De vierde editie van Surf & Turf Outdoor was op zaterdag 16 juni, lekker buiten in de zon bij Pier 15 op het Haveneiland. Het festival had weer een mooie, internationale line-up, met veel Nederlandse namen: Millennials, Abdomen, Niko, Mexican Surf, St. Tropez en Ploegendienst en uit het buitenland Is Bliss (Engeland), Bye Beneco (Zuid-Afrika), en Frankie And The Witch Fingers (USA). Wij waren er natuurlijk ook.
Millennials
In een vorig muziekleven, nog niet zo lang geleden, zat Millennials frontman Adam Quann nog in zijn eigen Adam & The Relevants. Een band waarvan al een tijdje niets is vernomen, maar driekwart ervan, naast Quann ook drummer Nigel Slaa en bassist Guus Benneker, vormde met gitarist Sjoerd Nieuwkoop de nieuwe band Millennials. Die band opent vandaag Surf & Turf Outdoor.
Klik op 'open' om verder te lezen.
“Fijn dat jullie hier zijn en niet op Pinkpop!” Zo opent Adam Quann het optreden van Millennials en tegelijkertijd het festival. Quann zingt sympathieke liedjes over miljonairs en ‘Somethings For The Weekend’: "spending money I don’t have" maar net zo goed over mijmeren over de nostalgie van steeds dezelfde liedjes op Radio Veronica. Sprankelende indie poprock die lekker wegluistert en tegelijkertijd ergens blijft hangen tussen je oren. En dat in een fijn zonnetje op het Perfect Wave mainstage, wat wil je nog meer? Het is een bijzondere dag voor Millennials: bassist Guus gaat na twee jaar zijn heil elders zoeken, dit is zijn laatste optreden. Single ‘Veronica’ heeft wat gewenning nodig, maar als je het vooraf luisterde, zing je het refrein al bijna mee. Catchy en toegankelijk dus, toffe opener! (DH)
Abdomen
Punk trio Abdomen uit Leeuwarden, de Europese Culturele Hoofdstad 2018, bracht deze week single ‘Anger Issues’ uit met een death metal videoclip, inclusief corpse paint en theatrale expressie. Een voorbode van album ‘Emetophobia’ dat in september verschijnt op Geertruida Records, waar meer garagegeweld zit zoals Kieff, Creepy Karpiss en Iguana Death Cult. Bevestigd voor Popronde 2018 waar ze zowel Never Mind The Hype als 3voor12 Talent zijn.
Klik op 'open' om verder te lezen.
Zanger en gitarist Peter van Beets is vanaf het begin duidelijk, in het eerste nummer schreeuwt hij het hard uit. “I’m sorry!” Het komt uit de nieuwe single ‘Anger Issues’ maar waarvoor? Dat kunnen we niet helemaal verstaan, deze Friezen speelden hun provincie al plat en komen vandaag om hard te rocken. Heel hard en Surf & Turf Outdoor is nog maar net onderweg. De drie maken punk met noise randjes en garage-invloeden en het klinkt heel lekker. Drummer Ronald Meijer pakt geregeld de tweede stem, terwijl de punksongs, met hier en daar een Nirvana gevoel, van het podium knallen. Podium The Cave is dit jaar geen donkere tent, maar gewoon lekker in de volle zon. Zanger Peter trekt in het laatste nummer nog een hoop gekke bekken en heeft al voor de laatste noot een sigaretje klaar. Bassist Redmer de Boer laat zijn klank nagalmen, loopt weg en de piep blijft hangen, totdat de stagemanager dan uiteindelijk maar de versterker uitdraait. Rauw en ruig, zeker als je de snelle stijl en nonchalance afzet tegen de meer ervaren, stijlvolle Engelsen van Is Bliss. We zien Abdomen graag terug in november voor Popronde Breda! (DH)
Is Bliss
Is Bliss is een driekoppige shoegazeband uit Portsmouth, een havenstad in het zuiden van Engeland. Ze zijn trots op deze afkomst, want over een van hun versterkers drapeert een felblauwe vlag met het stadslogo erop. Het zijn ingetogen gasten, deze Britten. Geen praatjes, nauwelijks oogcontact en voorzichtige dansmoves. De spannendste komt van bassist Dean Edwards die rolt met zijn hoofd en ogen alsof hij tien biertjes boven zijn alcoholgrens opheeft. Met zo'n rust op het podium kun je niet anders dan focussen op het intense geluid dat deze mannen mee hebben genomen naar het Bredase.
