Voor de 39e editie op rij is het de organisatie van Anywave gelukt om weer een programma neer te zetten met voor ieder wat wils. Op donderdagavond een keur aan tribute-acts; vrijdagavond de beurt aan Rondé, Toffe Haan en Poke. Zaterdag is dé festivaldag van Anywave.

Het Zierikzeese Morjak (voorheen Zinkzand) mag het festival deze middag openen voor een thuiswedstrijd. Wiebe Radstakes schip is voor dit optreden in de haven afgemeerd om zijn tournee per boot zo goed als af te kunnen sluiten. Het klinkt weer heerlijk rommelig. Teksten over zeemansverhalen en droevenis zetten het al aanwezige publiek in beweging. Potential Wonder lokt even later het publiek naar de zaal toe, zodra hun tonen zijn gezet. De band weet zich steeds beter en strakker neer te zetten en de set is al beter in balans wat betreft rustige en meer dansbare nummers. Bas de Meijer is ook aangetrokken om met zijn BDM Experience Band de boel wat op te zwepen. Het lukt aardig, al blijft het merendeel van het publiek buiten de tent staan. Lokale helden zijn er vandaag genoeg te vinden op het affiche. Charades won al diverse bandwedstrijden, speelde in allerlei zalen en festivals en speelde eerder vandaag nog een set op Wantijpop in Dordrecht. In de zaal gaat het er rustig aan toe, al bloeit de band open met het vorderen van het optreden.

Onofficiële headliner van Anywave is toch wel TreeHook. Hun laatste wapenfeit stamt alweer uit 2017, maar liveshows spelen ze nog vaak genoeg. Ditmaal heeft de band ervoor gekozen om net als alle andere bands te spelen op het podium, in plaats van midden in de tent zoals vorig jaar. Desalniettemin is het chaos in alle vormen en maten. Maric en zijn bandleden kiezen er wederom weer voor om de boel flink op stelten te zetten en geven vol gas. Niks is te gek. Maar blijft het hierbij? Nee. Maric waagt letterlijk een sprong in het diepe en crowdsurft over het publiek, terwijl hij verder zingt en de band doorspeelt. Een grote chaos, maar o, wat fijn. Zierikzee op z’n best. Een pareltje uit het Belgische Leuven is de postrock/shoegaze band Slow Crush. Dromerige liedjes, omlijst met de zuivere stem van de frontvrouw – al kan je vrij weinig verstaan van wat ze zingt, gezien de vocalen haast opgaan in het geluid van de band. De lat voor de rest van de avond ligt wel hoog. De avond, en daarmee ook het festival, eindigt met optredens van Nou En, Transmitter en de Anywave-band.