Het eerste hoogtepunt is Compact Disk Dummies op Breda Barst. Sowieso is het voor mij een verlate verrassing dat ze er zouden staan. Ik heb de aankondiging gemist, en kom er ongeveer een week voor het festival achter dat mijn Vlaamse emo-electrohelden gewoon in Breda spelen. De hype zit hoog in m’n bol en tijdens het optreden blijkt dat meer dan terecht. De frontman blijkt gewoon een leipe stuntknul te zijn en de ontzettend dansbare tunes met doordringende bastonen komen steengoed tot hun recht.
Op Breda Barst heb ik ook Tamino gezien, die een eervolle vermelding verdient in dit lijstje. En toch, deze jongeman heeft een wow-factor, maar de’ verrassingswow’ is er voor mij al af, aangezien ik hem eerder heb gezien op Valkhof Festival in Nijmegen. Maar daar draait mijn jaarlijstje om: met je bek vol tanden staan en jezelf afvragen waarom je geen moeite hebt gedaan om zo’n artiest eerder te zien.
Linde Schöne is daar een voorbeeld van. Haar EP’s hebben regelmatig opgestaan, maar de zin om haar live te zien is voor een lange tijd weggestopt geweest. Tot ze in Mezz kwam. Ik zie haar aankondiging als een kans voor verrassing en om zachtjes mee te kunnen mompelen met haar teksten. Maar nondeju, hè: wat zet ze daar een knalshow weg. Muzikaal is alles meer dan dik in orde, ze zet haar pittige karakter weg zoals je het wil zien én houdt de show precies kort genoeg waardoor verlangen naar meer nu nog steeds knagen. Gelukkig geeft ze een oprechte toegift: ‘Ik Loop’ op z’n puurst, zonder microfoon of beats.
Voor het laatste hoogtepunt gaan we terug naar het begin van het jaar, 18 februari om precies te zijn. Ik ben in Pier 15 voor een interview met de heren van Iguana Death Cult om erachter te komen wat hun succesformule is. Want waar je ze ook wegzet, totale chaos gegarandeerd. De aanleiding is hun albumrelease. En wát een sicke show is dat. Voor mij nieuwe ontdekkingen komen voorbij, zoals Charlie & The Lesbians en Creepy Karpis, met als kers op de taart de heerlijke hellevuur van Iguana Death Cult met moshpits, wall of deaths, valpartijen en dat in de unieke locatie van het Bredase skatepark. Ik ben al fan van de singles sinds ze uit zijn, maar hun debuutalbum staat in het lijstje van mijn favorieten dit jaar. En ik weet zeker dat de herinnering van onder andere deze show en het interview daaraan bijdragen.
Iedereen blikt terug aan het einde van het jaar, sommigen met de platen of cd's en optredens van het jaar, landelijk of zelfs wereldwijd. Anderen, zoals wij, houden het dichter bij huis. De redactie van 3voor12/Breda blikt terug op concertjaar 2017: wat waren de persoonlijke hoogtepunten van afgelopen jaar in Breda en omgeving? De komende dagen blikken we terug, in twee delen.
Manoek Lambregts
Linde Schöne
Max Fransen
Whispering Sons, Ik zie U Graag, Mezz. Aangekomen in de kleine zaal van de Mezz tijdens het jaarlijks Ik zie U Graag festival sta ik te wachten tot de band gaat spelen. Naast mij staan de mannen van Onderstroom Breda en beloven mij dat dit een hele vette act is. Al snel word ik betoverd door de stem van zangeres Fenne terwijl zij strak in mijn camera kijkt. Ik begrijp direct wat die boys van Onderstroom bedoelen! Een act met een donkere postpunk/wave sound die van het begin tot het eind zeer boeiend is!
Jeroen Haamers And The Zorchmen, Mezz. Als je muzikant en Breda zegt, denk ik als eerste aan Jeroen Haamers! Of hij nu met het legendarische Batmobile, Triple Dynamite, Big Bat of met zijn nieuwe band The Zorchmen ergens staat het rockt altijd! Zo ook deze show met The Zorchmen, buiten dat het een retestrakke show was, zorgde de band ook voor veel show wat in mijn ogen vele prachtige plaatjes opleverde!
Undeclinable Ambuscade, Punkrock Riot XL, Mezz. De Undeclinable Ambuscade kwam in 2017 nog éénmaal bij elkaar voor een reünie tour. Tijdens de allereerste Punkrock Riot XL speelde deze band een van de allerlaatste shows! Als klein punkrockertje ging ik regelmatig naar shows van deze band, dus ik was ook maar wat siked dat ze nog een keer een bezoekje aan Breda brachten!
- de tekst gaat onder de foto verder -
Undeclinable Ambuscade
Daniël Hereijgers
Op een gedeelde nummer één, twee bands uit het westen van Vlaanderen. Om chronologisch te beginnen: Kapitan Korsakov op Breda Barst. Het trio noise rockers kraakte de Spaanse Kraag. Ik zag Kapitan Korsakov dit jaar driemaal, waarvan twee keer in Antwerpen (We Are Open in Trix en Linkerwoofer) en nu op mijn favoriete podium op Breda Barst. Snoeihard, intens, vol emotie en ongenadig. De Kraag deed uiteraard lekker mee, opgewarmd door Cocaine Piss. Ik schreef: “De gekregen energie gaat terug naar de band op het podium.” Zowat het hele recente album ‘Physical Violence Is The Least Of My Priorities' kwam voorbij, het had van mij de hele catalogus mogen zijn. Inclusief ‘Sheep Dip’ het live meesterwerk van 48 minuten. Misschien een volgende.
Kapitan Korsakov
Ook uit het westen van Vlaanderen, letterlijk West-Vlaanderen: Het Zesde Metaal in Mezz. Toen ik mijn recensie op Facebook deelde, schreef ik: “Het Zesde Metaal zit in mijn hart.” En ik sta daar nog ongegeneerd achter. Ik zag frontman Wannes Cappelle solo bij Velvet tijdens Record Store Day en stond op Rock Werchter in het voorste vak toen Het Zesde Metaal het festival opende. De sterke teksten, de gevarieerde nummers en de geweldige band, Het Zesde Metaal weet te raken. De setlist was om van te smullen en de ode aan Luc de Vos en Gorki’s ‘Boze Wolven’ vermengd met The Pixies ‘Where Is My Mind’ maakte het helemaal af. Mijn titel was ook niet voor niets ‘Het Zesde Metaal machtig mooi in Mezz’!
Het Zesde Metaal
Deze helden staan voor mij gedeeld op de eerste plaats… ik kan daarnaast onmogelijk kiezen! Dat krijg je als je veel, heel veel, ziet in Breda. Ik denk aan die stomende releaseshow van Iguana Death Cult, het terrasoptreden van Roselien, de eerste kennismaking met die crazy King Dick tijdens het NK Skateboarden bij Pier 15, de nieuwe rubriek Wie Is Het? (zeer binnenkort een nieuwe!). De interviews en #nieuwemuziekbreda, waar we je nieuwe muziek en video’s voorschotelen.
2017 was een machtig muziekjaar Breda met traditiegetrouwe knallers als Cultuurnacht Breda, Ik Zie U Graag, Breda Barst, Record Store Day, de éénentwintigste POBparade en Popronde Breda. En de nieuwere tradities Surf & Turf Outdoor (én indoor), Stukafest, Punkrock Riot en December Tapes die schreeuwen om meer. Minder was het stoppen van Onderstroom Breda (terug op 20 januari in De Speeltuin!) en het einde aan de shows van onder andere Grey in Electron. 2017 was genieten, we zien je graag terug in 2018!