Klik op 'open' om verder te lezen.
Dat intense geluid is ontzettend gelaagd en gelikt. Frontman Jimmy Stuart glijdt zorgvuldig met zijn plectrum over de gitaarsnaren waarmee een hoogtonig riffje begint, dat opwelt tot een wervelwind van emotioneel shoegazegeluid. Elke noot, elke slag wordt met aandacht geplaatst in het geheel. Edwards schudt voorzichtig met zijn basgitaar om de reverb door te laten klinken, alsof hij gemeten heeft bij hoeveel millimeter speling de track wordt gecomplimenteerd. Zo precies wordt op de rest van Surf & Turf Outdoor 2018 niet gespeeld. En toch, deze band kan ook rauw gaan. De laatste track is een nieuwe waarbij het zweverige keihard weg wordt gedrukt en het ene na het andere chaosriffje volgt. Deze mengeling van psychedelisch en garagerock is het geluid van de nieuwste plaat, 'The Honeycomb Explosion' en kan eigenlijk niet beter tot z’n recht komen dan op het terrein van Pier 15. (ML)
Niko
Niko, as seen on internet. Dat is hoe de slogan luidt van deze Hagenezen. De band heeft een webshop met enigzins onzinproducten zoals Arcade Fire dat ook heeft rondom hun Everything Now-plaat en het meme-gehalte van de groep gaat richting Donnie. Het is een charmante club gasten die de hartjes van de skaters bij Pier 15 aan het veroveren is met hun vrolijke slacker-indierock.
Klik op 'open' om verder te lezen.
Bij de openingstrack van het viertal schemert een subtiel funkloopje door de gitaarpartij en wordt voorzichtig ‘oh yeah’ in de microfoon fluistergezongen. In de verte rinkelt een belletje als je een weekend eerder ‘Evan Finds The Third Room’ van Khruangbin op Best Kept Secret live hebt gehoord, maar vergis je niet: dit is compleet andere koek. Deze zomerse rockgitaarliedjes gaan over je buik schoonmaken nadat je hierover bent klaargekomen of over single bandlid Thomas v/d Want die het allemaal maar lastig vindt zonder liefdesrelatie in de moderne wereld. Dat zegt frontman Nik van den Berg in dit interview. Deze gasten zeggen en spelen gewoon wat ze denken. Ze dragen een liedje op aan Bali, want daar hervindt menig mens zich en de heren kletsen als een paar theetantes over het hesje van gitarist v/d Want. Het mag wat minder serieus, meent Van den Berg. En met een show vanuit die kant gezien, kun je een heel fijne tijd hebben. (ML)
Bye Beneco
“Met hun verschillende stijlen en Afrikaanse vibe zouden ze zo op Best Kept Secret kunnen staan, maar zaterdag 16 juni staan ze op Surf & Turf Outdoor!” Dat schreef Surf & Turf in de aankondiging van deze Zuid-Afrikaanse band die op haar huidige Europese tournee al het Primavera festival in Barcelona aandeed. Nu was Best Kept Secret vorig weekend, maar op voorhand kun je het daar al dik mee eens zijn: vooral de recente EP ‘Ghetto Disko’, maar ook voorganger ‘Space Elephant’ uit 2014 hebben een geluid dat past op de grotere festivals.
Klik op 'open' om verder te lezen.
