doorzichtige poncho.

Het weer is natuurlijk het gesprek van de dag en de weersites hebben waarschijnlijk geen idee waarom er zo’n datapiek is vanuit IJzendijke. Een ander gesprek van de dag is de late afzegging van The Amazons. De Engelse band heeft besloten niet door de kanaaltunnel te komen maar de boot te nemen. En die vaart niet vanwege het slechte weer. Dan moet je net op Zeeuws-Vlaanderen zijn: “Oe de boat vaar nie?”

Het hele programma schuift nu gewoon in elkaar, met iets meer tijd tussen de acts. Goed opgelost, dat zeker. Heldin van de dag is zondermeer Coely. Wat een show! Wat een energie en wat een goede act. Hiphop, funk, soul, jazz. De Antwerpse combineert het allemaal. En even geen gitaarband is ook wel eens fijn. Er mag gedanst worden, nee bij Coely moét er gedanst worden. En dat wordt er. Het hele veld gaat los op de tonen van de koningin van ‘t Stad. In drie woorden: Fan-tas-tisch! Ook bij de Heideroosjes gaat het veld los. Crowdsurfen, circlepit, alles uit de kast voor deze Limburgse punkrockers. Ze spelen hun mooiste (‘Ik Zie Je Later’) en natuurlijk het beste uit hun oeuvre. Onder andere ‘Klapvee’, ‘Iedereen Is Gek’en ‘Fist Full Of Ideals’. Ze worden allemaal meegebruld, tot groot plezier van de band zelf die veel beter in vorm is dan een week eerder op het Kneistival in Heist.

Kers op de taart is The Blackbox Revelation. Deze Belgen weten als geen ander hoe je een festival moet bespelen en doen dat ook. Geen half werk. De band haalt het qua energie niet bij Coely maar zet wel een zeer solide show neer. Niets op aan te merken. Meer van dit graag. Als het bij afsluiter Dr. Lektroluv dan eindelijk droger wordt, gaan de poncho’s uit. Ook bij het panterbloesje. Dansen, dansen, dansen op de beats van deze gemaskerde dj. Er is geen ontkomen aan. Volgend jaar een nieuwe afspraak op t weitje. Weer of geen weer.