Bij het inrichten van een nieuwe woning moet je vaak een paar keer schuiven met het meubilair voordat de opstelling echt klopt. Hetzelfde geldt voor festivallocaties. Hoewel er tijdens de eerste editie in Scheemda al goed gebruik werd gemaakt van het pand en wij toen al erg enthousiast waren, lijkt Grasnapolsky nu pas echt goed in De Toekomst te zitten. Veel is hetzelfde gebleven, maar het zijn altijd de kleine dingetjes die het hem doen. Waar bezoekers vorig jaar buitenom moesten lopen om bij een ander podium te komen, wat door weer en wind voor veel irritatie zorgde, is dit jaar de sloophamer ter hand genomen om de tussenmuren te voorzien van passages. Alleen voor de foodtrucks, toilet, en een aantal onderdelen van het kunst- en expeditieprogramma, zoals de kunstinstallatie Hyperplanar in de Hakselaar, moet je nog naar buiten. Een kleine aanpassing met een grote impact. In dit seizoen is het namelijk erg prettig om niet telkens om het hele gebouw heen te hoeven om de volgende show te zien. Daarnaast voelt het festival ook meer als één geheel, waardoor je ook minder het gevoel hebt mogelijk iets te missen. Ook de eetgelegenheden bieden meer garantie op een droge outfit. Waar je vorig jaar nog onder een tentdoek zat waar de regen onderdoor waaide, zit je nu in een knusse groentekas die voor de gelegenheid op het terrein is gezet.
Het is weer zover! Winterfestival Grasnapolsky vindt voor de tweede keer plaats in fabriek De Toekomst in Scheemda. Vorig jaar verhuisde het evenement van het Veluwse Radio Kootwijk naar deze nieuwe locatie en hoewel dat al een heerlijk weekend was, lijkt het festival dit jaar toch meer op zijn plek te zijn in de grote fabriekshallen. Opstellingen zijn veranderd en routes verlegd, met positieve gevolg. Daarnaast is er ook weer een grote verscheidenheid aan muziek en kunst verzameld in de oude fabriekshallen.
De kleine dingetjes
Intimiteit en charme
Maar dat is niet het enige waarmee de organisatie de sfeer heeft weten te verhogen. Ook door het podium van de Kartonbaan tegen de linkerwand te zetten en bij andere zalen meer tussenwanden neer te zetten is de intimiteit enorm vergroot. De oude fabrieksruimtes voelen nu minder groot en ook is het binnen behagelijker, al kan je nog steeds wel beter je jas aanhouden. Het is daarnaast duidelijk dat De Toekomst langer in gebruik is en er veel is opgeknapt de laatste tijd. Gelukkig nog niet zoveel dat de charme die een vervallen fabriek met zich meebrengt is verloren, maar genoeg om aan de eisen van de moderne festivalbezoeker te voldoen. Minder stof en graffiti, maar nog meer dan genoeg scheuren en kale bakstenen muren.
Wel jammer dat er minder ruimte is voor de kunstwerken die vorig jaar bijna elke hoek sierden. Daarnaast heeft ook Zomaar Radio het veld moeten ruimen. Daar staat weer tegenover dat literatuur en woordkunst een plek heeft gekregen. Toch lijkt de kunst bij deze editie meer aankleding dan een hecht onderdeel van het programma te zijn. Niet dat zij daarom minder indrukwekkend is. Zo kan je uren blijven kijken naar Contemplation Space van Noortje Haegens en is Fluxit een schitterend herkenningspunt op het festivalterrein.
Muziekprogrammering staat als een huis
De grootste constante factor is ook meteen de belangrijkste. De muziekprogrammering van Grasnapolsky staat ook deze editie weer als een huis. Het weekend bied een heerlijke variatie aan Nederlandse underground en popacts, aangevuld met enkele kleurvolle buitenlandse acts. Het doel van het festival is om te ontdekken, en met deze programmering lukt dat ook weer prima. Het festival weet het weer klaar te spelen om elke dag voor iedereen minstens twee acts te programmeren die super zijn, twee die vreselijk zijn en twee waar je nog nooit van gehoord hebt. En die combinatie maakt het eigenlijk wel lekker. Want KIEFF klinkt opeens nog veel leuker als je daarvoor in slaap bent gevallen bij IKRAAAN.
Een act als Jo Goes Hunting, het geesteskind van multi-instrumentalist Jimmi Jo Hueting, zet vrijdag het Verzendlokaal op z'n kop met aanstekelijk dansbare optreden doorspekt met onnavolgbare ritmes. De Volkskrant omschreef het als 'een potje muzikale anarchie' en dat dekt wel aardig de lading. Later op de avond blaast COLLIGNON de bolkokers (tevens misschien wel de tofste ruimte van de fabriek) weg met electronica beïnvloed door Zuid-Amerikaanse, Afrikaanse en Arabische muziek.
Het feit dat er geen (al te) grote acts op het affiche staan draagt enorm bij aan de lekkere sfeer die er in De Toekomst hangt. En als er dan grote jongens staan zijn het de mannen van Het Gezelschap en De Likt, die toch het hele weekend blijven hangen (Jordy Dijkshoorn heeft zelfs zijn eigen kopstootbar verstopt op het terrein en is dit jaar Burgemeester van Grasnapolsky). Het moge duidelijk zijn: Grasnapolsky is er voor de gezelligheid en om nieuwe dingen te ontdekken, en dat is weer gelukt.