Op het podium is Breekbaar als act een hele ervaring, en door de recent uitgekomen EP, Liefde Leven Eenzaamheid, ontstaat er alleen maar meer reuring rond dit duo. Wat is hun kracht? En waarom maakt Breekbaar altijd iets los bij toeschouwers en luisteraars? Tijd voor een gesprek en een kennismaking met de mensen achter de maskerade en het vermaak. Een gesprek over clichés, grappen en droge beats, maar vooral over vriendschap.

Niet steeds hetzelfde

Rick van Lier en Daniel Janse zijn sinds november 2018 actief als het duo Breekbaar. Rick is de zanger/poëet van het duo; hij wisselt zang af met spoken word. Daniel verzorgt het muzikale geluid van de act als de man op de synthesizer. Om Breekbaar muzikaal te duiden zou je het kunnen omschrijven als een synthpop-duo. Al zou de term synthwave wellicht nog beter kunnen passen. Rick: “Wave is op zich logisch want er zijn veel jaren ‘80 invloeden; de simplistische beats en melodieën, de slam-poetry. In de jaren ‘80 had je veel duo’s van iemand met een synthesizer en een zanger.”

Ondanks dat Breekbaar alles behalve cliché te noemen is, worden de bekende thema’s niet genegeerd. De teksten worden over het algemeen relatief makkelijk gevonden. Deze komen bijna altijd uit lijden voort, een behoorlijke inspiratiebron voor Rick. “Ik heb slechts twee dingen geschreven die eruit geperst moest worden”, zegt hij. “In de popscene gaat het bijna altijd over hetzelfde thema, en dat is liefde, leven en eenzaamheid. Dat klinkt heel cliché en ik kan er omheen lullen of het heel moeilijk maken, maar dat is het niet. Het komt altijd op bepaalde thema’s neer en die kaarten we ook aan.”

Als er een nummer wordt gemaakt, begint het bijna altijd met de beat. “Het is een beetje aankutten en dan is er op een gegeven moment iets. Dan is het gewoon nice”, geeft Daniel aan. “Ik was voorheen drummer, en nu ben ik een beetje op piano’s gaan 'drummen' Ik kick op het minimalistische daarvan. Less is more en korte droge hit. Ik drum nu helemaal niet meer, het is een beetje saai gewoon. Een “piano” heeft eindeloos nieuwe geluiden. Ik probeer ook de set die we hebben elke keer opnieuw te schrijven. De instrumenten die ik dan voor me heb om die dan te gebruiken. Dat is qua performance ook spannend, dat je niet elke keer naar hetzelfde nummer luistert.”

© Donald van Tol

Ontsnappen

Het eerste nummer van het duo was Escape Party. Het ontstond naar aanleiding van een filmpje gemaakt door Rick. Hierin zat hij halfnaakt in zijn kamer terwijl hij sombere teksten uitsprak. Op een gegeven moment liet hij het filmpje zien aan Daniel.

Volgens Rick begon het daar allemaal mee. "Het balletje begon te rollen.” Daniel: “Toen hadden we zoiets van “laten we iets maken”, en toen hadden we heel snel het nummer Escape Party.” 

Escape Party staat nogsteeds op de setlist, al spelen ze het nummer volgens Rick nu wel wat anders dan eerst. “Deze vinden we nu zo irritant omdat we hem zo vaak hebben gedaan, vandaar dat we hem nu 20 dpm’s sneller spelen. Het is niet zo dat het saai is, want we staan nog steeds achter de tekst van het liedje. Escape Party staat voor als je iets niet leuk vindt en dat je naar een feestje wil om te ontsnappen. En dan ga je naar het feestje en dan heb je lol.” 

“Ik vind het dan ook weer leuk omdat je het nummer steeds aanpast” vult Daniel aan. “Ik heb sinds kort een drumcomputer uit de jaren ‘80, een Yamaha RX, het is zo’n belachelijk stom ding, de samples zijn zo zwak, zijn zo matig. Je moet heel veel moeite doen om een nummer te programmeren. Je moet oneindig veel knopjes indrukken de hele tijd. Dat proces is eigenlijk best wel vet, ergens. Het idee dat je er zoveel moeite voor hebt gedaan en dat op het podium te presenteren. Dan wil je weer iets anders en dan heb je geld en dan koop je dat. De nummers worden dan weer weer 'nieuw' vanwege een ander apparaat.”

Rick: “Daarom hebben we waarschijnlijk niet zoveel nummers gemaakt. We vernieuwen ze elke keer.”

“Sommige mensen zeggen juist dat we met die grapjes door moeten gaan want die vinden de nummers kut.”

© Donald van Tol

Een stukje breekbaarheid

Daniel is niet geschoold in piano en Rick heeft nooit zangles gehad. “Dat is een stukje breekbaarheid, denk ik”, geeft Daniel aan. Daniel heeft wel veel drumles gehad en Rick wat lessen op de bas, maar die muzikale achtergrond is alles behalve de basis van het bestaan van de band. Volgens Daniel was die al heel vroeg gelegd. “We kennen elkaar van de basisschool. Alleen hadden we nooit verwacht samen iets te doen op muzikaal gebied.”

Rick vult aan: “Muziek was niet het belangrijkste, maar vriendschap. Die is niet gebaseerd op dingen die je gemeen hebt, maar op dat je elkaar diep van binnen leuke gasten vindt. Dat overstijgt heel veel.” “Voor een band is het heel handig,” zegt Daniel, “dat je zo bent met z’n tweeën. Je begrijpt elkaar.”

Het is dan ook moeilijk voor te stellen dat Breekbaar er nog een muzikant bij zou kunnen betrekken. Wellicht wel met het idee om het mooier te laten klinken, maar het is erg lastig voor een nieuwe individu om een eigen positie te verwerven naast zo’n hecht tweemanschap. “Het zou zeker mooier kunnen zijn voor onze muziek,” bedenkt Daniel. “Maar dat willen we niet, we willen ook niet de controle weggeven.”

Rick is het daar mee eens: “We kunnen allebei erg met onze eigen dingen bezig zijn. Daniel met de instrumenten en ik met de teksten, als je daar dan iemand bij zet, raakt het uit balans.”

Spannende optredens

Wat vooral goed lijkt te werken zijn de optredens. Breekbaar is niet iets wat normaal is; het is muziek maar ook puur vermaak. De act heeft zeker serieuze kanten en emoties zoals verdriet. En daar wordt ook echt iets mee gedaan. Aan de andere kant kan het kan niet altijd serieus zijn. “Je kunt grappigheid gebruiken als extra verlengstuk”, vertelt Daniel. Het duo heeft daarom veel stukjes voor tussen de nummers; dat ze elkaar een zoen geven, in een jurk optreden, of dat Rick een acrobatenact opvoert. “Sommige mensen zeggen juist dat we met die grapjes door moeten gaan omdat ze onze nummers kut vinden. Andere mensen zeggen juist dat we alleen met de nummers bezig moeten zijn,” aldus Rick. Volgens Daniel houd het de show ook enerverend. “Ik heb gehoord dat mensen het na elk nummer spannend vinden wat er komt.” 

Soms lijkt het tijdens een performance wel dat Rick de dominante figuur is, maar dat is in werkelijkheid niet zo. In het echt werkt het niet goed als er één iemand is die even wat meer bazig gaat doen. Wellicht kunnen we dan ook concluderen dat het juist die gelijkgestemdheid, op basis van oprechte vriendschap, de kracht van het duo is. De onbreekbare vriendschap als de kracht van Breekbaar.