Het mooiste aan ADE conferentie-pas is dat het een passe partout van de stad is, iets dat je normaal natuurlijk nooit hebt. Even binnen kijken in alle clubs van de stad leert je eens te meer hoe belangrijk de setting is waar een dj geplaatst wordt. Neem Afterlife, dat vorig jaar in de kille Mediahaven stond en dit keer in de indrukwekkende Elementenstraat. Het gaf meteen een andere sfeer. Underground-locatie Garage Noord is klein en donker, terwijl het knusse Into The Woods op de NDSM-werf bewust een knutselige sfeer neerzet, met kampvuurtjes en grote bouwsels die kleurrijk uitgelicht worden. En de gigantische ramen en het uitzicht op het IJ in de Loft is de perfecte setting voor een after van Solomun die maar door en door en door gaat, tot de zon weer onder gaat. De setting is een niet te onderschatten factor in de schizofrene cultuur die dance anno 2018 is, en ADE biedt wat dat betreft echt voor elk wat wils. Zonde wel dat de veelbelovende nachten in de Bijlmerbajes met Nina Kraviz en Rødhåd waren gecanceld, en we pas achteraf over de illegale rave met Seth Troxler en Carista hoorden.
Terwijl er op sommige dansvloeren tegen misogynie en homofobie wordt gestreden, vindt men het in andere clubs juist doodnormaal om zichzelf geel te verven en spleetogen te schminken: dit zijn de soms tegenstrijdige lessen die we leerden op Amsterdam Dance Event.
Business vs zingeving
Fake likes, fake followers, fake foto’s. Er zijn duidelijk nogal wat dj’s die in hun maag zitten met die vervelende sociale media. Ja, het is een portal om in contact te staan met je fans, maar het is ook een poel van nepheid en opportunisme. Maar ja, dat is business he. Sommige artiesten doen alles om vooruit te komen. Het is een terugkerend thema op de conferentie, of het nu gaat over ghostproducers of Instagram of publishing, elke keer speelt het artistieke geweten van de artiest op. Steeds weer duikt het begrip ‘authenticiteit’ op, een begrip dat zorgt voor verwarring. Want kun je spreken over authentieke kunst die in de basis toch ook functioneel is, bedoeld om je publiek op te laten dansen? Dat is nogal wat anders dan een singer-songwriter die zijn ziel en zaligheid uitstort in een liedje. En toch: in deze gekke snelle wereld, waarin het geld tegen de plinten klotst, zijn er ook mensen die graag willen dat de dansvloer meer is dan een platte uitvlucht van het echte leven.
Als ADE seksisme onvoldoende aankaart, doe het dan zelf
Het Zoë Margolis-panel dat Amsterdam Dance Event hield naar aanleiding van de Konstantin-discussie (verdient een dj die misogyne uitspraken doet wel een plek op ADE?) was een farce. De organisatie zelf was niet aanwezig om kritische vragen uit het publiek te beantwoorden en de uitgenodigde spreker kwam uit de filmindustrie. Het is maar de vraag hoe relevant het is om die verhalen nog eens te vertellen terwijl er zoveel over seksisme binnen de danceindustrie te zeggen is. Het voelde voor veel mensen in de zaal als een doekje voor het bloeden, een middel om klagende feminazi’s de mond te snoeren. Maar als je je monddood gemaakt voelt? Dan organiseer je je eigen evenementen, waar je misstanden kunt aankaarten en oplossingen kunt aandragen. Dat deed journalist Emma van Meijeren bijvoorbeeld met het punky zine ‘Brick Walls, unbuilding misogyny in nightlife’, dat zowel bloedserieuze essays als humoristische cartoons bevat. En artiest LYZZA met het evenement ‘Clubbing with confidence’. De grote vraag: hoe maak je van de club een ‘safer space’?
David Guetta steekt zijn middelvinger op tegen de 'pakken'
Fransman David Guetta - de grote leider van de commerciële EDM - stak tijdens een Q&A zijn middelvinger op tegen de labelmeneren en betweterige managers om hem heen. Als alle ‘pakken’ om je heen zeggen dat je album supergoed is, dan weet je dat je een te veilige plaat gemaakt hebt. In de prullenbak ermee! En dat deed ie dus. Zo zat de Franse ster-dj zichzelf aimabel te presenteren, door te vertellen hoe ie weer lekker clubmuziek gemaakt had, wat ook nog eens veel makkelijker was dan die eindeloze processen met creatieve teams om tot hits te komen.
Bij Elrow vinden ze het heel normaal om zich geel te schminken?!
