Mijn absolute hoogtepunt dit jaar was Feuerengel in het Chassé Theater. De officiële coverband van Rammstein staat erom bekend dat zij alles uit de kast halen om de bombastische show van de Duitse metalband na te maken. Dat hebben de mannen goed laten merken. Vanaf de eerste minuut een hoop vuur, spektakel en een goed in elkaar gezette show. Alle hits kwamen deze avond voorbij, waarbij alle verkleedpartijen, vlammenwerpers en het vuurwerk niet konden ontbreken. Een fan die over het publiek mocht crowdsurfen met een opblaasboot en een zanger die over het publiek piste met een plastic piemel aan een tuinslang blijven nog lang bij de bezoekers in het geheugen denk ik. Boven alles: een gratis sauna is nooit verkeerd. Dus het vuur kwam voor velen als geroepen. Ontspannen de zaal uit? Misschien niet helemaal, maar alle poriën waren weer geopend en het lichaam ontgiftigd. Daarom verdienen ze van mij een plek in het jaarlijstje dit jaar. (artikel)
Iedereen blikt terug aan het einde van het jaar, sommigen met de platen of cd's en optredens van het jaar, landelijk of zelfs wereldwijd. Anderen, zoals wij, houden het dichter bij huis. De redactie van 3voor12/Breda blikt terug op concertjaar 2018: wat waren de persoonlijke hoogtepunten van afgelopen jaar in Breda en omgeving?
Tessa Gorissen
Feuerengel
Feuerengel - Chassé Theater
Hatebreed - Mezz
Naast Feuerengel was ook Hatebreed een absoluut hoogtepunt. De band stond in de Jupiler Zaal van Mezz. De hekken stonden al klaar om alle moshende mensen tegen te houden. Waarom deze band sowieso in Mezz stond, is me nog altijd een raadsel. Normaal zie je de band alleen in grote zalen. Maar de strakke show van deze keiharde hardcore mannen verdient een plek in mijn top 3. Mochten mensen deze band nog niet kennen, wat ik me bijna niet kan voorstellen, dan moeten ze zeker eens gaan kijken als Hatebreed weer in de buurt staat of op een festival. ‘Destroy Everything’ blijft toch wel een van de bekendste nummers van hun, waar fans elke show weer naar uitkijken. Ook deze avond in Mezz gingen de vuisten de lucht in en zong men uit volle borst mee. Ondanks dat Mezz niet zomaar een zaal is waar wij Hatebreed zouden verwachten, paste de band moeiteloos op het podium en wist er een ijzersterke show neer te zetten. (artikel)
Hatebreed
Rowwen Hèze - Mezz
Een band van een heel ander kaliber dan Hatebreed, maar wel in hetzelfde weekend in Mezz: Rowwen Hèze. De Limburgse groep weet er altijd een feestje van te maken. Als we alle verhalen mochten geloven was het niet verstandig om een wit shirt aan te doen. Toch stonden er een aantal mensen in het wit, vooraan voor het podium. Die hebben het geweten. Het bier vloog door de lucht bij ‘Bestel Mar’ en ‘Kwestie van Geduld’ en al gauw was iedereen doorweekt. Ook ik, met mijn camera in mijn hand, had het te verduren. En oh wat zijn die Limburgse mannen goed live. Enorm veel energie, geen valse noot te bekennen en bovenal goed weten in te spelen op wat het publiek wil. De jarenlange podiumervaring was ook deze avond goed te zien. Ondanks dat ik normaal vooral naar metal ga, was ook dit een avond om nooit te vergeten en die ik nog een keer wil herhalen in de toekomst. Op naar een volgend avondje Limburgs lallen en bier gooien. (artikel)
Rowwen Hèze
Max Fransen
MARCH
MARCH - De Avenue
Geboren in Breda, maar per direct de drang gehad om de wereld te ontdekken! March heeft niet stil gezeten. Vol energie heeft deze band in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk en de UK gespeeld. En de rauwe up tempo en eerlijke punkrock georiënteerde sound laten horen. Op het podium spat de energie er vanaf, mede door de gitarist en de bassist die zowat bezeten lijken door gitaar en muziek, de strakke drums en rauwe vocals. Begin 2018 Stond March weer thuis in Breda, ditmaal bij Last Man Standing in De Avenue en dit was het startschot voor een mooi jaar voor de band. Later in het jaar zouden ze namelijk nog op onder andere Jera on Air, Brakrock, Punkrock Holiday, voorprogramma The Living End, en als toetje niks minder dan als voorprogramma van NOFX in een uitverkochte Melkweg spelen! (artikel)
Code Of Conduct - Mezz
