Met een mannetje of twintig begint de Warhol rustig vanavond. Drie mannen lopen de trap op. Voor de verandering heeft singer-songwriter Martijn van der Zande vandaag namelijk een bassist en een slagwerker meegenomen. Een goede keuze, want nu komen de hints naar de genres rocksteady en reggae extra goed uit.
Van der Zande neemt je met zijn liedjes mee, op een emotionele zoektocht naar de voordeur van zijn vader; voor je het weet ben je aanbeland op de kade van Nes met je haren in de wind. Van der Zande is één van die muzikanten die een verhalende gave bezit die je gelijk weet te raken. Dat hoge noten van onderaf benaderd worden, is daarom niet eens storend. Vertellende kwaliteiten zoals we die kennen van VOF de Kunst, gebracht op zo’n directe manier dat je er niet omheen kunt. Liedjes die niet veel nodig hebben. Behalve een podium waarop ze verteld kunnen worden. En dat is precies waar Van der Zande vanavond zo goed in is.