Ja, er worden steeds meer sociaal-maatschappelijke kwesties op de dansvloer aangekaart, maar lang niet iedereen is daar gevoelig voor. Het thema van het mega-succesvolle van oorsprong Spaanse feestconcept Elrow is dit jaar ‘Chinese Rowyear’. Dat betekent: meterslange draken aan het plafond, een airbrush-schilderij van een lachende Boeddha, zeker tien mensen met Fu Manchu-snor opgeplakt en nog eens twee keer zoveel met kegelvormige rijsthoedjes. De discussies over Zwarte Piet ten spijt, yellowface – jezelf schminken om eruit te zien als iemand uit Azië – is hier volkomen geaccepteerd. Opvallend: het zijn vooral de door Elrow ingehuurde acteurs die met geel geverfde huid en getekende spleetogen door de zaal dansen. De bezoekers houden het liever bij een plastic pandahoedje of masker. Zoals Ruben Verkuylen op Twitter treffend stelt: ‘Ergens kan ik begrijpen dat als je 24/7 confetti voor je ogen hebt, je een blinde vlek krijgt voor de tijd/wereld waarin je zit. Maar dat er in die gehele pijplijn van organisatie uit Spanje tot venue Amsterdam niemand denkt “uuh..”, daar kan ik niet bij.’
Ghostproducer lacht het laatst
Guetta doet ook nooit geheimzinnig over de rol van andere mensen bij de creatie van zijn hits, en daarmee heeft hij toch een taboe doorbroken: hij heeft talloze co-producers, zoals dat gaat bij popmuziek. Nog wel hartstikke taboe is het fenomeen ghostproducing, dat een stapje verder gaat: een producer maakt voor een dj die niks kan kant en klare tracks, waarmee de ster vervolgens goede sier maakt. Een ‘vies’ onderwerp, maar niet voor de Rus Alex Larichev, een midtwintiger die zijn kutbaantje in een telefoonwinkel kon opzeggen omdat ie als ghostproducer (zo noemt ie zijn bedrijf ook echt) tracks verkoopt aan anderen, inclusief de rechten. Drie jaar geleden werd ie nog weg gehoond op ADE, maar nu zat ie officieel in een panel, werken er 500 producers voor zijn platform en verkopen ze zo’n 100 tracks per maand. ‘We werken vooral met Russen, Wit-Russen, Oekraïners, maar ook met Brazilianen en Colombianen. Mensen uit die landen kunnen veel goedkoper werken dan Amerikanen en Europeanen. Het is een oneerlijke wereld, maar wij zijn daar ok mee.’
Je kunt als Nederlander ook K-pop-hits scoren
Op ADE stond in De Balie Korea centraal. Niet zo vreemd, want K-Pop is inmiddels uitgegroeid tot een groot en belangrijk exportproduct voor het land. In het K-Pop-panel wordt ras duidelijk dat het genre en de bijbehorende, uiterst succesvolle industrie mede op basis van dat zakelijke en culturele argument vanaf dag 1 door de Koreaanse overheid zijn ondersteund. Producer Maarten van Hove (Future Presidents) schreef mee aan twee grote K-Pop-hits en vertelt dat het genre een schoolvoorbeeld is van de muziekwereld als ‘global village’: dankzij de digitale mogelijkheden, online (samen-)werken, internationale netwerken en de grote interesse van Koreanen om actief met de beste producers, auteurs en componisten samen te werken, kun je met inzet en creativiteit een wereldwijd publiek bereiken. Leuk zijn Maartens verhalen dat het voor de Koreanen niet snel gek genoeg is: stijlen buitelen binnen een song over elkaar heen, talen ook (Koreaans, Engels, Spaans, Mandarijn) en de industrie is continu op zoek naar the next big sound. Maar je moet wel geduld hebben: Van Hove’s grootste hit lag bijna 3 jaar op een Koreaanse plank voor het een #1-hit werd. Muzikale briefings voor nieuwe songs zijn helaas hetzelfde als hier: ook in Korea komt niemand verder dan een algemene, nietszeggende omschrijving van de meest recente K-Pop hit. ‘Maak die maar na, maar dan nét iets anders.'
Pepperspray-dieven zijn nogal brutaal
Tot slot: een van de meest vervelende festivaltrends van het jaar kreeg afgelopen weekend een nieuwe dimensie. Op onder meer Pinkpop en Best Kept Secret werden al tientallen telefoons gestolen door bendes Oost-Europeanen. Die slaan toe op hectische momenten in een bewegende menigte, zoals bij mosh-pits. Op Amsterdam Dance Event ging het er nog brutaler aan toe: op verschillende feesten spoten ze