De tweede foto die ik heb uitgezocht, is weer van een lokale band spelend op een lokaal initiatief: namelijk Punkrock Riot! Code Of Conduct is een punkrock band die zoals ze zelf claimen office punkrock maken en geen bandpagina hebben, maar ze staan vermeld als verzekeringsbedrijf. Alle teksten gaan over de dagelijkse frustraties op kantoor, vast zitten in het verkeer, geen koffie enzovoorts. Dit alles is aangekleed in een show met Powerpoint presentatie, flipboard en uiteraard spelen ze in pak. Zelfs de merchandise is in thema, namelijk een koffie mok! Dit optreden in Mezz zou uiteindelijk het laatste worden... zoals vele grote bedrijven er een potje van hebben gemaakt in 2018 (zoals bepaalde banken, ik noem geen namen...) ging het ook mis met dit bedrijf. Op 2 augustus ging de stekker er uit en vroegen ze faillissement aan. (artikel)
Code of Conduct
The Overslept - Breda Barst
De derde foto is genomen op Breda Barst. Breda Barst vind ik persoonlijk een toppertje om te fotograferen, het is lekker divers en op een mooie locatie. Verder is dit de enige keer per jaar dat een groot deel van de 3voor12/Breda redactie samen tegelijk aan het werk is. Dit zorgt voor een hoop gezelligheid en productiviteit. Dit jaar stond onder andere The Overslept op het grote podium van Barst en ze hadden er zin in! Veel energie en onderling plezier met als resultaat een in mijn ogen perfect getimede foto van de bassist. (artikel)
The Overslept
Anouck Bosma
Wende
Lafontaines - Mezz
Voor mij was het dit jaar lastig om drie hoogtepunten te kiezen omdat het er ontzettend veel waren. Uiteindelijk heb ik gekozen voor drie concerten die allemaal in Mezz waren. Mijn favoriete concert vond ik in de kleine zaal van de Schotse band The Lafontaines. Voordat ik naar dit concert ging, had ik nog nooit van ze gehoord, maar de energie van de band en hun mix van rock, pop en hiphop vond ik heel tof. Ook was het mooi om te zien hoeveel fans er in de zaal stonden die enthousiast aan het meedansen waren met de band, vooral op de nummers ‘Common Problem’ en ‘Castles’. Ook sprong zanger Kerr Okan aan het einde van het concert het publiek in om letterlijk samen met de fans te dansen en ze mee te nemen in hun muziek.
(de foto is van Anoucks nummer twee in 2018: Wende)
Wende - Mezz
Op de tweede plaats staat voor mij het concert van Wende in de grote zaal in januari. Tijdens dit concert was het album ‘Mens’ nog niet uit waardoor ik niet echt wist wat ik kon verwachten, vooral omdat Wende ook albums in het Frans en Nederlands heeft gemaakt. Al vanaf het eerste nummer was duidelijk dat niet alleen de muziek heel goed is, maar ook de combinatie met theater de show van Wende zo goed maakt. Wende gaat al dansend helemaal op in haar muziek waardoor de muziek extra goed werd overgebracht op het publiek. Tijdens het concert deed Wende veel nummers van het album ‘Mens’ wat het publiek enthousiast maakte voor het album. Ook deed Wende een nummer van een ouder album genaamd ‘Do Berlin’. (artikel)
Wende
Blaudzun - Mezz
Het derde hoogtepunt voor mij is het concert van Blaudzun in de grote zaal. Een van de redenen dat ik graag naar dit concert wilde, is door het voorprogramma CUT_. Blaudzun had al sinds 2014 niet meer in Mezz gestaan en vond ik veel leuker dan ik van tevoren had verwacht. Vanaf het eerste nummer zat de sfeer er goed in en kreeg Blaudzun het publiek met gemak aan het dansen. Er werden tijdens het optreden 21 nummers gespeeld, wat veel lijkt, maar de tijd ging snel voorbij. Ook het publiek was er duidelijk nog niet klaar mee en bleef vragen om meer nummers. Het hoogtepunt van de show was toen er een jongetje uit het publiek werd gehaald en tijdens ‘Flame On My Head’ mag meedoen op de tamboerijn, dit moment maakte de sfeer nog beter tijdens het optreden. Ik vond dit optreden zo leuk en goed in elkaar zitten dat toen ik een tijd later naar Lowlands ging, ik nog een keer ben gaan kijken naar Blaudzun. (artikel)
Manoek Lambregts
Ploegendienst
Surf & Turf Outdoor - Pier15
Ja, ja. Dit is geen concert. Ik snap het, maar deze hele dag was een hoogtepunt (oké, minus St. Tropez dan, die hadden dat weekend beter op Pinkpop kunnen staan). Een hele ervaring kun je niet opbreken in verschillende blokjes zoals bijvoorbeeld een reep chocolade. Dat verandert de ervaring, namelijk.
