Het jaar 2020 gaan we nooit meer vergeten. Ondanks de beperkingen was er gelukkig nog meer dan genoeg te beleven op het gebied van muziek in Groningen. Onze schrijvers blikken terug en lichten hun persoonlijke hoogtepunten uit.

Door Thomas Vos

Groot is het contrast met vorig jaar; toen worstelde ik nogal met het maken van een keuze voor mijn hoogtepunt en koos ik uiteindelijk voor Stadspark Live, waar ik onder andere Police-legende Sting zag. Dit jaar heb ik niet één concert bezocht voor 3voor12. Als ik dan toch een hoogtepunt moet kiezen, is dat het interview met de Groningse hiphoppers van WadAap dat ik in oktober schreef. Het interviewen was weer even wennen, maar gelukkig hadden Richard (rapper) en Douwe (producer) een prachtig verhaal dat ze vol passie vertelden. Het werd dan ook niet zozeer een interview, maar gewoon een fijn gesprek waarin de jongens telkens weer nieuwe anekdotes oplepelden die heel mooi in het verhaal pasten. De hiphop van WadAap brengt me weer deels terug naar de jazzy nineties hiphop van acts als The Pharcyde, maar herbergt ook een boodschap die anno 2020 zeer actueel is: het leven zit vol strubbelingen, maar die kunnen we ook weer overwinnen, zoals Richard ons naarmate hun album vordert duidelijk maakt. Een absolute luistertip!

Het hele artikel lees je hier.

Door Femke Hoornstra

Tussen de woonwijken verstopt zit de werkplaats van Knetterijs. De kunstenaars hebben het niet makkelijk tijdens de pandemie omdat veel evenementen in het water zijn gevallen. Toch zijn Maarten Huizing en Douwe Dijkstra van het Groningse kunstcollectief niet bij de pakken neer gaan zitten en maken ze cover art voor artiesten (die dus ook niet stil zijn blijven zitten!) en kunst voor bekende kranten. Dit artikel werpt een blik op de kunstenaars die werk maken voor veel artiesten en locaties te Groningen en belicht daarmee een essentiële maar toch ondergewaardeerde factor van de muziekscene in de provincie. 

Het hele artikel lees je hier.

Door Hadassa Oostindiër

Vlak voor alles anders werd, was er in januari ESNS 2020. Tijdens Grunnsonic werden we door Martijn van der Zande meegenomen op een emotionele tocht. Verhalen die al zingend door de ruimte raasden. Waar je geraakt werd door nummers die je lieten afdwalen en graven in de herinneringen van je gedachten. Vervolgens belandde je weer in één klap in de realiteit. De onvervalste zwartgalligheid van DOR vertelde je dat het oké is om je niet oké te voelen. Dat er ruimte mag zijn voor ellende. Van “een wereld die naar de kloten gaat” via een “laat me even, ik kan het straks wel weer aan” naar een “als het toch eens goed met me zou gaan.” Muziek met een boodschap in je moerstaal die toch lekker dansbaar bleek. In een volgepakte Warhol werden we voorbereid op een wereld die met terugwerkende kracht meer realiteit bleek dan een schim in je gedachten. 

Het hele artikel lees je hier.

Door Milan Bos

In maart lag de dreiging van COVID-19 al op de loer, maar het besef over wat voor gevolgen het kon hebben was nog niet helemaal ingedaald. Velen verwachten wel een lockdown maar: ‘die zou wel snel weer over zijn’. Het festival Grasnapolsky in oude strokartonfabriek De Toekomst verliep dan ook tamelijk onbezorgd en was weer beter georganiseerd dan het jaar ervoor. Het was winter dus men zat lekker dicht bij elkaar in de diverse, mooi aangeklede fabriekshallen, te luisteren naar muziek. Het kende een van de eerste live shows van Froukje, en Goldband was toen ook nog maar net aan zijn opmars begonnen. Hoogtepunt was natuurlijk een crowdsurfende Jordy Dijkshoorn van De Likt en Het Gezelschap. Toen heel gewoon, nu bijna onvoorstelbaar. Grasnapolsky was altijd al een feestje van warmte en gezelligheid. Nu we een winter zonder dergelijke feestjes tegemoet gaan wordt de herinnering eraan nog warmer. 

Het hele artikel lees je hier.

Door Alex van der Meer

De setting van de avond was raak, het gesprek een genot. We ontmoetten het synthwave duo Breekbaar - Daniel Janse en Rick van Lier - op vrijdag 25 september in galerie With Tsjalling. Het interview was associatief en gemoedelijk. Gedurende het gesprek klonk echter de performer-kant van Rick en Daniel ook steeds vaker door. Het was een subtiele transformatie die een inkijk gaf in de podium-uitstraling van het duo.

