Flying Horseman brengt vurige nachtsfeer naar Mezz Flying Horseman brengt vurige nachtsfeer naar Mezz

Flying Horseman pakt het anders aan. Deze band is de rust zelve met onverwacht hoge intensiteit levels. Frontman Bert Dockx schrijft zijn nummers als de meesten in bed liggen en dat kun je zien, aan de minimale spotlichten, maar nog beter horen. ‘s Nachts merk je alles op wat je overdag niet meekrijgt. ’s Nachts hoor je het als iemand met een drumkwast over zijn trommel aait, als de zussen Maieu hun stemmen voorzichtig op hoge toon inzetten. Overdag zou die subtiliteit verloren gaan en die details zijn juist wat deze band meer dan de moeite waard maakt.

Deze show is er zo eentje waar je liever niet naar de bar gaat om een drankje te bestellen omdat jouw gefluister zomaar aan de andere kant van de zaal te horen kan zijn. Minutenlang luister je naar de minimalistische kant van de band, waarna Dockx ineens op zijn knieën valt, aan pedaalknoppen gaat draaien en zijn hele ziel in een absurd snelle gitaarsolo legt. Het eerst onschuldig ogende gepriegel verandert in een draaikolk van zwarte emoties. Het volume knalt in een seconde omhoog en je armharen schieten met dezelfde snelheid recht. Maximaal kippenvel, je huid voelt te klein voor je lichaam.

De reden voor dit optreden in Mezz is de nieuwe plaat, ‘Rooms/Ruins’. Een bezorgde fan vraagt aan het begin van de show of er wel oude nummers voorbij komen. Dat zeker, voor het encore klinkt ‘Money’ van hun plaat uit 2015 en het is het hoogtepunt van een avond vol hoogtepunten. De precisie, de opbouw, de spotlichten die voor het eerst in de show alle kanten op dansen. Livemuziek hoort een ervaring te zijn die meer dan je oren prikkelt en dit optreden van Flying Horseman is daar een prachtvoorbeeld van.