Anyway. Op m’n favoriete concertlocatie van Breda staan de hele dag herriebands geprogrammeerd die op het randje van onbekend en klaar voor het grote publiek zijn. Zonnetje erbij, nog meer clichés erbij, succes gegarandeerd.
Ploegendienst verbaasde me. Iemand als Ray Fuego kan onverwachts uit de hoek komen, maar dit was precies de juiste hoek. “Beuken, vallen, oprapen en verder raggen”, zoals in onze recensie staat, vat het optreden buitengewoon goed samen.
En het is de laatste keer dat ik m’n favoriete lokale bandje Mexican Surf heb gezien, en waarschijnlijk ga zien. Ik schreef in de recensie dat dit hun doorbreekmoment was, zo tof vond ik de show, maar zanger Jules Trum voelt het niet meer met deze band en de groep besluit om te stoppen. Een optreden dat fijn was, krijgt nu nog een melancholisch randje erbij.
Daarnaast heb je nog Abdomen, Is Bliss en Niko. Drie ontdekkingen om de dag compleet te maken. Abdomen hebben we geboekt voor Popronde in Mezz, de platen van Is Bliss heb ik nog een aantal keren opgezet en bij Niko op Misty Fields ben ik toch even gaan kijken, ook al was ik daar helemaal niet voor de muziek, maar aan het werk voor een artikel over duurzaamheid op festivals. Deze festivaldag is dat als een video’tje in mijn hoofd afspeelt als je vraagt naar de beste momenten van 2018, zo levendig is de herinnering. (artikel)
Flying Horseman - Mezz
De show van Flying Horseman in Mezz is een van m’n favoriete optredens van het jaar. De draaikolk van emoties die deze Belgische, experimentele rockband met zich draagt is er een om te koesteren, eentje om vaker mee te maken. Minutenlang luister je naar de minimalistische kant van de band, waarna frontman Bert Dockx ineens op zijn knieën valt, aan pedaalknoppen draait en zijn hele ziel in een absurd snelle gitaarsolo legt. Technisch indrukwekkend, gevoelsmatig nog meer.
Niet alleen live ben ik weg van deze band. De nieuwste plaat, 'Rooms/Ruins', vind ik zó goed dat ik zelfs een schoolopdracht eromheen heb gemaakt. De bedoeling was om een fotoreeks met als inspiratie een muzikaal iets te nemen. Ik ging voor het nummer 'Deep Earth'. Het resultaat is iets zweverigs - blauw en oranje licht gevuld met patronen die van allerlei schaduwen afkomen. Flying Horseman is m’n favoriete ontdekking van het jaar. (artikel)
Flying Horseman
SONS - Breda Barst
Nadat ik deze winnaars van Studio Brussels De Nieuwe Lichting noodgedwongen via een autoradio moest luisteren omdat de reis naar Rock Werchter tegenviel – het was mijn plan om ze hier voor het eerst te zien -, besloot ik twee weken later naar Valkhof Festival in Nijmegen te gaan. Daar stonden ze tenslotte ook. De sterren stonden niet goed, ofzo, en ik had een rotdag. SONS was muzikaal goed, maar niet zo leuk als gehoopt en gepland. Driemaal is scheepsrecht: SONS op Breda Barst moet ‘m worden dan.