Bye Beneco heeft letterlijk de enige vrouw op het podium vandaag, Lenny-Dee die met haar onstpannen zang en stemeffecten, afgewisseld met ‘woehs!’ en ‘ows!’, de toon zet. De verschillende stijlen gaan van dream pop naar funky jazz en spannende disco. De show komt wel wat langzaam op gang, al zie je bij ‘Friendzone’ dat het eraan zit te komen, de band laat het nummer ontaarden in een lekker lange groove. Daarbij maakt het dromerige meer plaats voor up tempo, maar nog steeds relaxt. ‘Ghetto Disko’ is catchy en voor het podium begint het al meer en meer te lijken op het dansfeestje dat Rolando Bruno vorig jaar rond deze tijd was.
Gevolgd door de nieuwste single ‘Jungle Drums’, al even sexy en hypnotiserend, en een finale met opnieuw twee lekker ritmische tracks waaronder ‘Chemirocha’ (een Jimmy Rogers tribute song van een Keniaanse stam) en dan is het gedaan. Met meer pakkende nummers als het hitgevoelige ‘Jungle Drums’ staat Bye Beneco vast op de grotere festivals zoals Primevera dit jaar. Het is echt een geluid van nu en toch met Zuid-Afrikaanse flair. Tof dat ze nu op Surf & Turf Outdoor stonden! Bye Beneco kwam vandaag wat laat op gang, maar één ding is duidelijk: het publiek is los. Waar Mexican Surf de vruchten van kan gaan plukken… (DH)
Mexican Surf
Mexican Surf gaat als een sneltreinvaart. Ze weten binnen no-time Nederland door te crossen met Popronde 2017, shows tijdens Record Store Day en voorprogramma's van bijvoorbeeld Claw Boys Claw in 013. Bij eerdere shows wist je het eigenlijk al, deze jongens komen ver, maar ze zijn nu op hun doorbraakmoment. En dat is niet voor niets, natuurlijk.
Klik op 'open' om verder te lezen.
Man man man… Die sound van Mexican Surf is in het afgelopen jaar een stuk volwassener geworden, hè. De single ‘Stay Away’ uit 2016 klinkt als een blikken muziekdoosje waar een garageband uit wil breken. En dit jaar breken ze eruit. De live-versie is verfijnd, klinkt voller, net zoals de nieuwere tracks die ze mee hebben genomen naar Pier 15. En het fijne is, de totale chaos is nog uitgebreider. Frontman Jules Trum heeft een bezeten blik in zijn ogen, hangt zich op aan zijn microfoonsnoer en waagt ook een rondje op de Perfect Wave-surfplank en in de moshpits. Mocht het even stilvallen, begint Trum zelf een nieuwe. In een van die pits verliest een showganger, die we bij elk optreden dit festival vooraan zien, de hele inboedel van zijn heuptasje: mobieltjes (ja, meervoud), een dikke sleutelbos en stiften. Trum lijkt geen pijn te voelen. Hij laat zichzelf letterlijk op het podium storten en rolt in de apparatuur terwijl bassist Stef Leijten en gitarist Koen Ruijs eromheen dansen. Even dacht je dat bij de vorige band, Bye Beneco, het festival los was, maar Mexican Surf heeft bewezen dat dat slechts een opwarmertje was. (ML)
St. Tropez
Van sommige bands is niet zo veel te vinden. Ze spelen zuiver, strak, en ja, het is dansbaar, maar de x-factor blijft uit. St. Tropez is daar een voorbeeld van. Tussen alle herrieschoppers op Surf en Turf Outdoor vallen ze in het niet. Het eerdere project Go Back To The Zoo had in ieder geval nog meezinghitjes, maar ja, ongeacht de kwaliteit van de show: ook die band past niet bij Pier 15.
Klik op 'open' om verder te lezen.