Na het gesprek liepen Rick en Daniel naast elkaar, elk met een fiets in de hand, terug in de onlogica van wat we de normale wereld noemen. Het was een beeld om te onthouden. Het ritme van elkaars passen, de natuurlijke fysieke nabijheid. Het was buitengewoon in orde. Breekbaar liet zien een voorbeeld te zijn van een entiteit van diepgewortelde vriendschap, de som groter geworden dan de individuele delen. Dit was natuurlijk voor het duo de reden om vol vertrouwen de eigen creativiteit als basis te nemen kunnen nemen, zonder te hoeven denken aan concessies. De kracht van Breekbaar onvergetelijk gevat in een alledaags doch bijzonder beeld: vriendschap.

Het hele artikel lees je hier.

Door Nynke Koornstra

Uniek was het zeker: de grote zaal van Vera vol gezet met tafeltjes en stoeltjes, bedoeld voor de 25 meiden die een ticket hadden gekocht of gewonnen voor het optreden van de Groningers Blanks en The Vices. Spannend ook, want in juli was de eerste coronagolf net voorbij en had Vera, zacht uitgedrukt, een rustige periode achter de rug. Bovendien stond middenin de zaal een grote camera opgesteld die de optredens van Blanks en The Vices vast zou leggen en live uit zou zenden op de website van 3FM. 

Beide optredens overtroffen de verwachtingen. The Vices speelden alsof hun levens er vanaf hingen en de zaal vol stond met mensen. Ook het publiek keek enthousiast naar de ambitieuze garagepopband, die met een kort optreden vol melodieuze liedjes als Life Grows en de populaire single Boy een krachtige en indrukwekkende show neerzetten. Blanks zong in een swingende act vervolgens moeiteloos zijn vrolijke hitjes aan elkaar en kreeg daarmee de aanwezige fans op zijn hand. Onder andere Sweaters en Silly People passeerden de revue en voordat de toeschouwers er erg in hadden was de ook het optreden van Blanks, vol vrolijke beats en coole synthloopjes, alweer voorbij.

Het hele artikel lees je hier.

Door Jürgen Visser

Ondanks de omstandigheden hebben we dit jaar van menig Groningse artiest nog veel mogen zien. Eén van de bands die me keer op keer wist te verrassen is de gypsy jazzband Them Dirty Dimes. Met een aantal singles, video's en livestreams wisten ze zich door het jaar heen behoorlijk in de kijker te spelen en ik was dan ook blij dat ik ze in november mocht interviewen. In een verrassend ontspannen en gezellig gesprek deden ze uit de doeken hoe ze het jaar hebben beleefd en wat de plannen voor komend jaar zijn.

Het hele artikel lees je hier.

Door Martin van Loon

Hoogtepunten bij 3voor12 zijn er voor mij nog niet veel, dat komt omdat ik pas sinds september bij 3voor12Groningen zit en we door de corona helaas wat minder dan normaal te doen hebben. Wat er voor mij uit sprong was de eerste recensie die ik voor 3voor12 mocht schrijven over de albumpresentatie van Huub Prins in Vera. Dit was een concert dat mij zonder 3voor12 waarschijnlijk voorbij was gevlogen en waar ik in eerste instantie niet snel heen zou zijn gegaan. Ik wist na het luisteren van de muziek op Spotify nog niet zo goed hoe het live tot zijn recht zou komen en of het mijn ding was. De show bleek echter ontzettend uniek te zijn. Huub Prins heeft een bijzondere stijl die niche weet te pakken, dit was ook te zien aan het publiek. Dankzij deze show zal ik meer uit mijn comfort zone gaan wanneer ik overweeg naar een optreden te gaan van iets waar ik normaal niet zo snel heen zou gaan.

Het hele artikel lees je hier.

Door Caroline van Wijngaarden

Sinds afgelopen zomer maak ik deel uit van het leuke 3voor12groningen team. Van de ene lockdown naar de andere kreeg de muziekscene in 2020 een hele gekke vorm. Er is veel interessante muziek uitgebracht, maar helaas weinig optredens om bij te wonen.  Voor mij zijn de laatste optredens die ik heb mogen bijwonen alweer bijna een jaar geleden. Gelukkig zijn we met z’n allen niet bij de pakken neer gaan zitten! Het was een jaar waarin men genoodzaakt was om nog creatiever te gaan denken, en dat is geloof ik best goed gelukt.  

Het leukste stuk wat ik dit jaar heb mogen schrijven ging over de debuut-EP van het duo Breekbaar: Liefde Leven Eenzaamheid. Dit was tevens mijn eerste artikel! Ik hou erg van muziek met een vreemd randje, dus om in dit album te duiken vond ik dan ook erg tof om te doen. Als mede-millenial kon ik me goed vinden in hun vage, ironische teksten, die zowel iets als niets lijken te zeggen. In een jaar dat zó op losse schroeven stond, vatte deze EP voor mij de stemming goed samen - bewapend met ironie kun je de somberheid van het leven te lijf gaan.

Het hele artikel lees je hier.