En ja hoor! Deze feilloze show trok het potje endorfine open. Alles aan deze show was echt, zoals Daniël al schreef in de recensie: “SONS is driftig, expressief en bovenal: echt. Het zweet is echt, de liefde voor de muziek is echt.” Mijn zin om te moshen was echt. Mijn zin om mee te zingen was echt. Heerlijk. (artikel)
SONS
Magnus Gommers
Ploegendienst - Surf & Turf Outdoor
Een jaar zonder concerten van Grey of Onderstroom, dan weet je dat je voor de betere chaos bij Pier 15 moet zijn. En het absolute hoogtepunt is dan de inmiddels vierde editie van het Surf en Turf festival waar Ray Fuego met zijn Ploegendienst nog geen twintig minuten nodig had om de boel af te breken. Klikos in de pit! (artikel)
De Spaanse Kraag - Breda Barst
En een eervolle vermelding voor Breda Barst en de Spaanse Kraag in het bijzonder. Veel vliegend bier enzo, altijd mooi. (artikel Every Stranger Looks Like You, artikel La Jungle)
Every Stranger Looks Like You
La Jungle
Daniël Hereijgers
Outlet Drift
Outlet Drift - Pier 15
“Je had erbij moeten zijn…” Een groter cliché is niet denkbaar bij het omschrijven van een optreden. Maar soms is het waar. Hoe verklaar ik anders dat een band die in het Taiwanees en Amis zingt bovenaan mijn jaarlijstje staat? Outlet Drift was zelfs pas op het laatste moment toegevoegd aan weer een fijne Surf & Turf in Pier 15 met de bekendere namen The Black Marble Selection en Levitation Room? Ik grijp terug op mijn recensie van het optreden: “Broer Wusang (gitaar, zang) en zus Putad Pihay (bas, zang) maken met neef Kurt Ken (drums) werkelijk eigenzinnige en te gekke muziek: een mix van noise, pysch, grunge, folk en punk rock vermengd met eigen en traditionele teksten uit de Amis cultuur van Taitung, in het oosten van Taiwan. De dynamiek en tempo in de songs zijn haast onvoorstelbaar en stijlen wisselen elkaar vaak af. Allen zijn meester in hun instrument. Het gezang van de Wusangs is al even dynamisch en gaat soms over in gekrijs en geschreeuw. Al dat gewissel en al die genres klinkt in theorie verwarrend, het is onmiskenbaar Outlet Drift. Het optreden is intens, soms superzwaar en noisy, dan weer relatief ‘normale’ punk en grungy, Outlet Drift is een verpletterende ervaring, ook al versta je er niets van.” (artikel)
BARST / SONS - Breda Barst
Tsja, De Spaanse Kraag zorgt elk jaar opnieuw voor veel hoogtepunten. Het is niet voor niets dat ook onze Top 5 van Breda Barst volstond met wat sommigen ‘herriebandjes’ zouden noemen. Dit jaar kan ik niet kiezen uit BARST en SONS. Volledig onvergelijkbaar, maar allebei zeer zeker voor herhaling vatbaar. Waar BARST mij op de zaterdag haast overrompelde met een diepe, meeslepende totaalervaring van hun recente album ‘The Endavour’, gaf SONS een energiek en opzwepend punkconcert op de late zondagmiddag, in die legendarische Spaanse Kraag. Ik ben dan ook benieuwd wat programmeur Jornt Buijs volgend jaar weer voor smakelijks in petto heeft! (artikel BARST artikel SONS)
Barst
Punk Unplugged - Mezz
Gewoon, een zonovergoten middag op het Mezz-terras. Nou ja gewoon… Mezz vroeg ons één van de drie zomerse Terrasconcerten XL te programmeren en redactieberaad leidde al snel tot het idee Punk Unplugged. Het werd een bijzondere, fijne middag, met het podiumdebuut van Flora Sculler (Fleur van Zuilen van MARCH), een semi-akoestisch optreden van The Spvrk, een intiem, aangenaam optreden van For I Am uit Vlaanderen, ook hun allereerste akoestische optreden, aangevuld met zanger Hans van F.O.D. en als slot Erik van Haaren, solo met vergruizend versterkte gitaar. Eerlijke optredens, een zonnetje, goedgezind en veel publiek, gezelligheid, deze middag had alles wat ik me er van tevoren voorstelde en meer. (artikel)
Flora Sculler
En niet te vergeten...
Als hoofdredacteur permitteer ik mij om nog een paar uitschieters te benoemen. Met 3voor12/Breda hebben we in teams met veel plezier verslag gedaan van prachtige initiatieven als Surf & Turf Outdoor, Breda Barst, Record Store Day en Ik Zie U Graag om er een paar te benoemen. We konden meedenken en programmeren bij bijvoorbeeld de POBparade (podium De Avenue), Popronde Breda (podium Mezz) en Cultuurnacht Breda (bij A-Broad). We kijken uit naar de herstart van Onderstroom Breda in 2019.
Persoonlijk was ik ook onder de indruk van de optredens van Ploegendienst, Flying Horseman en Nordmann, dat krijg je ervan als je zoveel live optredens ziet. Een ander persoonlijk hoogtepunt: de jubileumeditie van Van Gogh Live in Zundert door PocoZ, waarvoor ik de PR verzorg en onder andere namen als Hong Kong Dong en Blackwave. mocht boeken.
Hong Kong Dong