De nieuwste plaat van St. Tropez is al zo’n plaat die wel weg te happen is, maar je ook weer snel vergeet. De hoop is er om dit live te laten opbloeien, maar een vierkwartsmaat heeft nog nooit zo als een vierkwartsmaat gevoeld en tussenstukken zijn onnodig lang. Oké, behalve voor de pitmensen. Die gaan hartstikke lekker op de uitgedijde solo’s. Een voor een duiken de liefhebbers op de surfplank. Een aantal valt lelijk naar beneden, maar dat hoort erbij. De tracks van St. Tropez gaan erin, dat zeker, maar het vlakt af tussen de andere herrieschoppers op dit festival. St. Tropez is dit weekend simpelweg op het verkeerde festival geboekt. Ze hadden op Pinkpop moeten staan. (ML)
Ploegendienst
Ploegendienst? In Breda krijg je dan direct de reactie “lekker gewerkt pik” en denk je aan het back-to-back dj-dancefestival dat vier jaar terug hier bij Pier 15 begon en inmiddels uit zijn jasje is gegroeid. Ploegendienst had de dag ervoor Snipperdag, wat de eerste versie van Surf & Turf Outdoor was. Een legendarische editie. Ploegendienst is óók een punkband uit Amsterdam van ‘drie oude mannen en Ray Fuego’. Volgens Noisey “zijn ze nu al voorbestemd om de allerbeste, hardste, meest gehypete band van het moment te worden.”
Klik op 'open' om verder te lezen.
Dertig minuten lijkt kort, de chaos die je in die tijd kunt scheppen, is groot. “Ik wil heel graag op vakantie. Kijk daar is mijn surfplank al.” Natúúrlijk krijgt Fuego het ‘Perfect Wave’ bord voor zijn neus en natúúrlijk springt hij erop om zijn nummertje ‘Vakantie’ te zingen. Het is een ‘rustpuntje’ in de pit omdat een man of tien de surfplank omhoog houdt. Daarna is het weer springen, beuken, vallen, oprapen en verder raggen. Een make-up kwastje ligt op de grond, net als blaadjes uit de plantenbak, een prullenbak en grote rode kliko gaan rond, een jongen wordt op een houten stoeltje naar voren gedragen en… krak! Valt keihard als het stoeltje breekt. Het publiek wordt gek.
Songs als ‘Steve Jobs’, ‘Pikkie’ en ‘Babba’ zijn haast niet te verstaan, ze gaan erin als ‘Klontenpap’. Dus ja, Ploegendienst zou best als een storm door Nederland kunnen gaan. Stiekem niet zo gek als je drie oude punks uit onder andere Aux Raus, Firestone en Malle Pietje & The Bimbo’s in een punkband hebt met SMIB rapper Ray Fuego die met zijn Bad Brains tatoeage naar eigen zeggen altijd al meer had met punk dan met hiphop. Ray Fuego trapte met zijn SMIB broeders al wat hiphop deuren in, met Ploegendienst pakt hij door met punk. Het is hard, lomp en helemaal ouderwets oi. (DH)
Frankie And The Witch Fingers
Afsluiter Frankie And The Witch Fingers komen helemaal uit Los Angeles. Hoewel helemaal? Surf & Turf heeft er altijd een prettig handje van om mooie dingen uit de Verenigde Staten op het affiche te krijgen. Zowel indoor in Pier 15 als outdoor, voor de deur van Pier 15. De schemer is ingezet, Ploegendienst heeft net totale chaos gecreëerd, tijd voor een beetje psychedelische flower power, toch?
Klik op 'open' om verder te lezen.
Het is de eennalaatste show van de eerste Europese tour van Frankie And The Witch Fingers, maar de band doet daar zelf niet sentimenteel over. Nee, ze knallen er vanaf het eerste nummer in, met psych rock en razende, fuzzy gitaren. Dat blijkt slim, want het publiek voor The Perfect Wave heeft nog veel zin om te blijven dansen en een beetje beuken. Heeft wel wat van Cool Ghouls, die we hier eerder zagen, maar dan zonder de country knipogen. Met name frontman Dylan Sizemore is bijzonder actief op het podium. Zijn teksten gaan veel eerder over hallucinaties dan over doordeweekse concrete zaken en dat sijpelt natuurlijk door in de psychedelische garagerock nummers van Frankie And The Witch Fingers. Tegelijkertijd gaat soms de fuzzy vaart eruit, maar zorgen uptempo haast eindeloze eindes dat de vaart er bij alle songs lekker in blijft zitten. Mooi slot van weer een mooie Surf & Turf Outdoor. (DH)