Een tour door Amerika van 33 dagen: Mozes and The Firstborn zijn toegekomen aan de laatste kilometers. De afgelopen maand speelden ze ongeveer net zo veel shows als dagen dat ze onderweg waren en reisden ze van hot naar her met als eindbestemming het Texaanse Austin. Ondertussen zijn weer terug in Nederland en staan ze vanavond in 3voor12 Radio. Maar eerst is het tijd voor het laatste tourdagboek, geschreven door frontman Melle Dielesen. Over thuiskomen bij oude vrienden, afscheid nemen, een laatste overwinning én het staartje van de tour in Duitsland.

Zaterdag 2 maart, 14.13, in de buurt van Herborn, Duitsland

De Chevy Express heeft plaats gemaakt voor onze eigen vertrouwde Ford Transit. Eergisteren werden we door Jasper van Gramma (voorheen Lookapony) opgehaald op Schiphol met een volle bus. Eén gezegend uur hadden we op Schiphol Plaza. Gretig stortten we ons op het brood, de kaas en de eiersalade bij de Albert Heijn. Eindelijk weer normaal eten. De laatste “croissant” die we aten op het vliegveld van Newark smaakte naar hamburgerbrood.

Het laatste verslag schreef ik op weg naar Atlanta, waar we tot laat doorgingen omdat het President’s Day was de dag daarna, een vrije dag voor de meeste Amerikanen. Ernst en Corto raakten verzeild bij een underground hiphop huisfeest inclusief twerkende vrouwen. Helaas waren wij niet vrij de dag daarna en moesten we door naar Nashville. Show nummer zeven op rij. Vanaf Boston tot aan de laatste show in Austin geen moment om even uit te rusten: twaalf shows aan één stuk door.

Mozes and the Firstborn

Melle Dielesen (zang/gitaar)
Ernst-Jan van Doorn (gitaar)
Corto Blommaert (bas)
Raven Aartsen (drums)

2010 opgericht in Eindhoven
2011 Skills (EP)
2013 Mozes and the Firstborn, getekend bij Burger Records, band doet uitgebreide tours door Europa en de VS met The Growlers, Unknown Mortal Orchestra en together PANGEA
2015 Power Ranger (EP)
2016 album Great Pile Of Nothing
2017 Marianne (EP)
2019 Dadcore

In Nashville speelden we in een kleine jazzbar. We braken door de barrière van stoelen en tafels heen en wisten het publiek direct te pakken. Vijf enthousiaste jongens van de Nashville band Stoop Kids keken al weken uit naar dit optreden. De inspiratie voor hun nummer ‘Tahoe’ kwam van ons eerste album.

In New Orleans was onze laatste show met The Parrots. De avond daarvoor speelden we in Memphis, de stad van Jay Reatard, in een klein achterzaaltje van de Hi Tone. Hier vierden we met zijn allen het einde van de European Sons tour. Vier weken doorgebracht met onze Spaanse kameraden. Dan ga je ze wel missen.

De laatste drie Amerikaanse shows waren in Texas: Houston, Dallas en Austin. Allemaal met electro pop act Valen. In Houston aten we het beste Mexicaanse eten van de tour. In Dallas werden we verenigd met onze goede vrienden van The Bralettes. Een jaar geleden speelden we bij hen thuis in de garage. Het was meer dan een concert; het was een bijeenkomst van een groep Mexicaanse vrienden en hun familie. Ook dit keer voelde het als thuiskomen. Ernst kreeg van de oudste broer een Mexico-shirtje met Lozano achterop.

 

In de Hi Tone in Memphis

Poster voor onze show in Hotel Vegas, Austin

Onze laatste show was in Austin. Al twee keer eerder speelden we in Hotel Vegas tijdens SXSW, dus we hadden er flink zin in. Nog één keer alles geven op Amerikaans grondgebied. Vaak als je met zulke verwachtingen het podium opgaat, valt het uiteindelijk tegen. Deze keer niet. Het lange toeren heeft van ons een geöliede machine gemaakt. Niemand hoeft zich ook maar enigszins druk te maken over zijn partijen. Het enige waar we ons op hoeven te focussen is energie leveren. En dat lukte in Austin.

Na deze laatste overwinning begonnen we aan een tweedaagse reis terug naar Los Angeles. Twee dagen lang twaalf uur in de auto. Het was een genot om na het inleveren van de backline even te hangen met mijn goede vriend Roland Cosio (ex-Pangea, ex-Fuzz). Mijn laatste avond in Amerika bracht ik door op een heuvel met uitzicht over downtown LA.

De volgende ochtend begon de lange reis terug naar Europa. Los Angeles – Newark. Newark – Amsterdam. Amsterdam – Berlijn. Tot ieders verbazing kwamen we perfect op tijd aan in Berlijn voor onze soundcheck. Voor een bomvolle zaal speelden we de eerste avond als voorprogramma van De Staat. Dit was wel even wat anders dan het houtje-touwtje toeren in Amerika. Zowel in Hamburg (eergisteren) als in Frankfurt (gisteren) speelden we de sterren van de hemel. Het Duitse publiek is een dankbaar publiek om voor te spelen.

Terug in LA met Roland Cosio

Ernst met aluminiumhoed in Frankfurt

De reis naar Berlijn

In Hamburg met Rocco van De Staat

Vanavond spelen we onze laatste show in Osnabrück met De Staat voordat we even uit kunnen rusten thuis. Of ja, Carnaval vieren dan. Een echte Lampegatter (Eindhovenaar tijdens Carnaval) heeft weinig slaap nodig, kan veel drinken en blijft bewegen ook al werkt het lichaam alles behalve mee. Na zes weken tour zijn we in topvorm.

Stopt het hier dan? Dit tourverslag wel, maar onze reis gaat nog eventjes door. Volgende week gaan we naar Parijs, Londen en Hasselt. En we spelen twee eigen headlineshows in Nederland. 7 Maart in de Bitterzoet in Amsterdam. 14 Maart in de EKKO in Utrecht. De klap op de vuurpijl is het voorprogramma dat wij mogen verzorgen voor De Staat op 16 maart in de AFAS Live.

Vanavond komt Mozes and The Firstborn langs in 3voor12 Radio voor een live-sessie én een interview over hun Amerikaanse tour.

Onze show in Berlijn