Hoe kan het ook anders dat Tim Akkerman in mijn lijstje op nummer 1 staat. Een dijk van een stem, mooie man om naar te kijken en altijd even sympathiek bij shows. Zelfs na zijn show ieder jaar weer te zien, weet hij me nog altijd te verrassen. Zowel in de Jupiler Zaal als dit jaar in de Kleine Zaal van Mezz komt hij tot zijn recht. Zijn bescheidenheid resulteerde in een aantal akoestische nummers midden in het publiek, waarbij bijna niemand durfde mee te zingen. Zo stil was het. Dat hij daarna de show weer moeiteloos oppakt en de zaal aan het dansen en zingen krijgt, weet tegenwoordig bijna geen enkele artiest te doen. Een absolute nummer 1.
Jeugdsentiment. Ik kan het niet anders noemen. Van tiener af aan luister ik al naar Five Years Later en de daaruit opvolgende bands die de mannen gehad hebben. Daarom staan zij dit jaar op nummer 2 voor mij. De show die ik gezien heb tijdens Popronde in Het Hijgend Hert, bewees waarom FYL in mijn jaarlijstje thuis hoort. Een strakke show, hier en daar een valse noot, maar bovenal veel interactie met het publiek. Lees: grappen en persoonlijke verhalen van de charmante mannen. Mochten ze weer ergens in de buurt staan, ga dan vooral even kijken. Het is een avondje bank hangen opofferen zeker waard.
Mother’s Finest staat dit jaar op nummer 3. Op 5 september liet deze funk band iedereen in de Jupiler Zaal van Mezz dansen, waardoor de sfeer er de hele show goed in zat. Vooral van de interactie met het publiek kunnen veel bands nog van leren. Zangeres Baby Jean speelde moeiteloos in op de opmerkingen vanuit de zaal, waardoor er hele gesprekken ontstonden. De bandleden zijn zichtbaar verouderd in de twee jaar afwezigheid in Breda, maar weten nog altijd een spetterende show neer te zetten die nog lang op mijn netvlies gebrand zal staan. Ouwe lullen muziek? Nee, ook jongeren kunnen moeiteloos een geweldige avond beleven zonder stil te staan of op hun telefoon te kijken.
Iedereen blikt terug aan het einde van het jaar, sommigen met de platen of cd's en optredens van het jaar, landelijk of zelfs wereldwijd. Anderen, zoals wij, houden het dichter bij huis. De redactie van 3voor12/Breda blikt terug op concertjaar 2017: wat waren de persoonlijke hoogtepunten van afgelopen jaar in Breda en omgeving? De komende dagen blikken we terug, in twee delen.
Tessa Gorissen
Tim Akkerman
Magnus Gommers
2017 voor 3voor12 begon voor mij op de Cultuurnacht Breda, ik was net een paar uur thuis van een maand in tropisch Afrika. In thermo ondergoed zag ik een grote roze drol op de Grote Markt en een fenomenaal optreden van Storksky op de middeleeuwse binnenplaats bij Van Aalst tapijten en ik was weer warm.
Pasen bracht een heerlijke puinhoop in de Avenue tijdens de POBparade, met rondvliegend hooi, mooi! Puinhoop in de overtreffende trap was het Surf & Turf Outdoor festival, met eindelijk mooi weer en Rolando Bruno met zijn Orquesta Midi, leukste dag van het jaar!
Breda Barst was zoals ieder jaar weer fantastisch. Heel gezellig in ons backstage tentje met het zure snoep en stroopwafels en de heel charmante zangeres van Intergalactic Lovers in de buurt. Mooie foto's maakte ik van de puinhoop bij Cocaine Piss en van de super fotogenieke zangeres van de ijzersterke Whispering Sons.
De Popronde is ieder jaar leuk, zo ook dit jaar. Ik maakte mooie foto's van Foes (tegenwoordig FFOOSS), weer een leuke band. Eervolle vermeldingen voor de Surf & Turf avonden in Pier 15 (Puinhoop gegarandeerd!), het hopelijk niet er ziele Onderstroom Breda en de avonden waar Grey zich mee bemoeit, altijd interessante muziek! Tot slot de favoriete foto: de zangeres van Whispering Sons die de Schreeuw van Munch speelt.
- de tekst gaat onder Magnus' favoriete foto van 2017 verder -
Rolando Bruno
Anouck Bosma
Het optreden van Tamino op Breda Barst staat voor mij op nummer één dit jaar. Mede doordat ik voor het optreden hoopte op twee nummers een cover van ‘I Bet That You Look Good On The Dancefloor’ van Arctic Monkeys en het nummer ‘Cigar’. Gelukkig bleek het een geluksdag te zijn, ze kwamen beide voorbij. Mijn verwachtingen voor dit optreden waren van te voren best hoog omdat ik stiekem al een beetje fan van hem was en optredens had gezien via YouTube. Verwachtingen die hij tijdens het optreden overtrof doordat Tamino vooral het nummer ‘Cigar’ met zijn diepe stem zo wist te brengen dat het publiek geraakt werd.
Op de tweede plaats staat voor mij het concert van de band Rondé in Mezz. Wat ik onder andere leuk vond aan dit concert is dat er veel verschillende doelgroepen op het concert afkwamen. Waarbij ook te zien was dat Rondé al een aardige fanbase heeft opgebouwd, maar toch normaal over straat kan. Opvallend tijdens het concert vond ik de band tussen de bandleden die heel goed is, wat mooi was om te zien. Er werd veel gedanst maar zangeres Rikki durfde bij het nummer ‘Let This Moment Last’ haar emoties te laten zien waarbij ze op het podium stond met verder alleen toetsenist Adriaan. Afsluiter was de hitsingle ‘Run’ die overging in een remix die bijna de hele zaal liet dansen.
Het derde concert is van Roxeanne Hazes begin november in Mezz. Dat kwam vooral omdat Roxeanne mij aangenaam verraste met een verandering in muziekkeuze en een verrassende setlist. Zo deed ze niet alleen haar bekendere nummer ‘Ik Was Toch Je Meisje’, maar ook een Nederlandstalige jaren negentig medley. Doordat er dansbare nummers tussen zaten was de sfeer in de zaal gezellig. Maar er werden ook emotionelere nummers gezongen wat het concert op een goede manier afwisselend maakte. Ook een leuke toevoeging aan het concert was dat Roxeanne veel over zichzelf vertelde bijvoorbeeld over haar inspiratiebronnen en na de show uitgebreid de tijd nam voor haar fans.
Tamino
Een van de mooiste fotos van dit jaar is voor mij zeker die van Jeroen Haamers And The Zorchmen in Mezz. Met een beetje geluk van de flitsende fotograaf naast me, precies het goed licht op het goede moment! Jeroen doet het altijd heel erg goed op foto's! Zie ook het fotoverslag van Max Fransen.
Nog een hoogtepunt: Frikantival in Mezz met onder andere The Old Ditch Riverhoppers, een super fotogenieke band, daar kan je gewoon geen slechte foto's van maken. Persoonlijk hoogtepunt buiten Breda: de foto’s die ik maakte van de Engelse ‘oi’ band Top Dog in Eindhoven Blue Collar Hotel, daar ben ik zelf het meest blij. En ik denk niet omdat ze mijn beste foto 's ooit waren, maar wel mijn eerste foto's die gebruikt zijn voor de cd van een band die ik supervet vind.
The Old Ditch Riverhoppers